ကလေး သဘောပါပဲကွာ
စုမွန်တစ်ယောက်မှန်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ကြည့်ပြီး
တော်တော်စိတ်ပျက်သွားသည် ။ ဒီနေ့ ရေကူးကန်မှာ ရေသွားကူးမလို့ ဒီဝတ်စုံနဲ့ဘယ်လိုမှ
မဖြစ်နိုင်မှန်းသိနေသည် ။
သူမရဲ့အဖုတ်မွေးတွေက
ရေကူးဝတ်စုံအပေါ်ကပင်ကြည့်မြင်နေရသည် ။ ဒါတောင်ရေမစိုသေး...ရေစိုသွားလျှင်
ပကတိအတိုင်း လှစ်ပြသလိုဖြစ်နေမည် ။ ရေကူးဝတ်စုံအရောင်ကိုက နုလွန်းနေ၍ဖြစ်သည်။
အဖုတ်အမွေးကိုရိတ်လိုက်လျှင်တော့ အဆင်ပြေသွားလိမ့်မည် ။ ခက်နေတာက
သူမအဖုတ်မွေးကိုရိတ်မို့ သူ့မှာဘာ ကိရိယာမှရှိမနေခြင်းပါ ။
ရုတ်တရက် သူမရဲ့အစ်ကိုကျော်ခိုင်
ရိတ်ရိတ်နေတဲ့ မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓါးကို သတိရမိသည် ။ သူမရဲ့အစ်ကိုကျော်ခိုင်က
သူမထက်နှစ်နှစ်ကြီးသည် ။ စုမွန်က အခု ၁၅နှစ်ဆိုတော့ အစ်ကိုကျော်ခိုင်က ၁၇နှစ်ပေါ့
။ စုမွန်နှင့်ကျော်ခိုင်တို့အခန်းနှစ်ခုကြားမှာ သူတို့နှစ်ဦးဘုံသုံးနေရတဲ့
ရေချိုးခန်းရှိပါတယ် ။ သူတို့နှစ်ဦးအခန်းကနေ ရေချိုးခန်းဝင်ဖို့ တံခါးတစ်ချပ်ဆီ
ရှိပါတယ် ။ စုခိုင်အပြင်ထွက်ပြီး
သူမအစ်ကိုရှိမရှိသေချာ ကြည့်လိုက်သည် ။ သေချာပြီ ဒီအချိန်ဆို အစ်ကိုကျော်ခိုင်က
ဂိမ်းဆိုင်မှာ ဂိမ်းကစားနေကျဆိုတော့ ဂိမ်းဆိုင်သွားနေမှာပေါ့ ။
စုမွန်တစ်ယောက်
ရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်ပြီး သူမအစ်ကိုအခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည် ။ ကျော်ခိုင့်ရဲ့
ဂယ်လက်တီ မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓါးနှင့်အမွေးရိတ်ဆပ်ပြာကိုယူပြီး အဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်သည်
။
အဖုတ်မွေးတွေကို သေချာကြည့်ရှုနေမိသည်
။ အမဲရောင်အမွေးပါးပါးလေးတွေက အပျိုစင်အဖုတ်လေးကို လွမ်းခြုံထားလေ၏ ။ စုမွန်က
မိန်းမချောလေးတစ်ဦးဖြစ်ပြီး ရင်သားဆိုဒ်က ၃၄ ဖြစ်ပြီး သွယ်လျသောခါးနှင့်
လုံးဝန်းသောတင်သားလေးတွေက စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလေသည် ။ အမွေးရိတ်ဆပ်ပြာကို
သူမရဲ့အဖုတ်ပေါ်အနှံ့ ညင်သာစွာပွတ်လိုက်သည် ။ သူမရဲ့အဖုတ်ကိုတစ်ခါမှ
ဒီလိုမလုပ်ခဲ့ဖူးပါ ။
ပန်းရောင်အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ
ပွတ်နေရင်း အဖုတ်လေးပေါ်မှအစိလေးကို ထိမိတော့ ထူးဆန်းသောခံစားမှုကို
တစ်ပြိုင်နှံ့ခံစားလိုက်မိသည် ။ ဓါးကိုယူပြီး ဖြည်းညင်းစွာ ပြောင်စင်သည်အထိ
စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရိတ်နေမိသည် ။ အာရုံခံစားမှုကအသစ်အဆန်းဖြစ်နေသောကြောင့် သူမအစ်ကို
ရုတ်တရက်အခန်းထဲဝင်လာသည်ကိုပင် သတိမထားမိတော့ပေ ။
"
အမွန်..ငါ့မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓါးယူပြီး ဘာလုပ်နေတာလဲ..နင်ရူးနေလား "
" မလုပ်ပါဘူး " စုမွန်ခမျာ
ဒီလောက်ပဲပြောနိုင်ပြီး ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားသည် ။
ကျော်ခိုင်က
စုမွန်ရဲ့လှပသောနို့ကလေးတွေ ၊ ခြေထောက်ကိုဖြဲပြီးရိတ်နေသောကြောင့်
ပွင့်အာနေတဲ့နှင်းဆီပမာ အဖုတ်ကလေးကိုမြင်တော့ ထွက်နေတဲ့ဒေါသတွေ ပျောက်သွားသည် ။
စုမွန်လည်း အစ်ကိုကျော်ခိုင်၏
အာသာငမ်းငမ်းမျက်လုံးတွေမြင်တော့မှ သူမ၏ဝတ်လစ်စလစ် အနေအထားကိုသတိရပြီး
ကိုယ်သုတ်ပုဝါကိုယူပြီး ကမန်းကတမ်းဖုံးကွယ်လိုက်သည် ။
“ မဖုံးနဲ့...ငါကြည့်ချင်သေးတယ် "
“ ထွက်သွားတော့ ကိုကျော်
အမေ့ကိုတိုင်ပြောလိုက်မှာနော် "
“ ဘာပြောမှာလဲ ငါ့မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓါးနဲ့
နင့်အဖုတ်မွေးရိတ်တာကို ပြောမလို့လား အမွန်.. "
“
မသင့်တော်ပါဘူး..ကိုကျော်..အမွန်ကကိုကျော့်ညီမလေ ...
ဘာလို့ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ကိုကြည့်ချင်တာလဲ "
“ ဟုတ်ပြီ..ဒါဆို အပေးအယူပေါ့ "
“ ဘာ အပေးအယူလဲ "
“ နင့်အကြောင်းတွေအားလုံးငါ့ကိုပြောပြ
... ငါ့အကြောင်းတွေလဲပြောပြမယ် အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းလိုပေါ့ "
“ထားပါတော့ ...
