နောက်ပေါက်ပါ လိုချင်နေတာလား

 

အ … ကျွတ် ကျွတ် ” ” ဟင် … ကိုရဲနိုင် … ရလား … အိမ်သာသွားချင်တာလား ” ” အင်း … မမိုး ” ကျနော်လည်း လူနာကုတင်ပေါ်ကနေ အောက်ဆင်းတော့ ကျနော့်မိန်းမ မိုးမိုးလွင်က ကူတွဲပေးပါတယ်။အိမ်သာ သွားပြီး ပြန်လာတော့ ည၁၁ခွဲပြီ။ရေငတ်တာနဲ့ မမိုးကို ရေဘူးယူခိုင်းရတယ်။ရေကလည်း အဝမသောက်ရဘူးဗျ ဆရာဝန်က မှာထားလို့။ရေတစ်ငုံလောက်ပဲ မော့သောက်ပြီးမှ ကုတင်ပေါ်ပြန်တက်ပြီး မှေးနေလိုက်တာ။

 

ကျနော့်နာမည် ရဲနိုင်ပါ ကားမောင်းတယ်ဗျာ။ကားသမားဆိုတော့ အသောက်အစားမကင်းတာပေါ့။အသက်က ၄၀ကျော်ပါ။ကျနော့်မိန်းမ မိုးမိုးလွင်က စတိုးဆိုင်တစ်ခုမှာ အရောင်းစာရေးပါ။အသက်က ၃၅နှစ်ဆိုတော့ ကျနော့်ထက် ၅နှစ်ငယ်ပါတယ်။ကလေးတော့ မရှိဘူးဗျ။သူကလိုတာလား ကျနော်က လိုတာလား စစ်မကြည့်ဖြစ်ကြဘူး။ အိမ်ထောင်သက် ၄နှစ်ကျော်တော့ ကျနော်ဆိုးခဲ့တဲ့ ဒဏ်တွေပေါ့ အသဲခြောက်တာ။

 

ဆေးရုံ ၃ကြိမ်ရှိပြီ ပြရတာ။ ဒီတခေါက်က ဆေးရုံတင်ရမယ်ပြောလို့ ဆေးစာအုပ်တွေလုပ်ပြီး ဆရာဝန်ညွှန်ကြားတဲ့ ကုသဆောင်မှာပဲ နေရတာ။ကုသဆောင်က ပေ၆၀လောက်ကို အလယ်က အုတ်ရိုး၂ခု တောင်မြောက်ကန့်ထားပြီး တကန့်ဆီမှာ ကုတင်၆လုံးခင်းထားပေးတယ်။ကုတင်၂လုံးစီကို အရှေ့နောက် အုတ်ရိုးထပ်ကန့်ထားတော့ အကန့်တကန့်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ကုတင်၂လုံး လူနာ၂ယောက် တက်လို့ရတာပေါ့။

 

ကျနော်က အရှေ့ဘက်ခြမ်း တောင်ဘက် ပြတင်းပေါက်နဲ့ကပ်လျက် ကုတင်မှာ ပထမ တရက် တစ်ယောက်ထဲပဲဗျ။လူနာစောင့်က ကျနော့်မိန်းမ မမိုးပေါ့။နောက်တရက်ကျ ကျနော်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် ကုတင်မှာ သားအမိနှစ်ယောက် လာတက်တာ။အဒေါ်ကြီးက ရေပြင်းဖြစ်တာ အသက်က ၆၀ကျော်လောက်ထင်တယ် လူနာစောင့်က သူ့သား အသက်၃၀ကျော်လောက် အသားညိုညို သွက်သွက်လက်လက်လေးပါ။ ၂ရက်လောက်ကျ ကျနော့်မိန်းမနဲ့ ခင်မင်ရင်း ကျနော့်ဘက်က အမှိုက်တွေပါ သွားသွားပစ်ပေးပါတယ်။

 

မိန်းမကလည်း ကျနော့်အတွက် မုန့်ဝယ်ရင်း အဲဒီကောင်လေး အတွက်ပါ ဝယ်လာတတ်တာ။ကောင်လေးနာမည်က မင်းမင်းတဲ့ဗျ။ကျုပ်တို့က သူ့အမေခေါ်သလို ကိုမင်းပဲ ခေါ်ဖြစ်ကြတယ်။တခါတခါ ကျနော့် ဆီးအိုးတွေတောင် ယူသွန်ပေးလို့ အားနာမိတာ။၅ရက်မြောက်နေ့ ည၁၂ကျော်ကျော်လောက်ကျ ကျနော်လည်း ရေတအားငတ်တာနဲ့ နိုးလာခဲ့တယ်။ဘေးက တခြားလူနာတွေလည်း အိပ်မောကျနေကြတာပါ။

 

