ပန်းနုရောင်ပြေးနေသော ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး ဖနောင့်လေးကို အသာအယာကြွ၍ သွယ်လျှသော သလုံးသားလေးကို ညင်သာစွာ မြှောက်ကြွကာ နောက်ထပ် လှေကားထစ်တစ်ခုကို လှမ်း၍ တက်လိုက်သည်။ ထမီစကတ် အောက်နားစတွင် ခွဲထားသော အကွဲစလေးက ဝဲကနဲ ကွဲဟသွားရာမှ ဖြူဖွေးသော ပန်းနုရောင် ပြေးနေသည့် အသားလေးများကို နုညက်လှသော ပေါင်ဖျားလောက်ထိ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ သူမ၏ အောက်ဖက် လှေခါးထစ် ၉ ထစ် ၁၀ ထစ်မျှ အကွာမှ လှေခါးပေါ်သို့ လိုက်၍ တက်ခဲ့သော်လည်း အရပ် ၅ ပေ ၇ လက်မလောက်ရှိသော စည်သူစိုး၏ မျက်နှာက  သူမ၏ ပေါင်လုံးများ နောက်ဖက်တွင် မျဉ်းတပြေးတည်း ရှိနေသည်။

ကျနော့်ကို တော်တော် ခေါင်းစားသွားအောင် ဖန်တီးလိုက်သူက တခြားသူ မဟုတ်ဘူး။ ကိုဇော်ကြီးရယ်။ နေပြည်တော်မှာ လုပ်တဲ့ အစည်းအဝေးတစ်ခုကို ကျနော် သွားတက်ပြီး ပြန်လာတာမှ မနေ့ညက ရှိသေး။ ဒီနေ့ မနက် ရုံးခန်းရောက်တော့ ကျနော့်ကို သူ့အခန်းထဲ ခေါ်ပြီး ပြောတာ …။

 ကွန်ယက်

ဒီဇင်ဘာလ ၁၂ရက်နေ့ ။

သုဝဏ္ဏဘူမိ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လေဆိပ်

ထိုင်းနိုင်ငံ ဘန်ကောက်မြို့

လေယာဉ်က ည၁၂နာရီတိတိမှ ထွက်မည် ။ စောင့်ဆိုင်းခန်းမထဲမှာ သူ ဖုန်းတလုံးနဲ့ လက်တော့ပ် ကွန်ပြူတာနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေသည် ။ ကျားဖြူ  (White Tiger ) တယောက် ဒီကမ္ဘာမှာ မရှိတော့ဘူး ဆိုတဲ့အသိက သူ့ကို ခြောက်ခြားစေသည် ။

 ရီဝေသည်အသက်၃၀နှစ်ခန်.ရှိပြီးအရပ်မှာ၅ပေ၃လက်မသာရှိသောကြောင်.အနည်းငယ်ပုသော်လည်းကိုယ်လ့ုံးအချိုးအစားမှာ

တောင့်တင်းပြီးအသားအရည်မှာဖြူဝင်း၏ ။ရီရီဝေမှာအိမ်ထောင်ကျတာ၄နစ်ကြာပြီဖြစ်သော်လည်းတောင့်

တင်းဆဲဖြစ်သည်။လမ်းထဲရှိကောင်လေးများပြစ်မှားခြင်းကိုခံရသူဖြစ်သည်။ဒီနေ့လည်း ရီရီဝေ

အစောကြီးနိုးနေသည်။ယောကျာ်းကလည်း မနက်ကတည်းက အလုပ်သွား၍တစ်ယောက်တည်း

ပျင်းနေစဉ် ဖုန်းမြည်လာလေသည်။ဖုန်းမြည်လာ၍ကြည့်လိုက်တော.ညီမဆုမွန်ဆီမှဖုန်းဖြစ်နေသည်။

 ၁၉၃၃ ခုနှစ်၏ အေးမြသော ဆောင်းညတွင်ဖြစ်ပါသည်။ မီးလင်းဖိုမှ လွန့်လူးသောမီးရောင်သည် ဖြာကျလျက် ရှိနေသည်။ ၁၈ နှစ်သမီးလေး ထွေးငယ် သည် ခိုက်ခိုက်တုန်လျက်ရှိသည်။ ဆောင်းကြောင့် မဟုတ်၊ ကြောက်ရွံ့စိတ်ကြောင့်တည်း။ သူမတစ်ကိုယ်လုံးတွင် အဝတ်အစားမရှိ၊ မီးရောင်သည် သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင် ပြေးလျက်၊ မွှေ့ယာခုံကြီးပေါ်တွင် ကွေးကွေးလေး၊ ခုံပေါ်တွင် ဒူးထောက်လျက်သားမှ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းသည် ခုံ နောက်မှီ အထက်တွင် တွဲလောင်းဖြစ်လျက်ရှိသည်။ သူမ၏ ရင်သား များသည် တွဲလောင်းဖြစ်လျက်၊ ခြေထောက်များသည် ခုံ လက်ရမ်းတစ်ဖက်စီတွင် ကျဲကားလျက်၊ သူ့ အဖုတ်နှင့် တင်ပါးတို့သည် ဖြဲထားသလိုဖြစ်နေကြောင်း ခံစားမိရသည်။ သူမသည် ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်လျက် ရှိသလို အားကိုးရာလည်း မဲ့လျက်ရှိသည်။ မမြင်ရသော်လည်း နောက်ကျောဖက် တွင် သူ့အလုပ်ရှင်ဖြစ်သူ သခင်ကြီးဒေးဗစ် ၏ အဝတ်အစားများ ချွတ်ချ ပစ်နေသံကို ကြားနေရသည်။

သခင်ကြီးဒေးဗစ် အိမ်တွင် အိမ်ဖော်အဖြစ် မိဘမဲ့ကျောင်းမှ ရောက်လာသည်မှာ တစ်လ သာ ရှိပါသေးသည်။ ထိုစဉ်က သူမသည် ကံကောင်းသူတစ်ဦးဟု ထင်ခဲ့မိသည်။ ခန်းနားသောအိမ်ကြီး၊ အခန်းကြီး များအား သန့်ရှင်းပြင်ဆင် ရမည်ဟု ဂုဏ်ယူခဲ့ရသည်။ အစားအသောက်များက ကောင်းမွန်သလို နေထိုင်ရပုံကလည်း သူကြုံခဲ့ဘူးသည့် မိဘမဲ့ကျောင်းနှင့် မယှဉ်သာအောင် မြင့်မားလှပေသည်။ ဤသို့သော အလုပ်မျိုးကိုရခဲ့သည်မှာ သူမကံကြီးပေလို့သာ။ စီးပွားပျက်ကပ်အတွင်း ဆင်းရဲခြင်း အနာကို ခံစားကြရသူများအလယ် သူကား ထွန်းထွန်းပေါက်ပေါက်ဟု ဆိုရမလို၊ သူနှင့်အတူ မိဘမဲ့ကျောင်းတွင် နေခဲ့ပြီး ၁၈ နှစ်ပြည့်သွားသူတို့အဖို့ ကံဆိုးမှုများ ဆက်တိုက်ကြုံကြရချိန်တွင် သူ့ဘဝက အပေါ်စီးရောက်ခဲ့ သည်။ ဤသို့ဖြင့် သူသည် သခင်ကြီးဒေးဗစ် ၏ အပျိုရည်ဖျက်မှုကို ကိုယ်တုံးလုံး စောင့်နေရသော အဖြစ်သို့ရောက်ခဲ့ပေသည်။

