ပန်းနုရောင်ပြေးနေသော ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး ဖနောင့်လေးကို အသာအယာကြွ၍ သွယ်လျှသော သလုံးသားလေးကို ညင်သာစွာ မြှောက်ကြွကာ နောက်ထပ် လှေကားထစ်တစ်ခုကို လှမ်း၍ တက်လိုက်သည်။ ထမီစကတ် အောက်နားစတွင် ခွဲထားသော အကွဲစလေးက ဝဲကနဲ ကွဲဟသွားရာမှ ဖြူဖွေးသော ပန်းနုရောင် ပြေးနေသည့် အသားလေးများကို နုညက်လှသော ပေါင်ဖျားလောက်ထိ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ သူမ၏ အောက်ဖက် လှေခါးထစ် ၉ ထစ် ၁၀ ထစ်မျှ အကွာမှ လှေခါးပေါ်သို့ လိုက်၍ တက်ခဲ့သော်လည်း အရပ် ၅ ပေ ၇ လက်မလောက်ရှိသော စည်သူစိုး၏ မျက်နှာက  သူမ၏ ပေါင်လုံးများ နောက်ဖက်တွင် မျဉ်းတပြေးတည်း ရှိနေသည်။

"ဟေ့ကောင်… ဇော်ကြီး … အဲ့ဆော်… မိုက်တယ်နော်"

"အေး…ဟုတ်တယ်ကွ… နောက်ကကြည့်ရင် ပိုတောင်မိုက်သေးတယ်"

"အမလေးလေ ဘာတွေကြည့်ပြီး မိုက်နေရတာလည်း ဇော်ကြီး နဲ့ ကျော်မြင့် ရယ်.... နင်တို့လည်း ငမ်းစရာရှားလို့ ဒီလို တစ်ခုလပ်ကိုမှ ငမ်းရသလားဟဲ့"

"ဟင် တစ်ခုလပ် ဟုတ်လို့လား မတင်ထွေးရဲ့"

"အဟုတ်တော့…အဟုတ်… တစ်ခုလပ်တင်… ဘယ်ကမလဲ… ကလေးတစ်ယောက်လည်း ရှိသေး… သူ့သားလေးကလည်း အခြောက်လိုလေးလေ သားထူး ဆိုလား?"

"ဟာ ဒါဆို ပိုတောင်မိုက်သေးတယ်… အမေကော… သားကော ဟား…ဟား…ဟား…ဟား…"

"ဟဲ့ မိုက်မနေနဲ့ နင်တို့ သေသေချာချာကြည့် မိန်းမဖင်တွဲ… လင်မမြဲ တဲ့"

"ဟင်… မတင်ထွေးပြောတာ ဘာလဲဗျ"

"အော်…ဘာကမှာလဲ…ဟဲ့… အဲ့မိန်းမနောက်ပိုင်းကို သေသေချာချာ ကြည့်လေ ဖင်က အောက်တွဲကျနေတာ... မှတ်ထား မိန်းမ ဖင်တွဲကျနေရင် လင်မမြဲဘူးဟဲ့… စိတ်ကူးတွေ ယဉ်မနေနဲ့"

အလုပ်ကအပြန် ရပ်ကွက်ရဲ့ လူစည်းကားရာ စျေးဆိုင်တန်းလေးမှာ အိမ်အတွက် လိုအပ်တာလေးတွေ ဝင်ဝယ်နေတဲ့ ကေသွယ် တစ်ဖက်စျေးဆိုင် အတွင်းမှ ပြောနေသောကြသည်ကို ကြားလိုက်ရသော စကားလုံးတွေက နှမသားချင်း မစာမနာ သားသမီးချင်း ကိုယ်ချင်းမစာနာ မိန်းမသားချင်း မစာနာသော စကားလုံးတွေကြောင့် ကေသွယ် ထောင်းကနဲ ထွက်လာသော ဒေါသနှင့်အတူ ချာခနဲနောက်ပြန် လှည့်လိုက်ကာ

"ဟဲ့ တင်ထွေး နင်ဘာစကားပြောတာလဲ? ငါ့လက်ဝါးက ပါးမရွေးဘူးနော် ညည်း အသားလွတ် စော်ကားနေတာတွေ များနေပြီ"