ကျနော်က အရှေ့ဘက်ကို ခေါင်းပြုအိပ်တာမို့ ညာဘက်လှည့်လိုက်တော့ ကျနော့်ကုတင်နဲ့မြောက်ဖက်ကုတင်ကြား အောက်မှာ မမိုးနဲ့ကိုမင်းက မျက်နှာချင်းဆိုင် ကိုယ်တစ်စောင်းအိပ်နေကြတာဗျ။မီးပျက်တော့ ကျနော့် ခေါင်းရင်းညာဘက်က လူနာပစ္စည်းတင်တဲ့စားပွဲခုံလေးပေါ်မှာ မမိုးက မီးအိမ်လေး ထွန်းထားပေးတယ်။

 

မီးအိမ်အလင်းက ကုတင်အောက်ထိ အလင်းက ကောင်းကောင်းမရဘူး။ ” ဝင်လား … အမ ” ” အင်း … ဖြည်းဖြည်းချင်း … သွင်းကြည့် ” ကိုမင်းက ခပ်တိုးတိုး မေးနေပေမယ့် ကျနော် ပီပီပြင်ပြင်ကို ကြားလိုက်မိတယ်။မမိုးက ကျနော့်ကို ကျောပေးထားတဲ့ အနေထားနဲ့ စောင်အနီလေးကို ခြေဖျားကနေ ခေါင်းထိ ခြုံထားတာပါ။

 

ကိုမင်းက သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ပဲ စောင်ထဲဝင်နေပုံ။ရုတ်တရက် ကိုယ်တစ်စောင်းအနေထားနဲ့ပဲ ကိုမင်း ညာဘက်ပေါင်က ဆက်ကနဲ့ လှုပ်သွားတာဗျ။ ” အ … အမေ့ ” ” ရလား … အမ … ပြန်ထုတ်လိုက်မယ် ” မမိုးဆီက ညည်းသံပေါ်လာတာနဲ့ ကိုမင်းက ခပ်တိုးတိုးပြောနေတာပဲ။ ” မထုတ်နဲ့ … ကိုမင်း … မင်းဟာက ကိုရဲနိုင်ထက် တုတ်တယ် ထယ်တယ် … ကျွတ်ကျွတ် … ဒီတိုင်း ခဏနေဦး ” မမိုးက အသံနိမ့်ပြောရင်း သူ့ပေါင်တန်တွေ လှုပ်လှုပ်နေတာဗျ။

 

ကျနော် ရိပ်မိပါတယ် မျက်နှာချင်းဆိုင် တေ့လိုးနေကြတာပါ။ကျနော် မမိုးကို မလိုးဖြစ်တာ ကြာပြီဗျာ။ရှင်းရှင်းပြောရရင် လီးကလည်း သိပ်မတောင်တော့တာ အလိုလိုနေရင်းကို မောမောနေတာဗျို့။မမိုးလည်း သွေးသားဆန္ဒ မလွန်ဆန်နိုင်တာ ထင်တယ်။ပုံမှန်ဆို မမိုးက ကာမစိတ်သိပ်မပြင်းထန်ပါဘူး။ခုဟာ လီးဝေးနေလို့ ခဏတဖြုတ် ခင်မင်မိတဲ့ ကိုမင်းကို ပေးလိုက်တာနေမာပါ။

 

ကျနော် ဝဋ်လည်တယ် ဆိုရမလား။မမိုးနဲ့ အိမ်ထောင် မကျခင် ကားမောင်းတတ်ကာစ သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့ သန်းကိုတို့ အိမ် ၁နှစ်ကျော်ကျော် နေဘူးတယ်ဗျာ။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၆နှစ်လောက်ကပါ။ သန်းကိုက အိမ်ထောင်သည်ပါ လေထိုးကျွတ်ဖါ ဆိုင်ဖွင့်ပြီး အိမ်က အငှားနေတာ။ကျနော် မြို့ပေါ်ရောက်ကာစ သူတို့နဲ့အတူ လာနေဖို့ ပိုက်ဆံစုမိမှ ခွဲနေဖို့ ပြောသေးတယ်ဗျ။လေထိုးကျွတ်ဖါဆိုင်နဲ့ အိမ်က ၅ပြလောက်ပဲ ဝေးတာ။

 

” ရဲနိုင် … ငါတို့အိမ်မှာပဲ လောလောဆယ်နေကွာ … မင်း အဆင်ပြေမှ တခြားရွေ့ပေါ့ ” ” အေးပါ … သန်းကို ရ … ငါလည်း အလုပ် စဝင်တော့မှာပါ … အိမ်လခ … မပေးနိုင်တောင် ထမင်းဖိုးတော့ … ယူကွာ ” ” အမလေး … ရပါတယ် … ကိုရဲနိုင်ရယ် … တစ်ယောက်စာ အတွက်က … အထွေအထူး ပိုမချက်ရပါဘူး … ညပိုင်းကျ ကိုသန်းကိုက ထမင်းမစားဘူးလေ ” သန်းကိုနဲ့စကားပြောတုန်း သန်းကိုမိန်းမ မနီလာခိုင်က ဝင်ပြောနေတာပါ။

 

သန်းကိုက ပိန်ပိန်ပါးပါးနဲ့ သူ့မိန်းမ မနီလာခိုင်က ညိုညိုတောင့်တောင့်ကြီးဗျ။ကျနော် သန်းကိုတို့အိမ် ရောက်တော့ သန်းကိုလည်း အရက်ဆွဲနေပါပြီ။ကျနော်က သောက်တတ်ကာစပေါ့။