ခုတော့ထွက်သွားသင့်ပြီကိုကျော် ... တစ်ယောက်ယောက်မြင်သွားရင် မသင့်တော်ဘူး "
“ ညနေကျမှတွေ့တော့မယ် အမွန် "
ဟုပြောရင်း ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် လိင်တံကြီးမှာဘောင်းဘီအောက်မှ ဖောက်ထွက်မည့်အလား
တထောင်ထောင်ဖြင့်အခန်းပြင်သို့ ထွက်သွားလေသည် ။
စုမွန်တစ်ယောက်
ရေကူးကန်သို့ရောက်သွားသောအခါ သူငယ်ချင်းများနှင့်အတူ မပျော်ရွှင်နိုင်ပဲ
စိတ်တွေနောက်နေလေသည် ။ ခေါင်းထဲမှာ နံနက်ကအဖြစ်ပျက်ကိုပဲ စဉ်းစားနေမိသည်
။ခုလိုအဝတ်စားမဲ့ ကိုယ်လုံးတီးအဖြစ်နဲ့ ဘယ်သူ့အရှေ့မှာမှ မနေခဲ့ဖူးပေ ။
သူမရဲ့အစ်ကိုရှေ့မှာမှ ဖြစ်ရတာမို့ ပြန်စဉ်းစားရင်း စိတ်လှုပ်ရှားသလိုလို
စိတ်ပျက်သလိုလိုဖြစ်နေသည် ။အစ်ကိုကျော်ခိုင်က ညနေကျရင်ဘာလုပ်မှာလဲ သူမသိ ။
သူမကိုကိုယ်လုံးတီးကြည့်ဖို့တောင်းဆိုလျှင် သူမလဲအစ်ကိုကျော်ခိုင်ပါ
ချွတ်ပြဖို့ပြန်တောင်းဆိုရမည့် အခွင့်အရေးရှိသည် ။ သို့သော်...တစ်စုံတစ်ခုကို
စိုးရွံ့သလို စိတ်ထဲခံစားနေရသည် ။
ညနေခင်း ညစာစားချိန်ရောက်တော့
စားပွဲသို့ရောက်သောအခါ အစ်ကိုကျော်ခိုင်ကို မလုံမလဲကြည့်သောအခါ
စုမွန်ကိုဘာမှမပြောပဲ ခပ်တည်တည်ပင် ခုပေါ်မှာထိုင်နေသည် ။
သူတို့နှစ်ဦးခါတိုင်းလိုမဟုတ်ပဲ
တိတ်ဆိတ်နေသဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူက
“ ဖိုးကျော် ၊ သားနဲ့မိမွန်တို့နှစ်ယောက်
ရန်ဖြစ်ထားတာလား "
“ မဟုတ်ပါဘူး ...ဘာလို့လဲ "
“ ဘာလို့သားတို့နှစ်ယောက်
ခါတိုင်းလို...စကားမပြောကြတာလဲ.." ဖခင်ဖြစ်သူက စုမွန်ဘက်ကိုပါ
လှည့်ကြည့်ပြီးမေးလိုက်သည် ။
“ အို..အဖေကလဲ သမီးနေ့ခင်းက
ရေကူးပြီးပြန်လာတာ မောနေလို့ပါ...ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး "
“ အင်း..ဒါဆို
မနက်ဖြန်တနင်္ဂနွေနေ့ပဲ...စာအကြောင်းလဲစဉ်းစားစရာမလိုဘူး သက်တောင့်သက်တာနေပါကွာ
"
စားသောက်ပြီးတော့
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်နှုတ်ဆက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့ အသီးသီးဝင်ကြလေ၏။
စုမွန်တစ်ယောက်အခန်းထဲရောက်ပြီး
တစ်နာရီလောက်အကြာမှာ သူမရဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးဘက်ဆီမှ တံခါးခေါက်သံကြားရလေသည် ။
တုန်လှုပ်ချောက်ခြားစွာ တံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့ ....
“ အမွန်...ငါအခန်းထဲ ဝင်ခဲ့မယ်နော်
"
“ အင်း "
ကျော်ခိုင်က အခန်းမီးကိုပိတ်လိုက်ပြီး
ညအိပ်မီးသာထွန်းလိုက်သည် ။
“ ကိုကျော်...ဘာလုပ်တာလဲ "
“ အမွန်...ငါကနင့်အစ်ကိုပါ
နင်မကြိုက်တာ ဘာမှမလုပ်ဘူး ၊ အေးဆေးနေပါ ဘာမှပူမနေနဲ့ "
ဒီတော့မှ စုမွန်ခမျာ သက်ပြင်းချရင်း
ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးလိုက်တာ ကျော်ခိုင်မြင်လိုက်သည် ။
“ ကိုကျော်က
ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့တော်တော်ကြည့်ကောင်းတာပဲ " အိမွန်က
စိတ်လှုပ်ရှားမှုကိုတည်ငြိမ်စေရန် စကားရှာပြောလိုက်သည် ။
“ ဟားဟား..ဟုတ်လား
အမွန်..နင်လဲကြည့်ကောင်းပါတယ် အထူးသဖြင့် အဝတ်အစားမရှိတဲ့အခါပေါ့..."
“ အာ....အဲအကြောင်းမပြောနဲ့တော့ကွာ
" ဟု..စုမွန်ကရှက်ရွံ့စွာ ပြန်အော်လိုက်သည် ။
“ ဟုတ်ပြီ ဒါဆို
မေးခွန်းတစ်ချို့မေးမယ်လေ "
စုမွန်က ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည် ။
“ နင်ဝတ်နေတဲ့ ဘောလီက ဘယ်လောက်ဆိုဒ်လဲ
"
“ ၃၄ " ... စုမွန်ကတိုတိုတုတ်တုတ်
ပြန်ဖြေလိုက်သည်
“ နို့သီးခေါင်းက ဘာအရောင်လဲဟင် ”
“ ကိုကျော်
ဒီနေ့မြင်ပြီးပြီပဲ...ဘာလို့မေးတာလဲ ” စုမွန်တစ်ယောက်နည်းနည်းရဲတင်းလာကာ
မျက်နှာပြောင်တိုက်ပြီးပြန်မေးလိုက်သည် ။
“ အာ..နင်က ချက်ချင်းဖုံးလိုက်တော့
ဝိုးတိုးဝါးတားပဲ မြင်လိုက်လို့ပါဟ ”
“ နီညိုရောင် ”
စုမွန်ကပြုံးပြီးပြန်ဖြေလိုက်သည် ။
“ အခု ဘရာဇီယာဝတ္ထားလား ”
“ ဟင့်အင်း... အိပ်ရာဝင်ရင်
တစ်ခါမှမဝတ်ဘူး ”
“ ကြည့်လို့ရမလား ”
“ ဘာဆိုင်လို့လဲ...မေးခွန်းပဲမေးမယ်ဆို
”
ပြောသာပြောနေရသည် စုမွန်ရဲ့စိတ်တွေ
အတော်လေးကိုစိတ်လှုပ်ရှားနေသည် ။ သူမရဲ့အဖုတ်ကလဲ အရည်တွေစိမ့်ထွက်နေသလို
ညအိပ်အင်္ကျီပါးပါးလေးအောက်မှ နို့သီးတွေလဲထောင်ထလာနေသည် ။ ဒါတွေကို
ကိုကျော်ခိုင်တစ်ယောက် မမြင်ပါစေနဲ့လို့ စုမွန်တစ်ယောက်ဆုတောင်းနေမိသည် ။
“ ကြည့်ချင်လို့ပါဆိုမှ ”
ဟု..ကိုကျော်မင်းက မသဲမကွဲပြောလိုက်သည် ။
“အင်း..ဒါဆိုလဲ အမွန့်ဒီဘက်နို့ကို
ပြပေးမယ်လေ...အမွန်မေးတာကိုရော ကိုကျော်ပြန်ဖြေရမှာနော်...အသာစီးယူလို့တော့မရဘူး