ဒီနေ့လည်း အောင်မိုးခြိမ့် သူ့ရုံးခန်းကို စောစောစီးစီး ရောက်နေတယ် ။ သူ့ထက် စောတာက သူ့တပည့် သိန်းအုပ်ကျော် ။ သူ့ကား ထိုးဆိုက်လိုက်တာနဲ့ သိန်းအုပ်ကျော် ကားဆီကို ပြေးလာတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်ဆွဲအိတ်အပြားလေးကို သိန်းအုပ်ကျော်က လှမ်းယူလိုက်တဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်က

ဆရာမများဖြစ်သည့် နီလာ၊ ချယ်ရီ၊ စနိုး၊ သက်သက်ဇော်၊ ငြိမ်းနှင့် အိအိဇံတို့သည် ဂွင်ကောင်းး၍ ချောင်ကျသော ချယ်ရီအိမ်ကို ရွေးချယ်လိုက်သည်။ သူမတို့မှာ နေ့စံ ညခံနတ်သမီးလေးတွေ ဖြစ်နေကြရသည်။ ညပိုင်းရောက်လျှင် ထွန်းထွန်း အမိန့်အတိုင်းကို လိုက်နာကြရသည်။ မဟုတ်ပါက လွန်ခဲ့သောလက ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် သူမတို့ကို စိတ်ဆိုးကာ မခိုင်အိမ်တွင် သွားအိပ်နေသည်။ သူမတို့မှာ ဆာလိုက်သည် ဖြစ်ချင်။ တစ်ယောက် အဖုတ် တစ်ယောက် ပွတ်ပေး လျက်ပေးလည်း လီးလောက် အရသာ မရှိ။ ထို့ကြောင့် ထွန်းထွန်းက သေဆိုသေ ရှင်ဆိုရှင် ဘဝကို ရောက်ခဲ့ရသည်။

ငါ သိပ် အထီးကျန်တယ် သူငယ်ချင်း။ ဒါကြောင့်နင့်ကို ငါ ကိုယ်ချင်းစာတယ်” လို့ ကျွန်တော် ပြောလိုက်တော့ နွယ်နီက ကျွန်တော့်ကို အကြောင်သား ကြည့်နေတယ်။

ရွှေဝင်းတစ်ယောက် လူငယ်ပီပီအပေါ်ထပ်အနောက်ခန်းထဲရှိ ခုတင်ပေါ်တွင် ခေါင်းချလိုက်သည်နှင့်တုံးကနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့၏။ တစ်နာရီလောက်အကြာတွင် အောက်ထပ်က တကျွိကျွိ လှုပ်ရှားသံတွေကြောင့် ရွှေဝင်းဖျတ်ကနဲ နိုးလာသည်။ ရွှေဝင်းက…..အိပ်ပျော်လွယ်သလောက် အလွန်အအိပ်စက်သူဖြစ်၏။ အောက်ထပ်အခန်းနှင့်အပေါ်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းမှာ တဆက်တည်းဖြစ်နေ၍ လှုပ်ရှားသံတွေကလည်း တဆက်တည်းလိုဖြစ်နေသည်။

ခင်ခင်သိန်းဆိုတာ အသက်က (၂၅)သာ ရှိသေးသည့် လုံးကြီးပေါက်လှလေးဖြစ်ပြီး ချောသည် လှသည်ဟူသော စာရင်းဝင်သူတယောက်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း ယူထားသော ယောကျ်ားက ကုန်သည်.. တလလောက်မှ တခေါက်လောက်သာ အိမ်သို့ပြန်လာသည်။

ငထွေးတို့ အိမ်ကို ငထွေး မိန်းမ ရဲ့ ရပ်ဝေးက သူငယ်ချင်းတယောက် လာလည်တယ်။ အဲဒီ အချိန် ငထွေးက အလုပ်ပြုတ်နေပြီး စိတ်ဓါတ်ကျနေတဲ့ အချိန်ပေါ့။ ငထွေးမိန်းမ က အလုပ်ရှိတယ်။ အဲတော့ ငထွေးက နေ့တိုင်းလိုလို သောက်ဖြစ်နေတယ်။ အရမ်းအမူး မဟုတ်ပါဘူး စိတ်ပြေလက်ပျောက်ပေါ့။