 

” ကဲ … မခိုင် … ငါ့ သူငယ်ချင်း စားဖို့သောက်ဖို့ နင်ပဲ တာဝန်ယူဟာ … ပိုက်ဆံတော့ သူပေးသလောက်သာယူ ” ဒီလိုနဲ့ သန်းကိုတို့အိမ် ကျနော် နေဖြစ်သွားတာပဲ။အနေကြာလာတော့ သန်းကိုမိန်းမ မနီလာခိုင်နဲ့ပါ ရင်းနှီးလာတာပေါ့။ မနက်လင်း သန်းကိုက မနီလာခိုင် ထုပ်ပေးတဲ့ ထမင်းချိုင့်လေး ကိုင်ပြီး သူ့လေထိုးကျွတ်ဖာဆိုင်ကို သွားတယ် ညပိုင်း ၈ခွဲလောက်မှ မူးပြီးပြန်လာတတ်တာ။ပြန်လာလည်း စကားခဏပြောပြီး သူတို့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်အိပ်ရောပဲ။

 

ကျနော်က ကားမောင်းနားရက်ဆို အိမ်ပဲနေတာ ပိုက်ဆံအပို မသုံးချင်တာလည်း ပါပါတယ်။ကြာတော့ မနီလာခိုင်နဲ့ အနေနီးသလို ဖြစ်လာတာပေါ့။မနီလာခိုင်ကို သန်းကိုခေါ်သလို မခိုင်ပဲ ခေါ်တတ်လာတယ်။တခါတခါ ကျနော့်ရှေ့ ထမိန်ဖြန့်ဝတ်တဲ့ခါ မနီလာခိုင် ဗိုက်သားအောက်က စောက်မွှေးအုံလေး မြင်နေရတာဗျို့။ ကျနော် အိပ်နေတုန်း လာနိုးရင်လည်း ပုဆိုးအတွင်း ပေါင်ကြားက ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကို ခိုးခိုးကြည့်နေတတ်တာ။

 

တရက်ကျ နေ့ခင်းဘက် ကားမောင်းနားတာနဲ့ အိမ်ပြန်လာတော့ ကျနော့်အိပ်ခန်းဘက်အသွား မခိုင်တို့ လင်မယားအိပ်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ ခန်းစီးလိုက်ကာလေးက လေအဝှေ့ လစ်ကနဲ့ဟသွားတာဗျ။မခိုင်က ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ဒူးတစ်ဖက်ထောင်ပြီး အိပ်နေတာပါ။ကျနော့်ခြေလှမ်းတွေ အလိုလို မခိုင်တို့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားမိတယ်။ ကုတင်ခြေရင်းဘက် တင်ပလွဲဝင်ထိုင်ရင်း မခိုင်ရဲ့ထောင်ထားတဲ့ ဒူးခေါင်းကြား ကြည့်မိတာ။

 

ပေါင်ဂွလေးထဲ စောက်မွှေးအုံလေးအောက်က အစိလေးပါ မြင်လိုက်ရတယ်။ထမိန်အောက်နားစကို မပြီး မခိုင်ဗိုက်ပေါ်ထိ လှန်တင်ပစ်တာ။သိပ်တော့ မစိုးရိမ်မိပါဘူး။ အရင်ရက်တွေက မခိုင်ဖင်တွေ ကျနော်ဆုပ်ကိုင်သလို မခိုင်ကလည်း ကျနော့်လီးကို မထိတထိလေး လာလာကိုင်တတ်တယ်လေ။

 

သူလည်း သန်းကို မလိုးနိုင်တော့ သွေးသားဆန္ဒ တောင့်တနေမှာပဲ။ထမိန်လှန်ပြီးတာနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့အုပ်ကိုင်ပစ်တော့ မခိုင် မျက်လုံးလေး ဖျက်ကနဲ့ ပွင့်လာတော့တာ။ကျနော့်လက်ကို ဖမ်းကိုင်ရင်း တွန်းထားပြီး ထထိုင်နေတယ်။ထမိန်ရင်လျားလေးမို့ နို့အုံအပေါ်ပိုင်းလေးက လျှံထွက်နေတာပေါ့။ ” ကိုရဲ … မသင့်တော်ပါဘူး ” ကျနော်ကလည်း စောက်ပတ်ကို မိမိရရ ထိုးနိုက်ကလိရင်း မခိုင်မျက်နာလေး ကြည့်နေတာပါ။

 