...ကတိပေး ”
“ ပေးပါတယ် အမွန်ရယ် ”
စုမွန်ကအကျီင်္ကို ညင်သာစွာ မ,တင်ပြီး သူမရဲ့ဘက်ဘက်နို့ကိုထုတ်ပြလိုက်သည်။ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်
အသက်ရှုဖို့မေ့နေလောက်အောင် ငေးကြည့်နေမိသည် ။
“ လှရဲ့လား ”
အမွန်ကသူမအစ်ကိုကျော်ခိုင်ဖြစ်ပျက်နေပုံကိုကြည့်ပြီ စပ်ဖြီးဖြီးဖြင့် မေးလိုက်သည်
။
“ အရမ်းလှတာပဲကွာ....” ဟု.. ကျော်ခိုင်
စိတ်လှုပ်ရှားသံဖြင့် ပြောပြီး
“ ကိုင်ကြည့်ချင်တယ် ...အမွန်ရယ် ”
“ အင်းလေ..ဒီနေရာပဲကိုင်နော် ”
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်
လက်ကိုဆန့်လိုက်ပြီး လှမ်းကိုင်လိုက်၏ ။ စုမွန်ရဲ့စိတ်လှုပ်ရှားပြီး
ထောင်နေသောနို့သီးခေါင်းကို လက်ညိုးနဲ့လက်မလေးဖြင့်ပွတ်ပေးလိုက်၏ ။ စုမွန်ထံမှ
ညီးသံသဲ့သဲ့ထွက်လာသည် ။
“ နာလို့လား ”
“
ဟင့်အင်း...ဆက်လုပ်လေ...အမွန်ခံစားရတာ တစ်မျိုးပဲ ”
ကျော်ခိုင်ကအိမွန်ရဲ့အကျီင်္ကိုဆွဲမတင်ပြီး
ခေါင်းကနေကျော်ပြီး ချွတ်လိုက်သည် ။ အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြင့်
တောက်ပနေသောနတ်သမီးတစ်ပါးရောက်နေသလို ကျော်ခိုင်ငေးကြည့်နေမိသည် ။
“ ကိုကျော်...ဘာမှမလုပ်ပါဘူးလို့
ဂတိပေးထားတယ်လေ ”
“
ခွင့်လွတ်ပါဟာ...ငါနှစ်ဖက်စလုံးကိုကြည့်ချင်လို့ဖြစ်သွားတာ ”
“
ထားလိုက်ပါတော့...ကိုကျော်ကြည့်ချင်တယ်ဆို သဘောပဲ ”
ကျော်ခိုင်ခမျာ
စိတ်ညို့ခံထားရသူတစ်ဦးပမာ စုမွန်အနားကပ်လာပြီ ရုတ်တရက် ဘယ်ဘက်နို့ကို
ပါးစပ်ဖြင့်ဖမ်းစို့လိုက်သည် ။ စုမွန်ကိုယ်လုံးလေး ရုက်တရက်တွန့်သွားပြီး
မျက်တောင်တွေမှေးစင်းကုန်၏ ။
“ အိုး...ကောင်းလိုက်တာ...နောက်တစ်ဖက်ပါစို့ပေးနော်
ကိုကျော် ”
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် စိတ်ပါလက်ပါဖြင့်
လျှာဖြင့်သိမ်းကျုံးပြီ စိတ်ကြိုက်လျှက်နေတော့သည် ။ ဘက်ဘက်နို့ပြီးတော့
ညာဘက်နို့ကို အသက်ရှုချိန်မရလောက်အောင် စို့ပေးနေမိသည် ။ စုမွန်ရဲ့ညည်းသံမှာလဲ
ပိုပိုကျယ်လာသလို နို့တွေကိုလဲ ကော့ကော့ထိုးပေးနေမိသည် ။
စုမွန်အတွက်နို့စိုခံရခြင်းမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သလို သူမ၏အဖုတ်မှလဲ အရည်တွေ
တစ်စိမ့်စိမ်ထွက်လာတာ သိနေရသည် ။
ဆတ်ခနဲ...တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်တက်သွားပြီး..အင်းးးးခနဲအော်သည်းလိုက်မိသည်
။ရှက်ရွံ့သလိုလဲခံစားနေမိသည် ။ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီတစ်ထည်သာ
ကျန်တော့၍ ဘောင်းဘီပေါ်တွင်ပင် တော်တော်ရွဲနေလေ၏ ။ ကိုကျော်ခိုင်မှာ နို့စို့ရင်း
လက်တွေက အငြိမ်မနေလိုက်ပွတ်ပေးနေ၏ ။ ရုတ်တရက် ပေါင်ခြားထဲရောက်လာပြီး
ဘောင်းဘီအပေါ်ကစမ်းလိုက်ရာ..အရည်တော်တော်များမျာရွဲနေ၍
“ နင်ပြီးသွားပြီလား ”
“ အဲဒါဘာလဲဟင် ”
စုမွန်ကအသံတိုးတိုးလေးဖြင့်ပြန်မေးလိုက်၏ ။
“ စိတ်ခံစားမှု
အထွတ်ထိတ်ရောက်သွားတာပေါ့ အမွန်ရယ် ”
ခုမှသူမရဲ့ဘောင်းဘီကိုသူမ
သေချာပြန်ကြည့်မိသည် ။ တော်တော်လေးကို ရွဲနေတာပဲ ။
“ အမွန်ကသေးပေါက်လိုက်တာထင်တာ...ဟိဟိ ”
“ မဟုတ်ပါဘူး ... ခံစားမှုပြီးမြောက်ပါတယ်ဆိုမှ
...ဘယ်လိုနေလဲ ကောင်းလား ”
“ အင်း....” ဟု
စုမွန်ကရှက်ရွံ့စွာခေါင်းညိတ်လိုက်သည် ။
“ ငါနင့် ပိပိလေးကို ကြည့်ချင်တယ်ဟာ ”
လို့ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်စုမွန်ရဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်ချလိုက်သည် ။
အမွေးမျှင်ကင်းမဲ့နေသော စုမွန်ရဲ့အဖုတ်လေးမှာ အရည်တလက်လက်ဖြင့်
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း မနေနိုင်တော့ပဲ စုမွန်ရဲ့အဖုတ်လေးဆီသို့လက်ဖြင့်လှမ်းကိုင်လိုက်သည်
။
“ အာ...မကိုင်နဲ့လေ...” စုမွန်တစ်ယောက်
ရှက်ရွံ့စွာပြောရင်း ကျော်ခိုင့်လက်ကိုအတင်းလှမ်းဖယ်လိုက်သည် ။
“ အင်း..ဒါဆိုလဲ
ငါ့ကိုကြည့်ခွင့်တော့ပေးဟာ ”
“ ကြည့်ချင်လဲကြည့်တော့ဟာ ” ပြောရင်း
စုမွန်သူ၏အကျီ င်္ကိုလှမ်းယူရင်း ဝတ်ဖို့လုပ်လိုက်သည် ။
“ အကျီ
င်္တော့မဝတ်နဲ့ဟာ...ဒီတိုင်းလေးပဲကြည့်ချင်လို့...အရမ်းလှတယ်သိလား ”
“ အင်း...ဒါဆို
အမွန်မေးတာ...ကိုကျော်ဖြေရမယ်နော် ”
“ ကြိုက်တာမေးပါကွာ...ကဲမေး
ဖြေဖို့အသင့်ပဲ ”
“ ကိုကျော့်ဟာကြီးက
ထိပ်မှာအရည်ပြားလန်နေပြီလား ”
“ လန်တာပေါ့...အရွယ်ရောက်တာနဲ့ဒီလိုဖြစ်လာတာပဲ
”
“ တော်တော်ကြီးနေပြီလား ”
“ ဘာကိုမေးတာလဲ ”
“ အမွန်မေးတာ
ကိုကျော်သိမှာပါနော်...ဟွန်း ” စုမွန်ကရှက်စနိုးလေးနဲ့ပြန်ပြောလိုက်၏ ။