 သန့်စင်တစ်ယောက် စိတ်ထဲတွင် အရမ်းလိုချင်တောင့်တနေသည်။မိန်းမနှင့် လဲခွဲနေရတာလေးလလောက်ရှိနေပြီး ဆန္ဒဖြေဖျောက်စရာ အပျော်တွေကလဲမရှိ။ဒါကြောင့်အွန်လိုင်းပေါ်တက်လိုက် အပြာစာအုပ်များဖတ်လိုက်နဲ့ တကိုယ်ရည်အာသာဖြေနေရသည်။ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုတော့မရှိပေ။

တနေ့တော့ သူတာဝန်ကျရာ နေရာအနားရှိ မြို့ပေါ်သို့ အလုပ်ကိစ္စနှင့်သွားရာ မြို့ထဲတွင် သူ သင်တန်းတက်ခဲ့တုန်းကကောင်မလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်ခင်သန်းနုဆိုသည့်ကောင်မလေး။အသက်ကတော့ ၃ဝပတ်ဝန်းကျင် သူ့ထက်တစ်နှစ်ကျော်ကျော်ငယ်သည်။

 အဖြစ်အပျက်တွေကို အစကနေ ပြန်ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ ကျနော် အသက်နှစ်ဆယ်အရွယ်မှာ ရန်ကုန်မြို့လည်ခေါင်မှာရှိတဲ့ နာမည်ကျော် စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ အလုပ်ဝင်လုပ်ခဲ့တယ် ဆိုတာကနေ စရမှာပဲ။ ကျနော်က ရန်ကုန် ဇာတိ မဟုတ်ပါဘူး။ ဧရာဝတီတိုင်း မြို့နယ်လေးတစ်ခုကဖြစ်ပြီး ဆယ်တန်းအောင်ပြီးတဲ့နောက် အဖေ့ဘက်က ဦးလေးနဲ့အတူ ရန်ကုန်ကိုပါလာတာပါ။ တကယ်ဆို ဆယ်တန်းအောင်ပြီးရင် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပညာ တစ်ခုခုကို အထောက်အပံ့ဖြစ်မယ့် တက္ကသိုလ်တစ်ခုခုကို တတ်သင့်ပေမယ့် ကျနော့်အမှတ်က အဲဒီလောက် မကောင်းဘူးဗျာ။ ဒီတော့ အဝေးသင်ပဲ ရွေးလိုက်ရပြီး ကြုံရာအလုပ်တစ်ခုကို ဝင်လုပ်မယ်ပြင်တော့ ကျနော်နဲ့ ဦးလေးနေတဲ့နေရာရဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာရှိတဲ့ အဲဒီစားသောက်ဆိုင်နဲ့ ဆက်သွယ်မိတာ။

ရနံ့သစ်လို့ ခေါ်တဲ့ အဲဒီစားသောက်ဆိုင်မှာ အလုပ်ရတာ ကျနော် တော်တော်ကံကောင်းတယ်လို့ ပြောရမယ် ကိုယ့်ဆြာတို့ရေ။ ဘာကံကောင်းတာလဲလို့ ခင်ဗျားတို့ သိချင်လာပြီ မှတ်လား။ ပြောပြမှာပေါ့ .. အဲဒါလေး ပြောချင်လို့ နောက်ကြောင်းတွေ ဘာတွေ ခြေဆင်းပျိုးထားရတယ်လေ .. ဒီလိုဗျ ..။

 မေမိုးတစ်ယောက် မောပန်းနွမ်းလျခြင်း၊ ဝမ်းနည်းကြေကွဲခြင်း၊ မကျေနပ်ခြင်းများစွာတို့ဖြင့် ဝတ်စားထားသော အဝတ်များကိုပင်မလဲနိုင်တော့ပဲ အိပ်ယာပေါ် သို့လှဲချလိုက်ပါတယ်။မျက်ရည်တစ်ချို့က ပါးပြင်ပေါ်ကို အလိုလိုစီးဆင်းကျလာတာမို့ သုတ်တောင်မသုတ်တော့ပဲ ဝမ်းနည်းစွာနဲ့ ခေါင်းအုံးပေါ်ကို မျက်နှာအပ်လိုက်ကာ ငိုချလိုက်ပါတော့တယ်။အကြောင်းကတော့…..

   ဒီနေ့ သူ့ရဲ့တစ်ဦးတည်းသော အစ်မဖြစ်သူ မေစိုးတစ်ရောက် သူ့ချစ်သူနဲ့လက်ထပ်သွားလို့ဖြစ်ပါတယ်။ အချိန်တန်အရွယ်ရောက်လို့ အိမ်ထောင်ပြုတာမှန်ပေမယ့် သူ့ထက်ငါးနှစ်လောက်ကြီးပြီး အရာရာကို လိမ္မာရေး ခြားရှိအောင် မိဘလိုသွန်သင်ခဲ့တဲ့ အစ်မတစ်ယောက်ကိုတော့ မေမိုးဒီနေ့ကစလို့ ဆုံးရှုံးလိုက်ရပါပြီ။

 စကားလုံးဆိုတာ ... ဓါးလိုပဲ ... ပြောတတ်ရင် ထက်တယ် ... အပြောခံရရင် ... ဓါးထိုးခံရသလို ... နှလုံးသွေးစိမ်းရှင်ရှင် ... ထွက်တတ်တယ် ... ဟိုနေ့က ... ညီမလေး ယောက်ျား အိမ်သစ်တက်ပွဲ လုပ်တယ် ... အေး ... မသွားချင်ပါဘူး ... ရှက်တယ် ... သွားခိုင်းတာက ... အဖွား ... ညီမလေးဆီသွားလိုက်ပါတဲ့ ... ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ ... ဧည့်ခံပုံလေးက ...

နင်က ပြည့်တန်ဆာပဲ ... နောက်တခါ ဒီအိမ်မလာနဲ့ ... ကြက်သရေတုံးတယ် ... အိမ်ယုတ်တယ်တဲ့ ...