ဟန်ဆောင်ပြီးငြင်းနေပေမယ့် ရီဝေဝေမျက်လုံးတွေက တစုံတခုကို ပြင်းပြင်းပြပြ တောင်းဆိုနေတာ သိသာတယ်ဗျ။ရုတ်တရက် မခိုင် နူတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်လိုက်တော့ ရင်ဘက်လေးမော့တက်လာရင်း ကျနော်လက်ကို ဖမ်းတွန်းထားတဲ့ သူ့လက်တွေက ကျနော့် ပုခုံးကို သိုင်းဖက်လာတာ။ထိုင်လျက်အနေထားနဲ့ ပေါင်ခြံကို မသိမသာလေး ဖြဲပေးနေတော့ ကျနော်လည်း စောက်ခေါင်းထဲ လက်ခလယ်သွင်းပြီး ထိုးမွှေပေးလိုက်တာပေါ့။ကြာကြာ မမွှေလိုက်ရပါဘူး ကျနော့် အောက်နူတ်ခမ်းကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲစုပ်ရင်း လက်ခလယ်လေးကို စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေနဲ့ ညှစ်ပြီး စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်နေတာပါ။

 

” အ ……… အားးးး …… ကို ရဲ ရယ် …… ရှီးးးး းးးး …… အ အားးးးး းးးးးးး ” ခဏနားပြီးတော့ မခိုင်လက်က သူ့ဘေးထိုင်နေတဲ့ ကျနော့်ပေါင်ကြားထဲ ရောက်လာပါပြီ။ကျနော်လည်း ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်အပေါ်အနားစကို ဖြည်လိုက်တယ်။အောက်ထိဆွဲချပြီး ချွတ်တော့ မခိုင်က ဖင်ကို ကြွပေးနေတာ။အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမယ့် နို့တွေက တင်းတင်းရင်းရင်းပဲရှိသေးတယ်ဗျ။သူ့နို့တွေ ဆွဲစို့ပေးတော့ ကျနော့်လီးကို ပွတ်သပ်ဂွင်းထုပေးနေတာပေါ့။

 

နို့အုံလေးကို ပါးစပ်ထဲဆွဲစုပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေ မထိတထိကိုက်ပေးလိုက်တော့ လီးကို ခပ်တင်းတင်းညှစ်ပြီး ပါးစပ်က တအီးအီး ညည်းတော့တာပဲ။အတော်လေးကြာမှ နို့စို့နေတဲ့ကျနော့်ခေါင်းကို ဆွဲခွာပြီး မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်နေတာ။ညာလက်က လီးကိုကိုင်ထားရင်း ဘယ်လက်က ပုဆိုး ခါးပုံစကို ဖြည်လိုက်တာဗျ။ ပြည်သွားတဲ့ပုဆိုးအပေါ်စကို ဆွဲချပြီး ညာလက်က လီးကိုလွတ်လိုက်တော့ ပေါင်ကြားက ထောင်နေတဲ့လီးက တဇပ်ဇပ်တုန်ရင်း ပေါ်လာတာပေါ့။ချက်ချင်းပဲ မခိုင်က ခါးညွတ်ပြီး ပေါင်ကြားက လီးကို ကုန်းစုပ်တော့တာ။လီးထိပ်လေး နွေးကနဲ့ပဲဗျာ။

 

ဒစ်ကိုစုပ်လိုက် လီးအဖျားကနေ အရင်းနားထိ လျှာနဲ့ယက်လိုက်နဲ့ ကျနော်လည်း ခံစားမှု့က မြင့်လာတာပဲ။မခိုင်နို့တွေကို သူ့ချိုင်းအောက်က လက်သွင်းချေပေးရင်း လိုးချင်တဲ့စိတ်က တဖွားဖွား ဖြစ်လာနေပြီဗျ။မခိုင်ခေါင်းကို ဆွဲမပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထားလှဲခိုင်းပြီး ကျနော် အပေါ်က တက်လိုးပစ်တာပဲ။လီးစဝင်တာနဲ့ တအီးအီးအော်ပြီး ကျနော့်ရင်ဘတ်တွေ တွန်းထုတ်နေတာဗျ။ သန်းကို နှစ်ချီအောင်လိုးထားပေမယ့် စောက်ပတ်က စီးပိုင်နေတာ ကျနော်လည်း စလိုးကတည်းက တရကြမ်းလိုးပစ်တာပေါ့။

 

လီးအရင်းထိပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း မခိုင်မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေတာက ကျနော့် ကာမစိတ်ကို ပိုကြွစေတာပါ။တဖြည်းဖြည်း မခိုင်ညည်းသံလေး တိုးဝင်သွားပြီး အောက်ကနေ မသိမသာလေး ပင့်ဆောင့်နေတာ ကျနော် ခံစားမိတာနဲ့ ရှိသမျှအားအကုန်ထည့်ပြီး မီးပွင်မတတ်ဆောင့်လိုးပစ်တာပေါ့။မခိုင်လည်း လိုးချက်တိုင်းကို အောက်ကနေ ထိထိမိမိ ပြန်ဆောင့်ပေးနေတာပါ။

 

လီးအဖျားထိထုတ်လိုက် အရင်းထိပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်နဲ့ အတော်ကြာတော့ မခိုင်ဆီက အားကနဲ့ အော်သံနဲ့အတူ ကျနော့်လီးတစ်ချောင်းလုံး နွေးကနဲ့ ခံစားမိလိုက်တယ်။လီအရည်ပြားတစ်လျှောက် အဝင်အထွက်တိုင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေက ညှစ်ထားလို့ ကျနော်လည်း ကြာကြာဆက်မလိုးနိုင်ပဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်ရတာပေါ့။မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး အနားယူနေတဲ့ မခိုင်ပါးလေးကို တချက်ကုန်းနမ်းပြီး လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲက ထုတ်လိုက်တယ်။