ကျော်ခိုင်ကရယ်လိုက်ရင်း
“
၇-လက်မနီးပါးရှိတော့မယ်ဟ...ကြည့်ချင်လို့လား ”
“ အင်း ” ဟုအမွန်တစ်ယောက် ရှက်ရွံ့စွာ
ခေါင်းညိတ်ပြရှာသည် ။
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်သူ့ရဲ့ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ပြီ
အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲမှ သူရဲ့တောင်နေသာလီးကိုထုတ်ပြလိုက်သည် ။ စုမွန်တစ်ယောက်
မယုံနိုင်အောင်ကြီးမားသော အစ်ကိုကျော်ခိုင်လီးကို ကြည့်ရင်း
မူးမေ့သွားလောက်အောင်ဖြစ်သွားသည် ။ စုမွန်သူငယ်ချင်းတွေပြောနေလို့ လီးအကြောင်းကို
ကြားဖူးပေမယ့် တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးပေ ။ အခုကြည့်နေရသည်မှာ ဆွဲဆောင်မှုတစ်ခုရှိသလို
ခံစားရပြီး ကိုင်ကြည့်ချင်စိတ်ဖြစ်သောလဲ ပြောမထွက်ပေ ။
“ အရင်တုန်းက
တစ်ခြားလီးတွေလဲတွေ့ဖူးလား ”
“ အော်..အမွန်ကို
ခပ်နန့်နန့်ကောင်မလေးလို့ထင်တယ်ပေါ့လေ ”
“ ဟာ...မဟုတ်ပါဘူး မေးကြည့်တာပါ
...ထားလိုက်တော့..အခုကိုင်ကြည့်ချင်လား ”
အမွန်ခမျာ ခဏကတည်းက
ကိုင်ကြည့်ချင်နေသည်ဖြစ်ရာ ကျော်ခိုင်ကမေးလိုက်တော့ အိန္ဒြေပင်မဆည်နိုင်တော့ပဲ
သူမ၏လက်ဖြင့် ညင်သာစွာဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ ဆုပ်ကိုင်မိသည်နှင့် တပြိုင်နက်
နူးညံ့သောအထိတွေ့နှင့်အတူ ပူနွေးမူတို့ကို ခံစားလိုက်ရသည် ။
လီးတံကြီးကိုကိုင်ကြည့်ရင်း စုမွန်ရဲ့လက်တွေမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်ရီနေသည် ။
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်လည်း နတ်ပြည်ရောက်သလို ခံစားနေရသည် ။ သူ့လီးကို
အခြားတစ်ယောက်အကိုင်ခံရတာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပင် ။
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်
သူ၏ညီမကသူ့ရဲ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပေးနေတယ်ဆိုတဲ့အသိကြောင့် ရမ္မက်တွေနိုးကြွလာပြီး
လီးထိပ်တွင်အရည်ကြည်လေးတွေ စို့လာ၏ ။ စုမွန်မှာလည်း
သူ၏လီးကိုကိုင်ကြည့်ကာသေချာစူးစမ်းနေမိသည် ။ ကျော်ခိုင်က သူ့ညီမစုမွန်ကို
ဂွင်းတိုက်ခိုင်းရန်စဉ်းစားမိသောကြောင့် စုမွန်လက်ကိုအပေါ်ကကိုင်ပြီး
အထက်အောက်ဆွဲခိုင်းလိုက်သည် ။
“ ဒီလို
အထက်အောက်ဆွဲပြီးလုပ်ကြည့်ပါလား အမွန် ”
“ အဲလိုလုပ်တော့ ဘာဖြစ်မှာလဲဟင် ”
“
နင်လုပ်ပေးတာ...ငါခံစားကြည့်ချင်လို့ဟာ..လုပ်လေ ” လို့ပြောပြီ
ကျော်ခိုင်လက်ကိုလွတ်လိုက်သည် ။ စုမွန်တစ်ယောက် တသွေမတိမ်း ဆက်လုပ်ပေးနေမိ၏ ။
ကျော်ခိုင်မှာလည်း ကောင်းလွန်း၍မျက်စိမှိတ်ကာ ခံစားနေသည် ။ စုမွန်တစ်ယောက်
ဂွင်းထုပေးနေရင်း လီးကိုသေချာ စိုက်ကြည့်နေပြီး အောက်မှတရမ်းရမ်းဖြစ်နေသော
ကျော်ခိုင်၏ဂွေးဥကို ဘယ်လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး
“ ဒါက ဂွေးဥလေးတွေလား ဟိဟိ
...ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ ဘောလုံးလေးတွေလိုပဲ”
“ အင်း...ဟုတ်တယ် ...အ..အ...ကောင်းလိုက်တာဟာ...
အမွန် ခပ်မြန်မြန်လေး ဆက်လုပ်ပေး ငါပြီးတော့မယ် ”
စုမွန်လည်း
လက်ကိုခပ်သွပ်သွပ်လုပ်လိုက်သည် ။ ကျော်ခိုင်တစ်ကိုယ်လုံး ဆပ်ကနဲ...ဆပ်ကနဲ
တွန့်တက်သွားပြီ လီးထပ်မှအရည်များ စုမွန်၏ရင်ဘတ်ဆီသို့ ပန်းထွက်လာခဲ့သည် ။
ရုတ်တရက် စုမွန်မှာ လန့်သွားပြီး လီးကိုလွှတ်လိုက်မိပြီ
သူ့အစ်ကိုကျော်ခိုင်ရဲ့မျက်နှာကိုမော့ကြည့်လိုက်မိ၏ ။ ကျော်ခိုင်က
အား...အား...အော်သံအဆုံးမှာ ထွက်နေသော သုတ်ရည်များရပ်တန့်သွားသည် ။ ဒီတော့မှ
စုမွန်တစ်ယောက် သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ပြန်ကြည့်မိသည် ။ သူ့အစ်ကို ကျော်ခိုင်ရဲအရည်တွေ
တော်တော်များတာပဲ.... ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးရွဲစိုနေသည် ။ ကျော်ခိုင်မှာ
မျက်လုံးများပွင့်လာပြီး
“ကျေးဇူးပဲ..အမွန်ရယ်...ဒီလိုကောင်းတာ
ငါတစ်ခါမှမခံစားဖူးဘူး ” ဟုပြောရင်း စုမွန်ရဲ့ပါးပြင်ပေါ်သို့အနမ်းချွေလိုက်သည် ။
“ ကိုကျော်ရယ်...အမွန့်ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး
ပေပွသွားတာပဲ ..ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ”
ကျော်ခိုင်က
အမွန့်ရင်ဘတ်ကိုငုံကြည့်လိုက်ရာ သူ့သုတ်ရည်များနှင့်လှပနေသော
အမွန့်နို့တွေကိုတွေ့လိုက်ရပြီး အတွေးတစ်ခုဝင်လာခဲ့သည် ။
သူ့ခေါင်းကိုနိမ့်ချလိုက်ရင်း သုတ်ရည်များပေပွနေသောနို့တွေကိုလျှာဖြင့်