 ကျွန်မ နံမည်..မစီစီ တရုပ်ကပြားမလေးပေါ့...ကျမ ပါပါ သေသွားပြီးနောက်ပိုင်း မေမေနဲ့ အတူတူ ဘဝ ကို ခက်ခက်ခဲခဲ ရုံးကန်ခဲ့ရပါတယ်...ဘွဲ့လည်းရပြီးပြီ...ကွန်ပြူတာ ဒီပလိုမာ လည်းအောင်ပြီးပါပြီ...ကုမ္ပဏီတွေက လျှောက်လွှာ ခေါ်တိုင်း လျှောက်ခဲ့ပေမဲ့ အဆင်မပြေခဲ့ ပါဘူး...အခု  ကုမ္ပဏီ မှာ အတွင်းရေးမှူး  ရာထူးနဲ့ လျှောက်လွှာ ခေါ်ထားလို့ လျှောက်တာ စာတွေ့ လည်း အောင်ခဲ့ပါပြီ.. အခု လူတွေ့ဖြေရမယ်...စကာတင် ရွေးထားတာ သုံးယောက် ထဲက တစ်ယောက်ဘဲ ရွေးမယ် ဆိုတာ သိရလို့ စိတ်တွေလှုပ်ရှားမိပါတယ်...လစာကလည်း မက်လောက်တယ်..လောလောဆယ် အိမ်စရိတ်နဲ့ မေမေအတွက် ဆေးဘိုးက အရေးတစ်ကြီးလိုနေတာကြောင့် ဒီအလုပ်ကို ရမှဖြစ်မှာပါ...

သူဇာတစ်ယောက် အိပ်ရာနိုးနိုးခြင်း နာရီကြည့်ပြီး လန့်သွားတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ အမှန်က ၆နာရီ ထရမှာ ခု ရနာရီမတ်တင်းတောင်ဖြစ်နေပြီ။ သေချာတယ် ဒီနေ့ရုံးနောက်ကျပြီ။ သူဇာ အိပ်ရာသိမ်းရင်း ရေချိုးဖို့ပြင်ရင်းစဉ်းစားနေရပြီ။

သူဇာတို့ရုံးကစည်းကမ်းတင်းကျပ်တယ်။ ရုံးနောက်ကျတာကိုလုံးဝလက်မခံဘူး။ ဆုပေးဒဏ်ပေးစနစ်ကို အမှန်တကယ်ကျင့်သုံးတဲ့ရုံးပါ။

၀ဏ္ဏ ဘဝ၏ ဒီအချိန်မှာ ဓာတ်အပျက်ဆုံးကာလနှင့်ရင်ဆိုင်ရခြင်းဖြစ်သည်။ စုစုအောင် သည် သူ နောက်ဆုံးနှစ် တက်နေသည့် ကျောင်းမှာ ဆရာမဖြစ်လာသည်။ ဒေါက်ဖိနပ်ပေါ်မှ သူမကို စမြင်ကတည်းက သူ့စိတ်ကလှုပ်ရှားသည်။ ၁၈ နှစ်သား သူ့ထက် သူမက နည်းနည်း အသက်ကြီးသည်။ သို့သော် အခြေအနေအရ သူ့အား ဆုံးမနိုင်သည့်အ ခွင့် အရေး ရှိနေသည်။

သူ့ အားကစားနှင့် အခြား ကျောင်းတွင်း လုပ်ငန်းတွေကို သူမက အသိအမှတ်မပြုတော့ အရေးထားရမည့်ကျောင်းသားစာရင်းမှာလည်း သူမပါတော့။ သူ့ဘဝမှာ အခက်အခဲတွေတွေ့အောင် သူမလုပ်ခဲ့သည်။ နောက်ဆုံး သူကျောင်းက ထွက်လိုက်ရသည် အထိ။ ထောင်မကျ အောင် သူ့မှာ တပ်ထဲဝင်လိုက်ရသည်။ ဒါကြောင့်ပင် သူမသည် သူ၏ မနှစ်သက်ဆုံး တစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

 ကျနော် လက်တော့ကို ကမန်းကတန်းပိတ်ပြီး တံခါးနားမှာ အသာလေး စောင့်နေလိုက်တယ်၊ အချိန်လေးက သိပ်မကြာပေမဲ့ ကျနော့်စိတ်ထဲ မှာတနာရီလောက်ထင်နေတယ်၊ ကမ်းမွန် မိုးလင်းတော့မယ်၊ လို့ ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ထဲ က ပြောနေတယ်၊ ခနနေတော့ ဟောဝေးထိပ်ဆုံးက ယောက္ခမ ကြီးတွေ အခန်းက တံခါး ပြန်စေ့လိုက်သံကြားတယ်၊ သူတို့ တအိမ်လုံးက သစ်သားကြမ်းခင်း မို့ လမ်းလျှောက်လာတဲ့ ရှပ်ရှပ် အသံကြားရတယ်၊ ကျနော်တို့ အခန်းနားမှာ အဟွန့် အဟွန့်၊ ဆိုပြီး ချောင်းဟန့်သံ ကို မတိုးမကျယ်လေး ကြား လိုက်ရတယ်၊ ယောက္ခမ ကြီးတော့ တကယ် လုပ်နေပြီ ဟ၊ လို့တွေးလိုက်မိတယ်၊ မြနှင်းဆီ ကို လှမ်းကြည့် လိုက် တော့လည်း ဆင်အော်လို့တောင် နိူးမဲ့ ပုံ မပေါ်၊ အဲဒါနဲ့ ယောက္ခမကြီး မီးဖိုခန်းထဲ ရောက် လောက်မဲ့ အချိန်မှာ အခန်းတံခါးကို ဖြေးဖြေး လေး ဖွင့်လို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

ကျွန်တော်အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်လောက်တုန်းကပါ။အဖေ့ဘက်ကတူမတယောက်ဒီမှာကျောင်းလာတက်ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့အဖေကအိမ်မှာပဲလာနေခိုင်းပြီး

ကျောင်းတက်စေလိုက်တယ်။အိမ်မှာကလဲလူဦးရေနည်းတော့အခန်းလွတ်တွေကအများ ကြီးလေ၊ ကျွန်တော်နဲ့ကဝမ်းကွဲမောင်နှမတွေဆိုပေမယ့်အနေစိမ်းတဲ့လူတွေချင်းအခုမှ

တွေ့ကြတာဆိုတော့စိမ်းနေကြတယ်။ စကားလဲသိပ်မပြောဖြစ်ကြဘူး၊ရောက်စမှာပေါ့လေ။ သူကျောင်းစတက်ရတဲ့နေ့ရောက်လာတော့သူ့ကိုကျွန်တော့်ဆိုင်ကယ်နဲ့ကျောင်းကြို၊