 

ပြီးမှ လူချင်းခွာပြီး ကျနော့်အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်တာပါ။အဲဒီနေ့က စပြီး သန်းကို အလစ်ဆို မခိုင်ကို ကျနော်တက်တက်လိုးနေတော့တာ။ မခိုင်ကလည်း ညတရေးနိုးမှာတောင် ကျနော့်အိပ်ခန်းထဲ လာကုန်းပေးတတ်တာဗျ။

 

” အ အ …… ကောင်းလိုက်တာ …… ကိုမင်းရယ် …… မရပ်နဲ့ …… လိုးလိုး …… အင်းးးး ရှီးးးး းးးးး ” ကုတင်အောက်က မမိုး အသံလေးကြောင့် ကျနော့် အတွေးစတွေ ပျက်သွားရတယ်။သေချာကြည့်မိမှ ကျနော့်မိန်းမ ဘယ်ဖက်ပေါင်က ကိုမင်း ညာဘက်ပေါင်ကို ခွထားတာဗျ။မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြိတ်လိုးရင်း ကျနော့်မိန်းမ မမိုးဆီက ညည်းသံခပ်တိုးတိုး ထွက်နေတာပါ။

 

အတော်ကြာမှ အိ့ကနဲ့ ရှိုက်သံခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ပေါ်လာပြီး စောင်ခြုံထဲက မမိုးကိုယ်လုံးလေး တဇပ်ဇပ်တုန်နေတာကို မြင်လိုက်ရတယ်။မမိုးနဲ့ကိုမင်းတို့ လူချင်းခွာပြီးမှ ကျနော်လည်း ချောင်းသံပေးရင်း ကုတင်ပေါ်ထထိုင်လိုက်တယ်။ကျနော် ထိုင်တာနဲ့ မမိုးက ကုတင်အောက်က ထရပ်ရင်း တွဲချပေးတာ။ရုတ်တရက် မီးပြန်လာတော့ မမိုးမျက်နှာလေးက ချွေးစို့ပြီး ပန်းရောင်သန်းနေတာဗျ။

 

လင်ဖြစ်သူကုတင်အောက်မှာ သူစိမ်းယောင်္ကျားနဲ့လိုးထားတော့ ရှက်သွေးဖျန်းတာလား မသိဘူး။ဒီလိုနဲ့ နောက်၃ရက်နေတော့ ကျနော်လည်း ဆေးရုံက ဆင်းခဲ့ရတယ်။ စားဆေးပေးလိုက်တယ် ကားတော့ပြန်မမောင်းပဲ ၁လလောက် အိမ်မှာပဲ အနားယူခိုင်းတာပါ။ကျနော် အိမ်ရောက်ပြီး ၂ရက်ပဲ ခြားတယ် ကိုမင်းက အိမ်လိုက်လာတာဗျ။

 

မမိုးက လိပ်စာပေးလိုက်ပုံပါ။ ” ကိုရဲနိုင် … သက်သာလား … အမေက မနေ့က ဆင်းတာဗျ ” ” အေး … မင်းမင်းရေ … ဒီလိုပါပဲကွာ … မောမောနေတာ … နေပူတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့ ” ကျနော်လည်း မင်းမင်းကို စကားပြန်ပြောရင်း ခဏနေတော့ မိုးမိုးလွင်က ကော်ဖီခွက်လေး ကိုင်ပြီး ကျနော့်တို့နားရောက်လာတာပဲ။ မင်းမင်းရှေ့ ကော်ဖီပန်းကန်လေး ချပေးပြီး ကျနော်ဘေးဝင်ထိုင်နေတာ။

 

” ကိုမင်း အမေ … သက်သာရဲ့လား ” ” သက်သာပါတယ် … အမရယ် … ဒါပေမယ့် မှန်ပြောင်းကြည့်ရမယ် ပြောတယ် ဆရာဝန်က ” ” အော် … ရောဂါတွေက ဖြစ်လိုက်ရင် မလွယ်ပါဘူးကွာ ” ကျနော် ကိုယ်ချင်းစာမိပါတယ်ဗျာ အိမ်တအိမ်မှာ လူတစ်ယောက် နာမကျန်းဖြစ်ရင် လူနာတင်မကဘူး ဘေးလူတွေပါ အလုပ်ပျက် အကိုင်ပျက်ဖြစ်တာ။မိန်းမနဲ့ မင်းမင်းတို့ စကားပြောရင်း ခဏနေတော့ ကျနော်ကို မိန်းမက ဆေးတိုက်တယ်ဗျ။

 