သန့်ရှင်းရေးလုပ်သလို သိမ်းကျုံးယက်လိုက်တော့သည် ။ ငန်ကျိကျိအရသာတွေခံစားလိုက်ရသော်လည်း
ပြောင်စင်သည်အထိ စိမ်ပြေနပြေယက်ပေးနေမိသည် ။ ပြောင်စင်သွားသောအခါနို့သီးလေးကို
ငုံပြီးစို့ပေးနေလိုက်သည် ။ အမွန့်ထံမှတဖန် သည်းညူသံကြားရသောအခါ
“ အမွန်...ထပ်လုပ်ကြည့်ချင်လား... ”
“ ဘာကိုပြောတာလဲ ကိုကျော် ”
“ အော်...ကိုကို့လီးကို အရသာခံကြည့်ချင်လားလို့ပါ
”
“ ဟမ်...ဘာလဲ ကိုကျော့်ဟာကြီးကို
အမွန့်ပါးစပ်ထဲ ထည့်မလို့ပေါ့လေ...ညစ်ပတ်လိုက်တာ ”
“ ဒါညစ်ပတ်တာ မဟုတ်ပါဘူး
အမွန်ရယ်...ချစ်ခြင်းရဲ့သင်္ကေတပါ လာ..စမ်းကြည့် ”
ကျော်ခိုင်ကစုမွန်ရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး
သူ့ရဲ့အနည်းငယ် ပြန်တောင်နေသောလီးကြီဆီသို့ ခေါင်းကိုဆွဲချလိုက်သည် ။
စုမွန်မှာလည်းသုတ်ရည်များနှင့်ပေပွနေသော ကျော်ခိုင်းလီးကြီးကိုကြည့်ပြီး
စိတ်မပါစွာ ပါးစပ်ကိုဟလိုက်သည် ။ ကျော်ခိုင်က လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး
စုမွန်၏ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည် ။
“ သကြားလုံးစုပ်သလို စုပ်လေ အမွန် ”
စုမွန်မှာလည်း ကျော်ခိုင့်လီးပါးစပ်ထဲရောက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက်
စိတ်တွေကနိုးကြားလာပြီး အစ်ကိုကျော်ခိုင်ပြောသလို စုပ်ပေးနေမိသည် ။ ပါးစပ်ထဲတွင်
လီးကကြီးမားလာသလို ခံစားရသောကြောင့် စုမွန်အလန့်တကြား လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။
“ ဘာဖြစ်တာလဲ အမွန် ..”
“ ကိုကျော့်ဟာကြီးက ပါးစပ်ထဲမှာကြီးလာတယ်လေ
”
“ နင်လုပ်ပေးတာကောင်းလို့ပေါ့
အမွန်ရယ်...အင်းလေ...ဒီနေ့တော့ဒီလောက်ပါပဲနော်...နောက်နေ့တွေလဲလုပ်ကြရအောင် ”
ကျော်ခိုင်မှာ
အလောကြီး၍မရကြောင်းစဉ်းစားမိပြီး နောက်နေ့မှဆက်လုပ်ရန်တွေးမိ၏ ။ စုမွန်ကလည်း
“ ဟုတ်...ကိုကျော် အမွန်လဲ
ဒီလိုလုပ်ရတာနှစ်သက်ပါတယ် ...ဒါပေမယ့် အမွန်ကကိုကျော်ညီမလေ ”
“ ဘယ်သူမှမသိစေရပါဘူး အမွန်ရယ်
ငါကတိပေးပါတယ် ”
“ သိတာ၊မသိတာကိုပြောတာ
မဟုတ်ဘူးကိုကျော်...အမွန်တို့ကမောင်နှမတွေဆိုတာ သတိထားဦးလို့ပြောတာ ”
“ အဲဒါတွေဖယ်ထားကွာ လောလောဆယ်ကိုကျော်
အမွန့်နဲ့ချစ်ချင်တာပဲသိတယ် သိလား ”
“ ကိုကျော် အခန်းပြန်အိပ်တော့ဟာ...”
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် သူ့ညီမစုမွန်က
အခန်းပြန်ဖို့နှင်ထုတ်နေသောကြောင့် မျက်နှာအိုမင်းသွားကာ
ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျသွားသည် ။ စုမွန်ကသူ့အစ်ကိုကျော်ခိုင်မျက်နှာပျက်သွားတာမြင်တော့
“
ကိုကျော်...ဘာဖြစ်သွားတာလဲ..ပြန်တော့ပါနော်..စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့နော်...ညီမလေးအိပ်ချင်ပြီ
”
“ ငါနင့်ကိုချစ်နေမိပြီ...အမွန် သိလား
”
“ အမွန်လဲ...ကိုကို့ကိုချစ်ပါတယ်
ကိုကိုရယ် ”
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်
စုမွန်ကိုကိုလို့ခေါ်လိုက်သောကြောင့် နားကိုမယုံနိုင်အောင်ဖြစ်ပြီး
“ ဘာလဲ..အမွန်..ကိုကိုတဲ့လား
....ကိုကို့ကိုတစ်ကယ်ချစ်ပါတယ်နော် ..”
“ အင်းပေါ့ ...
ကိုကို...နောက်နေ့မှတွေ့ရအောင်နော် ”
“ ဟား.....ပျော်လိုက်တာ ကလေးရယ် ”
လို့ဆိုပြီး ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်စုမွန်အနားကပ်လာပြီး ပွေ့ချီကာ
စုမွန်နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းစုပ်လိုက်ပြီး
ပွေ့ချီလျှက်ရေချိုးခန်းထဲသို့လှမ်းလျှောက်သွားတော့သည် ။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့
စုမွန်ကိုညင်သာစွာချပြီး ရေလောင်းပေးကာ တစ်ကိုယ်လုံးသေချာစွာ ပွတ်ဆေးပေးနေတော့သည်
။ စုမွန်က ကျော်ခိုင်ပြုသမျှကလေးငယ်တစ်ဦးကဲသို့ ချစ်ရည်လဲ့သော
မျက်ဝန်းဖြင့်ပြန်ကြည့်နေမိသည် ။ စုမွန်တစ်ကိုယ်လုံးသန့်စင်ပြီးတော့ကျော်ခိုင်က
“ ကလေး...အိပ်ချင်ပြီဆိုသွားအိပ်တော့လေ
”
“ ဟင့်အင်း...ကိုကို့ကို
အမွန်ပြန်ဆေးပေးမယ်လေ ”
“ ကလေး အအေးပတ်နေဦးမယ်ဟာ..သွားတော့...good night နော် ” ဟုဆိုပြီးစုမွန်ပါးပြင်ပေါ်သော အနမ်းလေးပေးလိုက်သည် ။
စုမွန်လဲပြုံးပြရင်း
“ ဟုတ်...good night နော်ကိုကို ....” ပြောပြီးတံခါးဖွင့်ကာ သူ့အခန်းထဲသို့ဝင်သွားသည် ။
ကျော်ခိုင်လဲ စိတ်ရှိလက်ရှိရေလောင်းချိုးပြီ အခန်းထဲသို့ဝင်ပြီး
ကိုယ်သုတ်ပဝါဖြင့်ခြောက်သွေ့အောင်သုတ်ကာ အဝတ်အစားပင် မဝတ်တော့ပဲ
ဒီအတိုင်းအိပ်စက်လိုက်သည် ။
.......................................