ကျောင်းပို့လုပ်ပေးဖို့ အဖေကကျွန်တော့်ကိုခိုင်းတယ်။ အဲဒါနဲ့သူကျောင်းစတက်တဲ့နေ့ကစပြီးအကြို၊အပို့လုပ်ပေးနေရတော့တယောက်နဲ့တယေက်ကရင်းနှီးလာတယ်။

စကားအပြောဆိုလေးတွေကနေပြီးအစအနောက်လေးတွေရှိလာ တယ်။

အိမ်မှာကအဖေနဲ့အမေရယ်ကတခန်း၊ညီမလေးကတခန်း၊အိမ်အောက်ထပ်မှာနေကြတယ်။ကျွန်တော်ကတော့စစကတည်းကအိမ်ပေါ်ထပ်ကစိတ်ကြိုက်ရွေးထားတဲ့အခန်းလေးမှာ

နေတာပေါ့။သူရောက်လာတော့အောက်ထပ်မှာအခန်းလဲမရှိတော့တာရယ်၊တယောက်တည်းလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ရအောင်ဆိုပြီးရယ်အိမ်အပေါ်ထပ်မှာသူ့အတွက်တခန်းစီစဉ်

ပေးတယ်ကျွန်တော့်အခန်းကိုသွားချင်ရင် သူ့အခန်းရှေ့ကဖြတ်ရတယ်။ တခါတလေတံခါးလေးဟနေတာမျိုးတွေ့တော့ တစေ့တစောင်းကြည့်မိတာမျိုးရှိတယ်ပေါ့။အခန်းထဲတော့

့ကျွန်တော်မဝင်ပါဘူး။နောက်ပိုင်းရင်းနှီးလာတော့ကျွန်တော်အိမ်ပေါ်တက်လာချိန်မျိုး သူ့အခန်းဖွင့်ထားတာနဲ့တွေ့ရင် အခန်းထဲဝင်ပြီးစကားဝင်ပြောတာမျိုးရှိလာတယ်။

အေးဆေးပဲလေ။ အိမ်ကလူတွကလဲ သူနဲ့ကျွန်တော ်မောင်နှမတွေဆိုတော့ဘာမှမဖြစ်လောက်ဘူးဆိုပြီး ဘာမှအထွေအထူးမပြောဘူး။

 မနက်မိုးလင်းတော့ ကျွန်မကိုကြီးမျက်နှာကိုတောင် ရဲရဲမကြည့်ဝံ့ပါဘူးရှင်။ သူပဲသိသွားမလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်လေးတွေကြောင့်ပေါ့။ကိုကြီးကတော့ဘာမှမဖြစ်သလိုပါဘဲလေ။ထုံးစံအတိုင်းအေးတိအေးစက်နဲ့ပေါ့။ သူကသာ နေနိုင်တာ မနေနိုင်သူကတော့ ကျွန်မပေါ့။ ကိုကြီးနဲ့ချစ်ခြင်တဲ့စိတ်ကတစ်ဖက်၊မောင်နှစ်မဝမ်းကွဲဆိုတဲ့ အသိ စိတ်က တစ်ဖက် နဲ့လွန်ဆွဲနေကာ ရှေ့တိုးရခက် နောက်ဆုတ်ရခက်နဲ့မို့ အလုပ်လုပ်နေတာတွေ အလွဲလွဲ အချော်ချော် ဖြစ်နေရပါတယ်။

တစ်နေ့သောအခါရန်ကုန်မြို့နဲ့များစွာမဝေးလှသောဆင်ခြေဖုန်းဒေသရှိအိမ်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်၏ရှေ့တွင်တက္ကစီတစ်စင်းဆိုက်ရောက်လာကာကားပေါ်မှအသက်၂၅နှစ်အရွယ်လူငယ်တစ်ဦးအထုပ်အပိုးတွေနှင့်ဆင်းလာပါသည်။ထိုလူငယ်လေးသည်ကားခကိုရှင်းပေးရင်းအထုပ်အပိုးများကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မနိုင်မ

နင်းဆွဲလာကာ အိမ်ရှေ့ အရောက်တွင်

“ မေမေရေ..မေမေ..သားပြန်လာပြီ ” လို့ အသံပြုလိုက်ရာ အထဲမှ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပြေးထွက်လာပြီး

“ မေမေကြီးရေ ကိုကြီး ပြန်လာပြီ ” လို့ ဆိုရာ ကိုကြီးလို့ အခေါ်ခံရသော ထိုလူငယ်လေးသည် လာကြိုသောကောင်မလေးအား နားမလည်သလို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး

“ ဟဲ့..နေစမ်းပါဦး..နင်ကဘယ်သူလဲ ”

“ ဟို.. ဟို… ”

 ကျွန်မနာမည်က နာမည်က မေဣန္ဒြေအောင် ……ကျွန်မက တစ်ဦးတည်းသေးသမီးဆိုတော့အိမ်ကလဲအရမ်းချစ်ကြတာလေ ……ငယ်ငယ်တည်းကပတ်ဝန်းကျင်အနီးအနားမှာ ကစားဖော်ကစားဖက်က ယောကျ်ားလေးတွေချည်းပဲဆိုတော့ ကျွန်မလဲသူတို့နဲ့ပေါင်းပီး ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်လိုပုံစံဖြစ်နေတာ ကျားကျားယားယားပေါ့….

အိမ်ကလဲတစ်ဦးတည်းသောသမီးလေးဆိုတော့ချစ်လို့ ကျွန်မနေချင်သလိုပဲနေခိုင်းခဲ့ကြတာ …..သူတို့လဲ ကျွန်မကိုသားတစ်ယောက်လိုပဲသဘောထားကြတာလေ…..ကျွန်မကလဲ ကိုယ့်ကိုကိုလဲ ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်လိုပဲ ခံယူထားတာ …..ယောက်ကလျာပေါ့….မိန်းကလေးကယောကျာ်းစိတ်ပေါက်တာ မြတ်သေးတယ် ……

တချို့ဆို မြင့်မြတ်တဲ့ယောျက်ားဘဝကိုရတာတောင် ပုန်းနေနဲ့သူနဲ့ ပွင့်နေတဲ့သူနဲ့လေ…..ထားပါတော့ အခြောက်တွေကျွန်မကိုဆဲနေပါဦးမယ် ခ်ခ်…….ငယ်ငယ်တည်းကအကျင့်ပါနေတော့ စကားပြောရင် ကျွန်တော် ခင်ဗျား ပဲပြောတတ်တယ်လေ…..