ကျနော့်နာမည်အောင်အောင်။ တအိမ်လုံးကအောင်လေးလို့ပဲခေါ်ကြတယ်။ အိမ်မှာ ဖေဖေ မေမေ ညီမလေး ကျနော် လေးယောက်အပြင် အညာကအိမ်ဖော်မလေး သန်းသန်းရယ် ပေါင်း ၅ယောက်နေထိုင်တယ်။ ကျနော့်မိဘတွေက ဈေးတခုမှာ ဖိုက်ဘာပုဂံတွေရောင်းတယ်။ တရက်ခရစ်စမတ်နဲ့ဥပုဒ် ဈေးနှစ်ရက်ပိတ်တဲ့နေ့ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား ညအိပ်သွားကြမယ်ပေါ့။

“နွယ်….. ဒီနေ့ည အတွင်းခံတွေ မဝတ်ခဲ့နဲ့နော် မောင်ဒီတိုင်းလေးမြင်ခြင်လို့”

“ဟာ…. မောင်ကလဲကွာ နွယ်ဒီတိုင်းကြီးမနေရဲပါဘူး”

နုနုမေ မှာမိန်းကလေးပေမဲ့ ခေသူတော့မဟုတ်။ ယောက်ျားနှစ်ယောက်ကိုတစ်ပြိုင်ထဲယူထားသူဖြစ်သည်။ အမှန်က နုနုမေမှာ အထက်တန်းပြကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်သလို တရားဝင်ယောက်ျားလဲရှိသည်။ နုနုမေယောက်ျား သန်းမြင့်မှာ လွန်ခဲ့သည့်တစ်နှစ်လောက်ထဲက မတော်တဆမှုကြောင့် အိပ်ယာထဲလဲနေသူဖြစ်သည်။ သို့ပေမဲ့ ယခင်က ငွေရှာကောင်းသူဖြစ်သည့်အတွက် အိပ်ယာထဲမလဲခင်ထဲက ရှာထားသည့်ငွေတွေနှင့်ရော အမွေရထားသည့် ပစ္စည်းတွေနှင့်ပါဆိုလျှင် တစ်သက်စာလောက်တော့အေးဆေးစားသောက်နိုင်လောက်သည့် အနေအထားဖြစ်သည်။

ကျမနာမည်က စုလှိုင် အိမ်ထောင်ရှင်မတစ်ယောက်ပေါ့ ကျမ အမျိုးသားကတော့ ကိုနိုင်အောင်ပါ။ ကျမနှစ်ယောက်စလုံး ကုမ္ပဏီတစ်ခုထဲမှာပဲအတူတူလုပ်ကြပါတယ်။ လင်မယားနှစ် ယောက်စလုံးက ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းတွေဖြစ်တဲ့ အတွက် အိမ် ထောင်သက်တမ်းလေးနှစ်အတွင်းမှာကလေးမယူဖြစ်ကြသေး ပါဘူး။ကိုနိုင်အောင်ကတော့ အသက်၃၄ နှစ်ရှိပြီး ကျမကသူ့ ထက်အသက်လေးနှစ်ငယ်ပါတယ်။

ထူးသာရဲ့ လိင်ကိစ္စ လက်တွေ့ အတွေ့အကြုံက စောသည်ပဲ ခေါ်ရမလား ထူးသာ ကိုးတန်း လောက်မှာစသည်၊ထူးသာက ၈တန်း လောက်မှာစပြီး ဂွင်းတိုက် တတ်နေပြီ၊သူတို့အတန်းထဲက ကောင်မလေး တွေထဲမှာသူတို့ ထက်နည်းနည်း ကြီးသည့် ကောင်မလေး တွေ ရဲ့ထမိန်တိုတို ဝတ်လို့ ပေါ်တဲ့ ခြေသလုံးသား တွေကို ကြည့်ပြီးသူ့ စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်ဖြစ်နေတတ်သည်။

မာမာနွယ်ကုတင်ပေါ်တွင် ခေါင်းအုံးကို ကျောမှီထိုင်ကာပေါင်နှစ်ချောင်းကိုခပ်ကားကားလုပ်ထားစဉ် သူမထမီအောက်မှ ခေါင်းတစ်ခုကို အသာပွတ်ပေးနေပြီး ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို အရသာခံသောက် နေ၏။ဆေးလိပ်ငွေ့ကို အဆုတ်ထဲသို့ရွိုက်သွင်းလိုက်ပြီး တစ်ချက်အဖုတ်ထဲမှ ကျင်ခနဲဖြစ်သွားသဖြင့်မျက်နှာတစ်ချက်ရွုံ့လိုက်သည်။ 