ကျော်ခိုင်နံနက်အိပ်ရာကနိုးတော့
အောက်ကညီလေးက ထောင်မတ်နေတာကြည့်ပြီး ညကအဖြစ်ပျက်တွေပြန်တွေးမိပြီး
တစ်ယောက်ထဲကြိတ်ပြုံးနေမိသည် ။ မျက်နှာသစ်ဆေး၊သွားပွတ်တံကိုယူပြီး အဝတ်အစားပင်
မဝတ်တော့ပဲ ဒီအတိုင်းမျက်နှာသစ်ရန် ရေချိုးခန်းထဲသို့ဝင်ရန် တံခါးဖွင့်လိုက်သည်။
စုမွန်တစ်ယောက် သွားတိုက်နေရာမှ တံခါးဖွင့်သံကြား၍ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ
သူ့အစ်ကိုကျော်ခိုင်တစ်ယောက် အဝတ်စားမရှိပဲ အောက်မှလီးကလဲတထောင်ထောင်နဲ့
ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာသည်ကိုတွေ့ရာ
“ အာ...ကိုကို
ညစ်ပုတ်...ဘာမှလဲမဝတ်ထားဘူး ...ဟွန်းကြည့်ပါလား အစောကြီးအောက်ကဟာကြီးလဲ ထောင်နေပြီ
”
“
ဟာဟ...ဒါက...ကလေးကိုလွမ်းလို့ထောင်နေတာပေါ့...ညကမှ ချစ်လို့မဝတာကိုး ”
ဆိုပြီးစုမွန်အနားကိုလျှောက်လာခဲ့သည် ။
“
ဟိုး...ဟိုး..ဆရာ...ဟွန်းတော်တော်ဆိုး မျက်နှာတောင်မသစ်ရသေးပဲ ”
“ ကလေးကိုစတာပါကွာ ” လို့ဆိုပြီး
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်သွားတိုက်ဆေးကိုယူပြီး သွားပွတ်တံထဲထည့်ကာ သွားတိုက်လိုက်သည် ။
စုမွန်မျက်နှာသစ်ရင်း သူ့အစ်ကိုကျော်ခိုင်သွားတိုက်တာကိုကြည့်နေရာအောက်က
ကျော်ခိုင်လီးကြီး တရမ်းရမ်းဖြစ်နေတာကိုကြည့်နေရင်း ပြုံးနေမိသည် ။
စုမွန်မျက်နှာသစ်ပြီးတော့အပြင်ပြန်ထွက်ခါနီး ကျော်ခိုင်၏လီးကို ဖြတ်ကနဲတစ်ချက်ပုတ်လိုက်ရင်း
“
တော်တော်ဆိုးတဲ့ဟာကြီး...အစောကြီးနိုးနေတယ် ” ဟုဆိုရင်းအခန်းထဲသို့ဝင်သွားတော့သည်
။ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်လဲ သဘောအကျကြီးကျရင်း မျက်နှာသစ်နေမိသည် ။
မျက်နှာသစ်ပြီး
လန်းသွားအောင်ကျော်ခိုင်ရေချိုးလိုက်သည် ။ ထို့နောက်အဝတ်အစားဝတ်ရန် ခါတိုင်းလိုမဟုတ်ပဲ...စိတ်ကြိုက်အဝတ်အစားတွေရွေးဝတ်ပြီး
နံနက်စားစာရန်အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာခဲ့သည် ။ ဒီနေ့မှတောက်တောက်ပြောင်အဝတ်အစားဖြင့်
ကျော်ခိုင်ကိုတွေ့လိုက်၍ တစ်အိမ်သားလုံးအံအားသင့်စွာ ငေးကြည့်နေရင်း ဖေဖေက
“
ဟာ..သားဖိုးကျော်...လန်းလှချည်လား....ဘယ်သွားမလို့တုန်း ”
အဖေဖြစ်သူမေးတော့မှကျော်ခိုင်တစ်ယောက်
ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်သွားရင်း
“ဟုတ်...အဖေ ဟိုဘက်လမ်းက စိန်တိုးကို
အတန်းမှာသင်တဲ့မရှင်းတဲ့စာတွေ သွားပြခိုင်းမလို့ပါ ”
“အေးကွာ...ဒါနဲ့ဒီနေ့အဖေတို့နယ်ကအသိတစ်ယောက်
နာမကျန်းဖြစ်နေတယ်ဆိုလို့ ခဏနေသွားမယ် ညနေလောက်မှပြန်လာမယ်...ဒါဆို
သမီးအမွန်အိမ်စောင့်နော် ”
“ ဟုတ်ကဲ့ဖေဖေ...သမီးစောင့်နေပါ့မယ် ”
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်ကြိတ်ပြုံးလိုက်မိသည်
။ တကယ်တော့ သူကဘယ်မှသွားစရာမှမရှိပါ သူ့ညီမစုမွန်တစ်ယောက် သဘောကျအောင် ဘာမှန်းမသိ
ဒီနေ့မှ အဝတ်အစားတွေရွေးချယ်ပြီး ဝတ်မိရာ အဖေဖြစ်သူက မေးတော့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်ပြီ
အဖေဖြစ်သူကိုလိမ်ပြောလိုက်မိသည် ။ အားလုံးစားသောက်ပြီးတော့ ကျော်ခိုင်က
အလျှင်အမြန်ထွက်ရင်း လမ်းထိပ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်
ချောင်ကျကျဝိုင်းတွင်ရွေးထိုင်လိုက်သည် ။ သူ့အဖေနဲ့အမေကားနဲ့ထွက်သွားပြီး
ခဏအကြာတွင်အိမ်သို့ပြန်ခဲ့လေတော့သည် ။ အိမ်ရောက်တော့ သော့ဖွင့်ပြီး
အိမ်ထဲသို့ဝင်လိုက်ရာ စုမွန်တစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲတွင်
ဗီဒီယိုထိုင်ကြည့်နေတာတွေ့လိုက်သည် ။ စုမွန်တစ်ယောက် လှည့်ကြည့်ကာ
ပြုံးပြလိုက်ရင်း
“ ဟင်...စာသွားမေးမယ်ဆို ကိုကျော် ”
“
ဘာကိုကျော်လဲ...ကိုကိုလို့ခေါ်ပါကလေးရယ်...လွပ်လွပ်လပ်လပ်ချစ်ဖို့ပြန်ခဲ့တာ သိလား
”
“ ဟာ..အပြောအဆို
ဆင်ချင်ရမယ်လေ...ဒီလိုအပြင်မှာ ကိုကိုလို့ဘယ်ခေါ်လို့ရမလဲ မဟုတ်ဘူးလား ကိုကျော် ”
ကျော်ခိုင်ကစုမွန်အနားဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း
စုမွန်ကိုလှမ်းဖက်လိုက်သည် ။
“ မလုပ်နဲ့လေ...ကိုကျော်
ဧည့်ခန်းထဲမှာကွာ ”
“ အင်း...ဒါဆိုလာခဲ့တော့ ” ဟုဆိုရင်း
စုမွန်ကိုပွေ့ချီကာ သူ၏အခန်းထဲသို့ခေါ်ဆောင်ခဲ့တော့သည် ။
အခန်းထဲရောက်သည်နှင့်
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်စုမွန်ကိုပွေ့ချီလျှက် မွှေ့ယာပေါ်သို့
နှစ်ဦးစလုံးပစ်လှဲချလိုက်သည် ။ ထို့နောက်စုမွန်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ယူပြီး
စုမွန်ရဲ့အကျီ င်္ကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်းဆွဲဖြုတ်နေလိုက်သည် ။နှုတ်ခမ်းက
အနမ်းတွေချွေနေရင်း အကျီ င်္ကျွတ်သွားသောအခါ စုမွန်ဗိုက်သားလေးတွေကို