ရှမ်းပြည်နယ် တောင်ကြီးမြို့ရဲ့ ဆောင်းတွင်း .။ ခြံထဲမှာ မင်းလတ် ကင်းတာဝန်ကျနေသည် ။ ညဥ့်နက်လာလေ အေးလာလေမို့ မင်းလတ်ဂျာကင်ကို လည်ပင်းအထိ ဇစ်ဆွဲတင်လိုက်သည် ။ သေနတ်ကို ဘယ်လက်နဲ့ ပိုက်ထားရင်း ညာလက်နဲ့ အပြာရင့်ရောင် တောဆောင်းဦးထုပ်ကို ရှေ့ကိုငိုက်ငိုက် ဆွဲချသည် ။ အိမ်ကြီးဆင်ဝင်အောက်မှာ သူရပ်နေရင်း မနေ့က ညစျေးတန်းမှာ တွေ့လိုက်တဲ့ ကောင်မလေးအကြောင်း တွေးနေသည် ။ တော်တော်ချောတဲ့ ကောင်မလေး ။ အသားဖြူလွန်းတဲ့ အဲဒီကောင်မလေးရဲ့ ပါးပြင်လေးတွေက အေးလွန်းနေတဲ့ ရှမ်းပြည်ဆောင်းကြောင့် နီရဲတွတ်နေကြသည် ။ ပအို့မလေးလား . .ရှမ်းမလေးလား ။မနေ့ညက မင်းလတ် မြင်မြင်ချင်း ဒီကောင်မလေးကို ကြိုက်သွားသည် ။ တာဝန်နဲ့သာ မဟုတ်ရင် ကောင်မလေးနောက်ကို လိုက်မိမှာ သေချာသည် ။ မနေ့ညက မင်းလတ် မမပွင့်နဲ့ အန်တီမြတို့ ညစျေးတန်းထွက်ကြတာ လုံခြုံရေးလိုက်ရသည် ။

မာဇဒါဂျစ် အနောက်မှာထိုင်နေတဲ့ မင်းလတ်သည် လမ်းဘေးမှာရောင်းနေတဲ့ ဖိနပ်တွေကို ကိုင်ကြည့်နေတဲ့ကောင်မလေးကို ကားပေါ်က တွေ့လိုက်တာ ဖြစ်သည် ။ ချောလွန်းတဲ့ ကောင်မလေးကို ငေးနေတုံး ကားမောင်းသူ… ” ကိုကံရက မင်းလတ် အန်တီမြနဲ့ မပွင့်တို့ စျေးတန်းထဲ လျောက်ရင်းဝေးသွားပြီ လိုက်အုံးလို့ ” သတိပေး လို့ ကားပေါ်ကဆင်း.. အမ်၁၆ ကို ပခုံးမှာ ပြောင်းပြန်လွယ်ပြီး မမပွင့်နဲ့ အန်တီမြတို့ အနောက်ကို အပြေးကလေး လိုက်သွားရသည် ။ ခုတလော နယ်မြေအခြေအနေ သိပ်မအေးလှလို့ လုံခြုံရေးမပေါ့နဲ့လို့ မင်းလတ်တို့ကို အမြဲညွှွန်ကြားထားလို့ပါဘဲ။ အင်း အဲဒီကောင်မလေးကို သူပိုးဟပ်ဖြူမလေးလို့ နံမည်ပေးထားသည် ။ စိတ်ကူးသာ ယဉ်နေတာ ဒီကောင်မလေးကို ပြန်တွေ့ပါ့မလားတော့ မသိ .။ အနောက်က ခြေသံချွတ်ကနဲ အသံကြားလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။ နော်ထီးမူ အိမ်ဖေါ် နော်ထီးမူပါ ။ နော်ထီးမူက မမပွင့်တို့ ရန်ကုန်က ပြောင်းလာကထဲက ပါလာတဲ့အိမ်ဖေါ်ပါ ။ “အကို မင်းလတ်” “ဟေ . .ထီးမူ . .ဘာလဲ” မမပွင့်က အကို့အတွက် ကော်ဖီ ပို့ခိုင်းလိုက်လို့ . .ရော့ ” “အေးအေးကျေးဇူးဘဲ ထီးမူ” အငွေ့တထောင်းထောင်းနဲ့ ကြွေရည်သုတ် မတ်ခွက်ထဲက ကော်ဖီက အနံ့မွွေးပျံ့နသည် ။ အလွန်အေးချမ်းနေချိန် အခုလို ကော်ဖီပူပူလေး တခွက်သောက်ရတာ ဟန်ကျလိုက်တာ ။ နော်ထီးမူက အိမ်ထဲ ပြန်မဝင်သေးဘဲ မင်းလတ်အနား ပြုံးစိစိနဲ့ ရပ်နေတုံးဘဲ ။ “ဟဲ့ ထီးမူ မအေးဘူးလား . .ပြန်ဝင်တော့လေ” “ဆွယ်တာ ဝတ်ထားပါတယ် . အကိုရဲ့ . အကိုနဲ့ စကားပြောချင်သေးလို့ပေါ့” “ဘာပြောမလို့လဲ” ” အော် . .ဒေါ်နန်းဖေါင်းနဲ့ ထီးမူ မနက်ဖန် တိုးဟူးနွေး လုပ်စားမလို့ . .အကိုရော စားမယ်မဟုတ်လားဟင် ” “ငါ ရှိရင်တော့ စားမှာပေါ့ ထီးမူ . .နက်ဖန် အဖိုးကြီးပြန်လာလို့ သူနဲ့လိုက်ရရင်တော့ ငါဘယ်စားနိုင်မလဲ” ။