ကျနော်လည်း ဆေးသောက်ပြီးတာနဲ့ ခဏလှဲချင်တာမို့ မင်းမင်းကို နူတ်ဆက်ပြီး မိန်းမကို အိပ်ခန်းထဲ တွဲပို့ခိုင်းလိုက်တယ်။ပထမဆုံး မိန်းမဆီက သနပ်ခါးနံ့လေး ကျနော့်နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာ။အိမ်နေရင်းဆိုတော့ အင်္ကျီလက်တိုလေးနဲ့ ထမိန် အပါးလေးဝတ်ထားတာဗျ။ဘေးက တွဲတော့ မိန်းမနို့အုံတဖက်က ကျနော့်လက်မောင်း လာထိတာ ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်သားစိုင်တွေကလည်း ကျနော့်ပေါင်တန်တွေ ပွတ်မိတာပေါ့ ဒါပေမယ့် စိတ်ပဲရှိတော့တာပါ အောက်ကလီးက ထမလာတော့ပါဘူး။ ကုတင်နား ရောက်တော့ မိန်းမက ကုတင်ပေါ် တွဲတင်ရင်း ခြင်ထောင်ချပေးမလား မေးသေးတယ်။ကျနော်က မချခိုင်းပါဘူး ကုတင်ပေါ်ကနေ ဧည့်ခန်းထဲခိုးကြည့်ချင်သေးတာပေါ့။

 

ဧည့်ခန်းထဲကို ကုတင်ခြေရင်းက ထိုင်ကြည့်ရင် အကုန်မြင်ရတယ်ဗျ။အိပ်ခန်းနဲ့ ဧည့်ခန်းက ကပ်လျက် မျက်စောင်းထိုးလေးရယ်။မိန်းမက ကြိုသိနေလား မပြောတတ်ဘူး အိပ်ခန်းတံခါးဝ ရောက်တော့ ကျနော့်ဖက်ကို တချက်လှည့်ကြည့်ပြီး အခန်းတံခါးကို စိသွားတာပဲ။ခဏနေတော့ အခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး ကျနော် အိပ်ပျော်မပျော် မိန်းမက တခေါက်လာကြည့်သေးတယ်။

 

၁၀မိနစ်လောက် ကျနော်လည်း ငြိမ်နေလိုက်တယ် ပြီးမှ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး အိပ်ခန်းတံခါးနား ခြေဖွဖွနင်းပြီး တိုးကပ်လာခဲ့တာ။ အခန်းတံခါးကြားလေးထဲက ကြည့်တော့ မင်းမင်းက ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ထိုင်လျက်လေးပါပဲ။မိန်းမက မင်းမင်းဘေးနားထိုင်ပြီး ဘေးတိုက်အနေထားနဲ့ ခါးညွတ်ရင်း မင်းမင်းပေါင်ကြားထဲ မျက်နာအပ်ထားတာ။မင်းမင်း မျက်လုံးက အငြိမ်မနေဘူးဗျ အိမ်ရှေ့လှမ်းကြည့်လိုက် ကျနော်ရှိတဲ့ အိပ်ခန်းတံခါးဘက် ကြည့်လိုက်ပေါ့။

 

ခဏနေတော့ ကျနော့်မိန်းမ မျက်နှာလေး ပေါ်လာတယ်။ မင်းမင်းက မိန်းမနူတ်ခမ်းကို တေ့စုပ်ပြီးမှ သူ့ပေါင်ကြားထဲ မိန်းမမျက်နာကို ပြန်ဖိချတာ။မိန်းမခေါင်းလေးက မင်းမင်းပေါင်ကြားထဲ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ပေါ့။တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အသံတွေလည်း ထွက်နေတာပဲ။

 

” အမ … အပြင်သွားရအောင်လား ” ” ဒီမှာ ဘာဖြစ်လို့လဲ … ကိုမင်းရဲ့ ” စကားပြောတဲ့ချိန် ကျနော့်မိန်းမလက်တဖက်က မင်းမင်းပေါင်ကြားထဲ အထက်အောက် လှုပ်နေတာဗျ။လီးစုပ်တာရပ်ပြီး ဂွင်းထုရင်း ပြောနေကြတယ်။ ” ဟို … အမ ယောင်္ကျား ” ” ခ်ခ် … စိုးရိမ်မနေပါနဲ့ … ဆေးသောက်ပြီး အိပ်နေပါပြီ … အတော်ကြာမှ နိုးတော့မှာ ” ကျနော်အိပ်ပျော်နေတယ် ထင်ပြီး မိန်းမက ရဲရဲတင်းတင်း ရယ်မောပြောနေတော့တာ။

 

မင်းမင်းက အဲဒီကြမှ ကျနော့််မိန်းမနို့တွေကို အင်္ကျီလှန်ပြီး စို့တော့တာပေါ့။မိန်းမကလည်း နို့စို့နေတဲ့ မင်းမင်းခေါင်းကို ဘေးတိုက်အနေထားနဲ့ပဲ လက်တဖက်က ဖမ်းထိန်းပြီး ကျန်တဖက်က ဂွင်းထုပေးနေတုန်းပဲ။

 