လက်နှင့်ပွတ်ပေးနေ၏ ။ နို့အုံကိုလည်း ဘော်လီပေါ်မှပင်
ခပ်တင်းတင်းဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည် ။ စုမွန်တစ်ယောက်မျက်ဝန်းလေးမှေးစင်းနေပြီ
တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းနေရှာသည် ။
ကျော်ခိုင်က
စုမွန်ကျောအောက်ထဲကိုလက်လျှိုပြီး ဘောလီချွတ်ကိုလှမ်းဖြုတ်လိုက်သည်။ ပေါ်လာသော
နို့သီးလေးတွေမှာအတော်လေးထောင်နေပြီ ဖြစ်သောကြောင့် ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်
နို့သီးလေးကို သွားနဲ့မနာမကျင် ကိုက်လိုက်သည် ။ ထို့နောက်
ကျော်ခိုငက်နို့ကိုအငမ်းမရေစို့နေရင်းလက်တွေကအဖုတ်ကို
ထမိန်ပေါ်မှပင်ပွတ်ပေးလိုက်သည် ။
“
ပြွတ်..အွန်း..ပြွတ်..ဟင်း..ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်...အာ့..အ ”
ကျော်ခိုင်နို့စို့နေရင်း
စုမိန်၏ထမိန်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။ ပေါင်တံတစ်လျှောက်စိတ်ကြိုက်ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်
။ လက်တွေက ပေါင်ရင်းသို့ရောက်သောအခါ အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှပင် မထိတထိဖွဖွလေး
ပွတ်ပေးပြီးပေါင်သို့ပြန်ဆင်းက ပွတ်ပေးလိုက်၏ ။ စုမွန်တစ်ယောက် မရိုးမရွဖြစ်လာပြီး
ဖင်ကြီးကိုကော့ကော့ပေးနေတော့သည်။ ဘောင်းဘီပေါ်မှာလည်း အဖုတ်ကကျလာတဲ့အရည်တွေအတော်လေးရွဲနေပြီဖြစ်သည်
။
ကျော်ခိုင်မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး
လုံချည်ကိုချွတ်လိုက်သည် ။ စုမွန်တစ်ယောက် ရမ္မက်ခိုးဝေနေသောမျက်လုံးဖြင့်
ကျော်ခိုင့်လီးကိုစိုက်ကြည့်နေ၏။ ကျော်ခိုင်ကစုမွန်ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားထဲတွင်
ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်ကာ ကုန်းပြီး စုမွန်ဝမ်းဗိုက်သားတွေကို ယက်လိုက်သည်
..ထို့နောက် ချက်ကိုလျှာနဲ့မွေကာ ယက်တော့ စုမွန်ခမျာ တလူးလူးတလိမ့်လိမ့်
ဖြစ်နေတော့သည် ။ ကျော်ခိုင်လျှာကို အောက်ဘက်ဆင်းလာပြီ အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှပင်
လျှာဖြင့်ယက်ပေးလိုက်သည် ။ စုမွန်တစ်ယောက် ဖင်ကြီးကျွတက်လာပြီး
“ အာ့...အ...ကိုကို...အဲလိုမလုပ်နဲ့လေ...အမွန်ငရဲကြီးကုန်မှာပေါ့
...အာ့..”
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်ဘာမှပြန်မပြောပဲ
တွင်တွင်ယက်နေပြီးအတွင်းခံဘောင်းဘီးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ကာ
အစိလေးကိုလျှာနဲ့ထိထိမိမိ ယက်ပေးလိုက်သည် ။
“ အာ့..အေမ့....ရွီးးးး..”
အဖုတ်ကိုတစ်ခါမျှ
အယက်မခံဖူးတဲ့စုမွန်တစ်ယောက်ဖင်ကြိးတစ်ယမ်းယမ်းနဲ့
သူ့အစ်ကိုကျော်ခိုင်ဆံပင်ကိုဆွဲကိုင်ကာ မွေ့ယာပေါ်မှလူးလိမ့်နေသည် ။
ကျော်ခိုင်မှာလည်း စောက်ခေါင်းထဲသို့လျှာထိုးသွင်းလိုက်ပြီးအစေ့လေးကို
လက်မနဲ့မနားတမ်းပွတ်ပေးနေတော့သည် ။ မိနစ်အနည်းငယ် ယက်ပေးပြီးတော့ စုမွန်တစ်ယောက်
တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ပြီး ငြိမ်ကျသွားသည် ။ ကျော်ခိုင်မျက်နှာမှာလဲ
စုမွန်စောက်ရည်တွေပေပွနေချေ၏ ။
“ ကောင်းလား..ကလေး ”
“ပြောမပြတတ်အောင်ပဲ..ကိုကိုရယ် ”
“အင်း...ကိုကို့ကိုလဲကောင်းအောင်ပြန်လုပ်ပေးလေကွာ
” ဟုဆိုပြီလီးကို စုမွန်မျက်နှာရှေ့သို့ကပ်ထားလိုက်သည် ။ စုမွန်နှုတ်ခမ်းလေး
ဟပေးသည်နှင့်ကျော်ခိုင်ဖင်ကို ကော့ရင်းထိုးထည့်လိုက်ရာ နွေးထွေးနူးညံ့သော
ပါးစပ်လေးထဲကျော်ခိုင်တစ်ယောက် သုတ်လွတ်ချင်စိတ်ပေါက်သွား၏ ။ စုမွန်မှာလည်း
မစုတ်တတ်စုပ်တတ်နဲ့စုပ်ပေးနေရှာသည် ။ ကျော်ခိုင်ကစုမွန်ခေါင်းလေးကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ပေးလိုက်သည်
။စုမွန်လဲလျှာဖြင့်ဒစ်ကိုကစားပေးနေသဖြင့် ကြာကြာမထိန်းထားနိုင်တော့ပဲ
တစ်ဖျစ်ဖျစ်နဲ့စုမွန်ပါစပ်းထဲသို့ သုတ်ရည်များပန်းထည့်လိုက်သည် ။
“အွန်း...အွန်း..” ဟုအော်ရင်း
စုမွန်မှာအတင်းရုန်းနေသဖြင့် ကျော်ခိုင်ကစုမွန်ခေါင်းကိုကိုင်ထားကာ သုတ်ရည်ကုန်သည်အထိ
ပန်းချပြီးမှ ပြန်လွတ်ပေးလိုက်သည် ။
“
ဟွန်း..ကိုကိုညစ်ပတ်...ဘာလို့အမွန့်ပါးစပ်ထဲမှာ ပန်းထုတ်ရသလဲ ”
“ အဲဒါအချစ်ရည်တွေလေကွာ
ကလေးကိုသောက်စေချင်လို့ ..ဟာဟ” ဟုဆိုပြီးစုမွန်ဘေးနားမှာ ဝင်အိပ်လိုက်သည် ။
ကျော်ခိုင်အနားယူနေတုန်း
စုမွန်ကပျော့တွဲနေသော လီးကြီးကိုကိုင်ကာ
“ ခုတော့လဲ...သူမဟုတ်သလိုပဲနော် ”
ဆိုပြီးလီးကြီးကို ကိုင်ကစားနေသည် ။ စုမွန်လက်ထဲမှာပင်
ခဏလေးအတွင်းကျော်ခိုင့်လီးကြိးက ပြန်တောင်လာတော့သည် ။
“
ခိ..ခိ..ကိုကို့ဟာကြီး...ရန်ရှာနေပြန်ပြီဟေ့...လုပ်ပေးရဦးမလား ”
“ ရတယ် ... ဒီတစ်ခါကိုကိုကိုယ်တိုင်လုပ်မယ်
”
“ ဟုတ်လား ...ဘယ်လိုလုပ်မလို့လဲ...”