အလုပ်မှအငြိမ်းစားယူပြီး…စား ဝတ်/နေရေး အစဉ်မပြေသော… ဦးသောင်းခန့်သည်… မိတ်ဆွေတစ်ဦး၏ အကူအညီဖြင့် (စေတီ)တစ်ဆူတွင်… (လုံခြုံရေး)ဝန်ထမ်း အလုပ်ရှိလေသည်။ လုပ်ငန်းခွင်တွင် အလုပ်လုပ်ကိုင် စဉ်…စိတ်တူ ကိုယ်တူ ပြောဆိုမှုအဆင်ပြေသော လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များနှင့် တွေ့ဆုံရသလို… အထက်ဖါး/အောက်ဖိ… ဂုန်းဆင်းဘီးတပ်… နောက်ကျော(ဓါး) ဖြစ်ထိုးသည့်သူများနှင့်လည်း… တွေ့ဆုံခဲ့ရသည်။ ကြည်စရာကြည်ပြာလေးများဖြစ်သော… ချု ိချို၊ ခက်မာနွေး၊ အေးသီတာသိမ့်တို့ဖြစ်လည်း… ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ခဲ့ရသည်။ ထိုအလုပ်တွင်… ဦးသောင်းခန့် မမြဲခဲ့ချေ ။ အောက်ခြေဝန်ထမ်းအချင်းချင်း… ညီညွှတ်မျှတမှု မရှိသဖြင့်… (၄ ၅)လ,အကြာတွင်… ဦးသောင်းခန့် အလုပ်ထွက်လိုက်လေတော့သည်။ ဦးသောင်းခန့် လင်မယားတွင် ငိုစား ရယ်စား… ရတာနာလေးများ လည်းမရှိသည့်အတွက်…ရရှိသည့်… (ပင်စင်)လစာလေးဖြင့်… ဘဝကို အေးချမ်းစွာ ဖြတ်သန်းကြသည်။ များမကြာမီ… ဦးသောင်းခန့် အလုပ်လုပ်ခဲ့သည့်… စေတီတွင်ဘုရားပွဲ တော်ကျင်းပလေသည်။ လင်မယားနှစ်ဦးတည်းသာနေထိုင်… ဦးသောင်းခန့်၏ နေအိမ်တွင်… ဦးသောင်းခန့်တစ်ဦးတည်း… အထီးကျန်နေသည်။ ဦးသောင်းခန့်၏ ဇနီးဖြစ်သူသည်… ဇာတိကျေးရွာတွင်… အမွေကိစ္စ လုပ်ဆောင်စရာရှိသည့်အတွက်… ဇာတိမြေသို့ ပြန်သွားသောကြောင့်… ဦးသောင်းခန့်မှာ… တစ်ကိုယ်တည်းဖြစ်နေသည်။

တစ်ကိုယ်တည်းဖြစ်နေသည့်… ဦးသောင်းခန့်သည်… နံနက်နိုးသည်နှင့် တစ်ကိုယ်ရည် သန့်ရှင်းရေးပြုလုပ်ပြီး (ဘုရား)ဝတ်ပြုသည်။ ပြီးသည်နှင့် စားသောက်ချက်ပြုတ်သည်။ (တီဗီ)မှ သတင်းများနားထောင်သည်။ ကိုရီယားဇာတ်လမ်းတွဲများကြည့်သည်။ သီချင်းနားထောင်သည်။ တရား(စီဒီ)များဖြင့်… တရားနာသည်။ ပြီး… မျက်ခွံလေးလာသည့်အခါ အိပ်သည်။ ဇနီးဖြစ်သူရွာပြန်သွားသည်မှာ (၈)ရက်ခန့်ကြာပြီဖြစ်သည်။ အတူရှိနေစဉ်လည်း… အသက်အရွယ်ကြီးမြင့်လာသည်ကို… အကြောင်းပြလျက်…ဖို မ ဆက်ဆံရေးမရှိခဲ့ချေ ။ ယနေ့…ဦးသောင်းခန့်… အိပ်ယာအဝင်စောခဲ့သည်။ အိပ်မက် မက်သည်။ မကိုးမကား… အမျိုးသ္မီးတစ်ဦးနှင့် ကာမ ဆက်ဆံသည်… ဟုမက်သည်။ လန့်နိုးလာသည့်အခါ… ဆီးကြောများ တင်းပြီးဆီးသွားချင်လာသည်။ သို့ဖြစ်၍… ဦးသောင်းခန့်သည် ရေအိမ်သို့သွားကာ ဆီးသွားသည်။ ထို့နောက် အိပ်ယာသို့ပြန်ကာ… ဝင်အိပ်သည်။ ဟိုလှိမ့် ဒီလှိမ့် ဖြင့်… အိပ်မပျော်ပေ။ အိပ်မက်ထဲမှ အမျိုးသမီးကိုမျက်နှာ မသဲကွဲသော်လည်း… တဏှာစိတ်ဆိုသည်က… ပူးကပ်လာပြီဆိုလျှင်… ဖယ်ထုတ်လို့ မရချင်။ ထို့ကြောင့်ဦးသောင်းခန့်…အိပ်ရန် မကြိုးစားတော့ပေ။ (အပြာ)ကားကြည့်ပြီး လက်သမားလုပ်ရန်လည်း… နှမြောနေသည်။ သို့ဖြစ်၍ အိမ်တံခါးလုံခြုံစွာ သော့ခတ်ပြီး… အပြင်သို့ လမ်းလျှောက်ထွက်လာတော့သည်။

အတန်ကြာ လမ်းလျှောက်မိသည့်အခါ… မီးရောင်ထိန်ထိန်ကို လှမ်းမြင်ရသဖြင့်… ဘုရားပွဲမှ မီးဖြစ်မည်ဟု… တွေးမိလေသည်။ အတွေးနှင့်အတူ ခြေဦးသည်လည်း ဘုရားပွဲဆီသို့… ဦးတည်သွားလေတော့သည်။ ပွဲဈေးတန်းနှင့်နီးလာသဖြင့်…လူသွား လူလာ စိပ်လာသည်။ ဈေးတန်းအတွင်း စဝင်မိသည်နှင့်… ဝဲ/ယာ မုန့်ဆိုင်များနှင့် ပစ္စည်းမျိုးစုံရောင်းသည့် ဈေးဆိုင်များကို ငေးယင်း ကြည့်ယင်းဖြင့်… လူရေစီးချောင်းအတွင်း… စီးမျောသွားလေ၏။ အိုးကြီး အိုးလတ် အိုးငယ်များကိုလည်း ရှာဖွေကြည့်ရှု့မျက်စိကျွေးယင်း… လျှောက်လာခဲ့ရာ… နံမည်ကြီးဇာတ်ပွဲရုံတွေအနီး ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ဆက်၍လျှောက်လာခဲ့ရာ… ဗလာပွဲနှင့် စတိတ်ရှိုးစင်များအနီးသို့… ရောက်လာပြန်သည်။ ရှေ့မှလျှောက်နေသည့်တောင့်တင်းသည့်… အိုးလတ်(နှစ်)လုံးသည်… ကြိတ်ကြိတ်တိုးနေသည့်… စတိတ်ရှိုးလူအုပ်ကြားအတွင်းသို့… တိုးခွေ့ဝင်သွားကြသဖြင့်… ဦးသောင်းခန့်(ပစ်မှတ်) ပျောက်သွားခဲ့သည်။ ရပ်ကြည့်ရန်လည်း အတန်ငယ်ဝေးနေ… စကားပြောသလိုလို သံချပ်ထိုးသလိုလို… မပီမသသီချင်းသံများကြောင့် (စင်)နှင့်နီးရာသို့ထပ်ရွှေ့မိ၏။ တင်မာနွေးသည် စတိတ်ရှိုးကို စိတ်ပါဝင်စားနေစဉ် မိမိတင်ပါးကို လက်လာသရမ်းသဖြင့်… မသိမသာ နောက်သို့ငဲ့ကြည့်လိုက်ရာ… မိမိနှင့်အသက်အရွယ် မတိမ်းမယိမ်းရှိမည့် အမျိုသားနှစ်ဦးဖြစ်နေသည်။