မြိုစွန်တနေရာ အဝေးပြေးလမ်းမကြီး အနောက်ဖက် ပျံကျဈေးလေးက ရောင်းသူဝယ်သူ အသံပေါင်စုံနဲ့ ဆူညံနေတာဗျို့။ကျုပ်လည်း မိန်းမကို ဈေးခင်းပေးပြီး အိမ်ပြန်ဖို့ နုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ ” မချို ငါပြန်ပြီ နေ့လည်ကျမှ လာတော့မယ် “ ” အင်းပါ ကိုမောင်ခြိမ့် … အိမ်ရောက်ရင် ကလေးသေချာကြည့်နော် “ ကျုပ်မိန်းမ မချိုကလည်း ရောင်းမယ့်ပန်းတွေ ရေဝတ်အုပ်ရင်း ပြန်နုတ်ဆက်နေတာပါ။ဟုတ်တယ် ကျုပ်နာမည် မောင်ခြိမ့်ဗျ။ငယ်ငယ်ထဲက အတူနေရတဲ့ ဘဒွေးက ပေးထားတာ။မိဘတွေက ကျုပ်ကလေးဘဝထဲက ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆုံးသွားတော့ မမှတ်မိတော့ပါဘူး။ 

လက်ထဲမှာ ပူခနဲဖြစ်သွားသဖြင့် ဝေလင်း တစ်ယောက် ငေးမောပြီး အတွေးနွံထဲနစ်နေရာမှ သတိဝင်လာသည်။ သူ့လက်ထဲကစီးကရက်မီးက အစီခံကို ထိလာပြီးသူ့လက်ကို အပူဟပ် သွားသည့်တိုင်အောင် သူ့အသိစိတ်တွေက ဆုံးစမဲ့လွင့်မျှောနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဝမ်းနည်းစိတ်တွေကြောင့် သူ့ရင်ထဲမှာပြည့်ကျပ်နေသည်။ ဖေဖေ၊မေမေရဲ့သားအရင်းမဟုတ်ဖူးဆိုသော အသိကသူ့ရင်ထဲမှာ လွမ်းမိုးနေသည်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ကိုမချစ်လို့လားချစ်ပါသည်။ 

ဖယ်တော့ … ဇော်သူ … နင် သိပ်အတင်းရဲတာပဲ … မောင် သိသွားရင် … ငါတို့အိမ်ထောင်ရေး ပျက်စီးမှာဟ “ ” ပြီးတော့မှပါ … ရှီးးးး းးးး …… ဘွတ်ဘွတ် …… အားဟား …… အင့် …… ကိုရဲခိုင် အပေါ်မှာ သောက်နေတာပါ … မပူနဲ့ မမဝတီ … အင့် အင့် “ နွယ်ဝတီ တစ်ယောက် ၄ထပ်တိုက် အစိမ်းကြီး၏ အောက်ဆုံးထပ် ကားဂိုဒေါင်ထဲ နံရံ ကပ်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်အနေထားဖြင့် ဇော်သူ၏အလိုး ခံနေရသည်။ဇော်သူမှာ နွယ်ဝတီ၏ လက်နှစ်ဖက်အား ချုပ်ပြီးနံရံကပ်ကာ စကပ်ထမိန်အား ပေါင်ရင်းထိလှန်ရင်း ပေါင်ကြားတည့်တည့်မှ စောက်ဖုတ်အား ပစ်ပစ်လိုးနေတော့၏။ 

အဲဒီနေ့က မိုးတွေရွာနေတုန်း ….တင်နီလာ တစ်ယောက် အတွေးတွေ များနေခဲ့တယ် ချစ်သူ ကိုအလိုလိုက်ဖို့ငြင်းဆန်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ခေါင်းထဲတန်းစီဝင်လာခဲ့တယ်။ တကိုယ်ရည် အတွေးလေးနဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီအောက်က ညီမလေးစိုစွတ်လို့နေတယ် ချစ်သူကို လိုက်လျောလိုက်ရင် သူမရဲ့ နွမ်းလျနေတဲ့ ဘဝလေးကို ရိပ်မိသွားမလားဆိုတဲ့ အတွေးလေးတွေ ခေါင်းထဲဝင်လာတဲ့ အချိန်လေးမှာပဲ ချစ်ရတဲ့ ကို့ကို ငြင်းဆန်ခဲ့တာကို မရေမရာနဲ့အားနာနေမိတယ်။