“ ကြည့်နေလေ ”
ဟုဆိုပြီကျော်ခိုင်တစ်ယောက်စုမွန်ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး
ဒူးထောက်ထိုင်ကစုမွန်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ယူလိုက်သည် ။ အောက်ကလဲ လီးထိပ်ကိုကိုင်ပြီး
စုမွန်အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။
“ ဟင်း....ဟင့်..ဟင်း...”
စုမွန်မှာခါးလေးကော့တက်လာပြီး ညည်းသံထွက်လာခဲ့သည် ။ အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲရင်း
စုမွန်ရဲ့အဖုတ်ထဲသို့ ဒစ်လေးမြုပ်ယုံထည့်လိုက်သည် ။
“ အာ့...အ...ကိုကို
..အဲလိုတော့မလုပ်နဲ့လေ....အမွန်တို့ကမောင်နှမတွေလေ ”
ကျော်ခိုင်ကဘာမှပြန်မပြောပဲ
ဒစ်ကိုထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့်
ဆယ်ချက်ခန့်လုပ်ပေးလိုက်ရာ...စုမွန်ရဲ့အမွေးမျှင်ကင်းမဲ့နေသောအဖုတ်ထဲမှ
အရည်တွေတော်တော်ထွက်လာသောအခါ လီးကိုနည်းနည်းပိုသွင်းလိုက်သည်။
တစ်ခုခုကာဆီးထားသလိုခံစားရသည်နှင့် ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်အပျိုမှေးဆိုတာသိလိုက်သည် ။
စုမွန်ရဲ့ ပါးစပ်ကိုပိတ်လိုက်ပြီး အားနဲ့ဆောင့်သွင်းလိုက်သည် ။
“ ဝူး....ဝူး ...”
စုမွန်မှာပါးစပ်ပိတ်ခံထားရသောကြောင့်ပြန်မအော်နိုင်ပဲ မျက်ဝန်းမှမျက်ရည်တွေကျလာသည်
။ ကျော်ခိုင်ကလီးကို တစ်ဆုံးထည့်ထားလိုက်သည် ။ ခဏအကြာမှ ဖြည်းဖြည်းချင်
အထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးရင်း အောက်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်ရာစုမွန်အဖုတ်မှ
သွေးအနည်းငယ်ထွက်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။ အထုတ်အသွင်းကို
စည်းချက်မှန်မှန်လုပ်ပေးနေရင်း စုမွန်တစ်ယောက်နာကျင်မှုတွေပျောက်ပြီး
ဖင်ကိုပြန်ကော့ကော့ပြီးခံလာသောကြောင့် ဆောင့်ချက်ကိုတင်ပေးလိုက်သည် ။
“ အား..ရွီး..ကိုကို....”
“ ကောင်းလား ကလေး နာနေတုန်းပဲလား ”
“ အင်း...သိပ်မနာတော့ဘူး
...ဆောင့်ဆောင့်ကိုကို အမွန်ခံနိုင်လာပြီ ”
“ခံလို့ကောင်းနေပြီလား ကလေး ”
“ အာ့...အ..ဆောင့်ပါကိုကိုရယ်
ဘာတွေမေးနေမှန်းမသိဘူး ”
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်ဘာမှမပြောတော့ပဲ
ဆောင့်ချက်ကိုမြှင့်တင်လိုက်သည် ။ စောက်ခေါင်းအတွင်းရွဲအိုင်ထွက်နေသော
စောက်ရည်ကြည်များကြောင့် လီးကြီးဝင်ထွက်တိုင်း တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့်အသံများ
အခန်းထဲတွင်ဆူညံနေသည် ။
“ ဖြတ္...ႁပြတ္...ႁပြတ္...”
“ အာ့...အာ့...ကောင်းလိုက်တာကိုကိုရယ်
ဆောင့်...ဆောင့်...ခပ်နာနာလေးဆောင့်စမ်းပါ...အဟင့်ရှီးးးး”
ကျော်ခိုင်
စိတ်ရှိလက်ရှိဆောင့်လိုးသောကြောင့် တစ်ချက်ချက် ၊ ဒစ်ကြီးက
သားအိမ်ဝကိုနစ်နစ်သွားသဖြင့် စုမွန်ခမျာ ရင်ခေါင်းထဲမှအောင့်၍သွားသောလည်း
“ လုပ်စမ်းပါကိုကိုရယ်
...အင့်....အင့်...အမွန့်ခံနိုင်လာပြီ...လုပ်...ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်လေ
အီး....အ”
စုမွန်တစ်ယောက် အော်ရင်း
ကျော်ခိုင်ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ အောက်မှသူမ၏ဖင်ကြိးကို ပြန်လည်ကော့ပေးနေရာ ၊
ကျော်ခိုင်ကအဆောင့် စုမွန်ကအပင့် ဆီးစပ်ချင်းပင် တဖတ်ဖတ် ရိုက်သွားသည်အထိ
စည်းချက်ညီညီလိုးနေသောကြောင့် ကျော်ခိုင့်လဥကြီးက စုမွန်ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားကို
တဆတ်ဆတ်ရိုက်ခတ်နေတော့သည် ။
“ ဖွတ်...ဘွတ်...ဖတ်...အင့်....ဖတ်...ဘွတ်..”
“ ဆောင့်...ဆောင့်..ကိုကို
အရမ်းခံလို့ကောင်းလာပြီး...အီး..ရှီးအား”
စုမွန်တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီး
၊ စောက်ရေများက စောက်ဖုတ်အပြင်ဘက်ကို စီးကျလာသည်အထိ ပွက်ကနဲ
ပွက်ကနဲထွက်ကျလာတော့သည် ။ ကျော်ခိုင်လည်း
စုမွန်ပြီးသွားပြီဆိုတာသိလို့အားစိုက်ပြီစိတ်သွင်းကာ ဆောင့်လိုက်ပြီး
တစ်ဖျစ်ဖျစ်နဲ့သုတ်ရည်တွေ စုမွန်အဖုတ်လေးထဲသို့ပန်းထည့်လိုက်သည် ။
ထို့နောက်စုမွန်ကိုယ်ပေါ်သို့ ထပ်ရပ်အိပ်လိုက်တော့သည် ။
“
အရမ်းကောင်းတာပဲကိုကိုရယ်...နောက်နေ့တွေလဲအမြဲတမ်း ဒီလိုလုပ်ကြမယ်နော်..ကိုကို ”
“
ကလေးသဘောပါပဲကွာ...ခုတောင်ကိုကို့ဟာကြီးကို ကလေးအဖုတ်ထဲက မထုတ်ချင်တော့ဘူး
တစ်သက်လုံး ထည့်ထားချင်တယ် သိလား။
ပြီးပါပြီ