မသိဟန်ဆောင်လျက် ဆက်ကြည့်နေစဉ်… ပူပူနွေးနွေး အချောင်းဖြင့်… အထောက်ခံရလေသည်။ တင်မာနွေးသည်… အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ (၂)နှစ် မပြည့်သေးချေ ။ ဖို မ ဆက်ဆံရေးတွင်… ဘွဲ့ရတစ်ဦးအဆင့် မဟုတ်ပေမဲ့… အထက်တန်းအောင်ပြီး အဆင့်လောက်… အတွေ့အကြုံ ရှိသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် နောက်မှထောက်နေသည့်… ပူနွေးနွေး အချောင်းကြီးသည်… ဘာဖြစ်သည်ဆိုတာကို သိသည့်အပြင်… ယခုထက် အဆင့်ကျော်လာနိုင်သည်ကိုလည်း… ရိပ်စားမိသဖြင့်… မိမိလည်း အန္တရာယ်မဖြစ်အောင်… ရှောင်ထွက်နိုင်ရန်အတွက်… မသိမသာ မျက်လုံးကစားလျက် ထွက်ပေါက်ရှာနေ၏။ ထိုအချိန်မှာပင်… လက်တစ်ဖက်သည် မိမိဆီးခုံကို ထမိန်ပေါ်ကပင် လာစမ်းသဖြင့်… လက်သည်းဖြင့် ဆိတ်လိုက်ရသည်။ လူအုပ်၏အပြင်ဖက်တွင်… ဦးသောင်းခန့်ကို လှမ်းမြင်တွေ့လိုက်ရသဖြင့်… “အဘရေ…အဘ… သမီးဒီမှာ… ထွက်လာခဲ့မယ်…” ထွက်ဖို့ပြင်သည့်အခါ…အနောက်မှနေ… လက်မောင်းကို ဆွဲထားသြဖြင့်… “ဘယ်လိုဖြစ်နေကြတာလဲ…ဟိုမှာ ငါ့(ဘကြီး) လာခေါ်နေပြီ… နင်တို့မလွှတ်ယင် ပြဿနာတက်သွားမယ်နော်…” ဦးသောင်းခန့်သည်(အဘ)ဟုခေါ်သံကို ကြားသော်လည်း… မိမိကိုခေါ်သည်ဟုမထင်ပေ။ သို့သော် အသံကိုကြားဖူးသလိုရှိသဖြင့် လှမ်းကြည့်ရာ… တင်မာနွေးကိုမြင်မိသွားသည်။

တင်မာနွေး၏ အခက်အခဲကိုလည်း ရိပ်မိလိုက်သဖြင့်… လူအုပ်အနီးတိုးကပ်သွားကာ… “ထွက်ခဲ့လေ…သမီး…အဘရှာလိုက်တာ…” ထိုအခါမှ…လူငယ်နှစ်ယောက်သည်… မလွှတ်ချင်/လွှတ်ချင်ဖြစ်…လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ တင်မာနွေးလည်း ရင်တုန်/ပန်းတုန်ဖြင့်… ကောက်ရိုးတစ်မျှင်… ကယ်တင်ရှင် ဦးသောင်းခန့်ရှိရာသို့… ထွက်လာနိ ုင်တော့၏။ “လာ…အဘ သွားမယ်…” ဟု…ပြောကာ…ဦးသောင်းခန့်၏ ညာလက်မောင်းကို ကိုင်လျက်လျှောက်လာခဲ့သည်။ အတန်ငယ် လျှောက်လာသည့်အခါ … “ဟင်…အဘ,ဒီသီချင်း…သမီးကြိုက်တယ်… ခဏနားထောင်ကြည့်မယ်နော်…” ပြောလည်းပြော… ဦးသောင်းခန့်ကိုလည်း… ဆွဲခေါ်ကာ လူကြားအတွင်းသို့ တိုးဝင်လေသည်။ စင်နားနီးသဖြင့်… အတွင်းသို့ သိပ်မတိုးနိုင်ချေ ။ ရောက်သည့်နေရာ၌ပင် စင်ပေါ်ကို ကြည့်ဖြစ်ကြသည်။ တင်မာနွေးသည် ဦးသောင်းခန့်ကို… အနောက်ဖက်တွင် ထားကာ… စင်ပေါ်ကိုငေးမောကြည့်ရှု့ယင်း… မိမိရှေ့တွင် လူကွယ်သည့်အခါ… ခြေဖျားထောက်ကာ ထောက်ကာ ကြည့်ရသည်။ ထို့ကြောင့် မကြာခဏ တင်မာနွေး၏တင်ပါးနှင့် ဦးသောင်းခန့်၏ဆီးခုံတို့ ပွတ်တိုက်မိကြလေသည်။

ပွတ်တိုက်မှုများလာသည့်အခါ တာဝန်အရ… (လီး)ရမည်ဖြစ်သော်… အသက်အရွယ် ကြီးရင့်သူဖြစ်သည့်… ဦးသောင်းခန့်မှာ… တောင်သော်လည်း လူငယ်ကဲ့သို့… ထောင်မတ်မနေပေ။ မာမာတင်းတင်းတော့ ဖြစ်လာသည်။ တင်မာနွေးမှာ မကြာမီက ရွယ်သူလူငယ်နှစ်၏ ကိုင်တွယ်ခံရမှု… အထောက်ခံရမှုတို့ကို တွေ့ ကြုံခဲ့သော်လည်း… ကြောက်စိတ်ကြောင့် မည်သည့်ခံစားမှုမျှ မရှိခဲ့ချေ ။ သို့သော်… ယခုအခါ… ဦးသောင်းခန့်၏ မာမာအချောင်းကြီးဖြစ် မိမိတင်ပါး ပွတ်တိုက်မိသည့်အခါ… စိတ်လှုပ်ရှားလာမိသည်။ ခြေဖျားထောက်ကာ ထောက်ကာ ကြည့်ရသည့် အတွက်လည်း… တင်ပါးနှင့် မာမာအချောင်း ကြီးတို့၏ အထိအတွေ့ကိုနှစ်သက်လာသည်။ ဦးသောင်းခန့်သည် အသက်ကြီးလာသဖြင့်… အတွင်းဘောင်းဘီဝတ်လေ့ဝတ်ထ… မရှိတော့ချေ။ တင်မာနွေးကိုလည်း…စတင်တွေ့မိ… ခင်မင်စအချိန်ကတည်းက… တင်မာနွေး၏ စွင့်ကားလှပသော အိုးကြီးကိုကြည့်ပြီး… ပြစ်မှားနေသူ ဖြစ်သည်။ တင်မာနွေးသည်လည်း ဦးသောင်းခန့်နှင့် စတင်ခင်မင်မိကတည်းက… မိမိအပေါ် မရိုးမသားအကြည့်တို့ကို… သတိပြုခဲ့မိသော်လည်း… စိတ်ကထူးဆန်းစွာ သဒ္ဓါကြည်ဖြူနေမိသည်။ မိမိ၏ သူငယ်ချင်းများဖြစ်ကြသည့်… ချိုချိုနှင့် အေးသီတာသိမ့်တို့ထံမှ ကြားသိရသည့်… ဦးသောင်းခန့်နှင့် ချိုချိုတို့ သန့်စင်ခန်းတွင်… ကာမဆက်ဆံမှု… အေးသီတာသိမ့်ပါ… ထိုသန့်စင်ခန်း၌ပင်… ဦးသောင်းခန့်နှင့် တဏှာလွန်ကျူးကြသည်များကို… ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ… ပြောပြခဲ့ကြသည်။