” ကိုမင်း … နို့တွေပဲ စို့နေတော့မှာလား ” ” ဟမ် ” ” အမ … စောက်ပတ်လည်း ယက်ပေးဦးလေ … အယက်မခံရတာ ကြာပြီ ” ” အမယောင်္ကျားက … ယက်မပေးဘူးလား ” ” အင်း သူ့ရောဂါနဲ့ သူဆိုတော့ … စိတ်မလာတာထင်တယ် ” ဟုတ်တယ်ဗျာ ကျနော့်မိန်းမ မမိုးလည်း သနားမိတယ်။

 

တခါတခါ အလိုးခံချင်လို့ ကျနော့်လီးကို စုပ်ပေးလည်း လီးက မာတယ်ဆိုရုံလေးပဲ ခဏနဲ့ ပြန်ပျော့သွားတာ။ပျော့နေတဲ့လီးပေါ်တက်ခွပြီး သူ့စောက်ပတ်နဲ့ပွတ်လိုက် စောက်ခေါင်းထဲ သူ့လက်နဲ့သူမွှေလိုက်နဲ့ အာသာဖြည်နေရတာဗျာ။မိန်းမဂွင်းထုပေးရင်တော့ လရည် ထွက်ပါတယ်။

 

” အင်းပါ … အမရယ် … မတ်တပ်ရပ်လိုက် … ယက်ပေးပါ့မယ် ” မင်းမင်းစကားဆုံးတာနဲ့ မိန်းမလည်း ဟန်မဆောင်နိုင်ရှာဘူး ဂွင်းထုပေးနေရာကနေ ထရပ်ပြီး မင်းမင်းမျက်နာရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထမိန်ချွတ်ချပစ်တာ။

 

ကျနော်ချောင်းနေတဲ့ တံခါးပေါက်ဘက် ကျောပေးထားသလိုဖြစ်တော့ မိန်းမရဲ့ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီး နှစ်ခြမ်း မြင်နေရတာပေါ့။ဟိုးအရင်က ကျနော် တဖြန်းဖြန်း ရိုက်လိုးခဲ့တဲ့ ဖင်ကြီးဗျာ။ခုထိ မကျသေးဘူး။မင်းမင်း လိုးမယ်ဆိုလည်း လိုးချင်စရာပါ ဖင်က ခါးအောက်ကနေ အလိုလိုကော့ထွက်နေတာဗျ ခါးဆန့်တာနဲ့ ဖင်က နောက်ပစ်ပြီးသားပဲ။ မင်းမင်း မျက်နှာ ကျနော့်မိန်းမ မမိုး ပေါင်ကြားထဲ ရောက်တဲ့ချိန် မမိုးက ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို မသိမသာဖြဲပြီး ကော့ပေးနေတာ။ မိန်းမလည်း တဟင်းဟင်းနဲ့ အဖျားတက်သလို ညည်းနေတော့တာပဲ။

 

” အင်း … ယက်ယက် … ဟုတ်တယ် အစိလေးလည်း စုပ်ပေး …… အာ …… ဖင်ရော နိုက်နေတာ … ဖင်ပါလိုးချင်နေတာလား … အားဟား … အ အ ” ဟုတ်တယ်ဗျ မင်းမင်းလက်တွေက ကျနော့်မိန်းမဖင်ကို ညှစ်ပြီး လက်ချောင်းလေးက ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးကလိနေတာ။

 

မမိုးက ဖင်ခံဖူးပါတယ်ဗျာ ကျနော်ကျမ်းမာရေးကောင်းတုန်းက လိုးရတဲ့ အပေါက် အကုန်လိုးပစ်ထားတာ။ဖင်ရော ပါးစပ်ရောပဲ။မိန်းမလည်း ဖင်အနိုက်ခံပြီး စောက်ပတ်အယက်ခံနေရမှတော့ အတော်အလိုးခံချင်နေရှာမှာဗျ။မင်းမင်းဆံပင်တွေဆွဲဆွဲပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ ပွတ်နေတာ ကျနော့်ဘက် ကျောပေးထားလို့မမြင်ရပေမယ့် ခါးလေး ဆက်ကနဲဆက်ကနဲ့ တုန်နေတာပဲ။ကြည့်နေတုန်း ခုံပေါ်ထိုင်နေတဲ့ မင်းမင်းပေါင်ပေါ် မိန်းမက တက်ခွနေပြီ။

 

ဒူးထောက်အားယူပြီး မင်းမင်းလီးကို သူ့စေက်ပတ်လေးထဲ တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချပစ်တယ်။ ဖင်ကြီးကြွကြွပြီး ပြန်ဖိချတိုင်း မင်းမင်းလီးက ကျနော့်မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ အပြည့်ဗျ။ခုမှ သေချာကြည့်မိတာ ကျနော့်မိန်းမ ကုန်းချင်တာလည်း မပြောနဲ့ မင်းမင်းလီးကြီးက တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်းရှည်တယ်။

 

မိန်းမဖင်ကြီးကြွတက်လာရင် စောက်ခေါင်းနူတ်ခမ်းသားတွေက အပြင်ချိတ်ကျန်ရစ်တာ ပြန်ဖိချတာနဲ့ ချိတ်ကျန်ရစ်တဲ့ အသားစိုင်တွေက လီးနဲ့အတူ လိပ်ဝင်သွားတာပဲ။ ဒီကြားထဲ မင်းမင်းက မိန်းမနို့တွေ အင်္ကျီလှန်စို့ရင်း ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်းကို လက်တဖက်က ပွတ်ပေးပြီး ကျန်လက်တဖက်က ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးကလိပေးတာ။

 

ကျနော့်မိန်းမ မမိုးလည်း အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်နေသလိုပဲ နေမှာ။နို့စို့ခံပြီး စောက်ပတ်အလိုးခံရင်း ဖင်ပေါက်ထဲပါ ကလိခံနေရတယ်။မကြာပါဘူး မိန်းမ လက်နှစ်ဖက်က မင်းမင်းဆံပင်တွေဆွဲစောင့်ပြီး အပေါ်ကခွလိုးလျက်လေးပဲ စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတာ။စောက်ရည်တွေက မင်းမင်း လီးအရင်းကနေ လဥကြားတွေထဲ ဖြတ်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲက ကြမ်းပြင်ပေါ် စီးကျနေပြီ။မင်းမင်း မပြီးသေးတော့ မိန်းမက ပြီးအောင် လိုးခိုင်နေတာပေါ့။

 

မင်းမင်းက မိန်းမနား တိုးတိုးကပ်ပြောလိုက်တယ်ဗျ။ မိန်းမကလည်း ချက်ချင်း မင်းမင်းပေါင်ပေါ်ကဆင်းပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် လေးဖက်ကုန်းပေးတော့တာပဲ။လေးဖက်ကုန်းနေတဲ့ ကျနော့်မိန်းမဖင်နောက်ကနေ မင်းမင်းက စောက်ရည်ပူပူနွေးနွေးထွက်ထားတဲ့ အဖုတ်ကို ဒုတိယအကြိမ် ပြန်ယက်ပေးနေတယ်။ မိန်းမပါးစပ်က မခံနိုင်လို့ လိုးပေးဖို့ပြောမှ ရပ်ပစ်တာ။ပြီးတာနဲ့ မိန်းမခါးလေးကို စုံကိုင်ပြီး ခါးဆန့်ဒူးထောက် လိုးတော့တာပဲ။

 

လီးကတုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်းရှည်တော့ လီးအရင်းထိဆောင့်မိရင် မိန်းမ မခံနိုင်ဘူးဗျ။ခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့ ထိန်းလိုးဖို့ တောင်းဆိုနေတယ်။ ဒီတခါ မင်းမင်းက အလျော့မပေးတော့ပါဘူး နောက်ကနေ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးတာ ကျနော့်မိန်းမဆို ရှေ့ကိုယ်တစ်ခြမ်း ကြမ်းပြင်ပေါ်ကပ်ပြီး အံလေးကြိတ်နေရရှာတာ။အတော်လေးကြာမှ မင်းမင်းဆီက အားကနဲ့ ညည်းသံရှည်ကြီးနဲ့အတူ အထွဋ်ထိပ်ရောက်သွားတဲ့ပုံစံဗျ။ မိန်းမဖင်ကို လီးအရင်းထိဖိကပ်ပြီး ပေါင်တန်တွေ ဆက်ကနဲဆက်ကနဲ့တုန်ပြီး ခဏနေမှ ငြိမ်ကျသွားတယ်။

 

မိန်းမလည်း လှုပ်ကို မလှုပ်နိုင်တော့ပါဘူး သူလည်း နောက်တချီထပ်ပြီးသွားတာ။ သူတို့ အနားယူပြီး ခဏနေလူခြင်းခွဲမှ ကျုပ်က အိပ်ယာနိုးတဲ့ပုံစံနဲ့ ဧည့်ခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့တယ်။ မင်းမင်းပြန်သွားတော့ မိန်းမက ထမိန်လှည့်ဝတ်ရင်း ကျနော့်ဘေးဝင်ထိုင်နေတာ။ပေါင်တန်ဘက်မှာ အကွက်ကြီးနဲ့ စောက်ရည်နံ့လရည်နံ့တွေက မွန်နေတာဗျ။ကျနော်မိန်းမပေါ် စိတ်မဆိုးရက်ပါဘူး ကျနော့်အတွက် ကျန်တဲ့သက်တမ်းလေးမှာ သူစိတ်ချမ်းသာရင် ပြီးတာပါပဲဗျာ။ ကျနော်လည်း လိုးမှမလိုးနိုင်တော့တာ။

 

ခုနောက်ပိုင်း မင်းမင်းလာရင် ကျနော်ကပဲ လမ်းထိပ် ကွမ်းယာဆိုင်ဘက် ရှောင်ပေးလိုက်တယ်။အချိန် ၁နာရီခွဲလောက်မှ ပြန်လာလိုက်တာပေါ့။ အိမ်ပြန်ရောက်ရင်တော့ ကျနော်တို့ အိပ်ယာပေါ်က စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့လေးက ကျနော့်ကို စီးကြိုနေတုန်းပဲဗျာ…။

 

ပြီးပါပြီ။