ထိုစဉ်ကတည်းက… ဦးသောင်းခန့်ကို တင်မာနွေး မသိစိတ်ကနေ သဒ္ဓါလွန်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ယခုလိုမိမိတင်ပါးကို… ဦးသောင်းခန့်၏ မာမာအချောင်းကြီး အမြှောင်းလိုက် ကပ်နေသိအခါ… လိုလိုချင်ချင်ပင် ဖင်ကိုမသိမသာ နောက်ပစ်ပေးထားမိသည်။ ဦးသောင်းခန့်သည် အခြေအနေအစဉ်ပြေနေသဖြင့် တင်မာနွေး၏ပုခုံးကိုကိုင်ကာ မိမိဆီးခုံဖြစ် တင်ပါးကို ဖိကပ်ထားသည်။ တင်မာနွေးလည်း လက်နောက်ပစ်၍ ဦးသောင်းခန့်ခါးကို ကိုင်ထားသည်။ ကြာလာသည့်အခါ တင်မာနွေး၏ ပိပိအတွင်းဝယ် ကာမရှေ့ပြေးအရည်ကြည်တို့ ယိုဖိတ်လာလေတော့သည်။ “အဘ လူသိပ်ကြပ်လာပြီ…ပြန်ကြရအောင်နော်..” တင်မာနွေးသည်ပြောဆိုပြီးနှင့် လူအုပ်ကြားမှ တိုးထွက်နေသဖြင့်.. တင်မာနွေး လူအုပ်ကြားအတွင်းမှ တိုးထွက်သွားသဖြင့်… ဦးသောင်းခန့်လည်း နောက်ကနေ လိုက်သွားရလေ၏။ “အဘ ဗိုက်ဆာတယ်…တစ်ခုခုသွားဝယ်ရအောင်…” တင်မာနွေးမုန့်ဈေးတန်းသို့… သွားသဖြင့် လိုက်ရပြန်သည်။ တင်မာနွေးသည် (ရေမုန့်)ဆိုင်တွင်… (ရေမုန့်)အနည်းငယ်ဝယ်ပြီး… ကောက်ညှင်းကျည်တောက်ဆိုင်တွင်… ကောက်ညှင်းကျည်တောက် ဝယ်ပြန်သည်။

ထို့နောက်…ရေသန့်(၄)ဗူးနှင့် (တစ်ရှုး) (၂)လိပ်ဝယ်ပြီး… “လာလေ…အဘ…သွားကြရအောင်……” တင်မာနွေး ခေါ်ရာနောက်သို့ ကောက်ကောက်ပါအောင်… ဦးသောင်းခန့် တစ်ယောက်လိုက်မိချေပြီ။ အတန်ငယ်သွားပြီးနောက်… ကတ္တရာလမ်းမှ သွေဖည်ကာ… အနီးရှိစက်ရုံကြီး တစ်ခုသွားရာလမ်းကို… တင်မာနွေး ဦးတည်လိုက်သဖြင့်… ဦးသောင်းခန့်လည်း… သို့လော/သို့လော တွေးရချေပြီ။ ထိုလမ်းသည် အနီးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ… နေထိုင်သူများ အချို့သာ အသုံးပြုသောလမ်းဖြစ်လေသည်။ အန္တ ရာယ်မရှိသော်ငြားလည်း… လူသွား/ လူလာ ကြဲ သောလမ်းဖြစ်လေသည်။ ကားမှတ်တိုင် (၂)တိုင်လောက်အကွာ အဝေးရှိမည့် နေရာအရောက်တွင်… ပိတောက်ပင်ကြီး တစ်ပင်ရှိလေသည်။ ထိုပိတောက် ပင်စည်ပတ်လည်ကို… သစ်သားခုံပတ်လည်း ရိုက်ထား၏။ “အဘ…ဒီမှာခဏအမောဖြေယင်း… မုန့်စားကြရအောင်နော်…” ဦးသောင်းခန့်လည်း…အိမ်မှ စထွက်ကတည်းက… မထိုင်ရသေးသဖြင့်… ဟန်ပင်မဆောင်နိုင်… ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ချလိုက်သည်။ “အဘ တော်တော်မောသွားလား?” “မောတာပေါ့ သမီးရယ်…အိမ်ကနေ လမ်းလျှောက်ထွက်လာခဲ့တာလေ… ပွဲခင်းထဲလဲ မတ်တပ် မတ်တပ်နဲ့… ဒီရောက်မှပဲ ထိုင်ရတော့တာ…” အဘက လူကသာမောတာနော်… အခုနက အဘ ပစ္စည်းကြီးက…အဟင်းဟင်း..” “အေးကွယ်…သမီးတင်ပါးကြီးကလဲ အိနေတာပဲ ဆိုတော့…” “သိပါတယ်နော်…အဘအလုပ်ဝင်ကတည်းက… သမီးကိုရှိုးနေတာ…” “အေးကွယ်…သမီးက ခါးလေးသိမ်ပြီး… ရင်ရော/တင်ကော လှတဲ့အပြင်… မျက်နှာလေးကပါ ချစ်စရာကောင်းနေတာကိုး…” “အဘသိပ်မြှောက်မနေနဲ့…ဒီမှာဝယ်လာခဲ့တဲ့ မုန့်တွေစား…” တင်မာနွေးသည်စားဦးစားဖျား (ရေမုန့်)ကို… ဦးသောင်းခန့် အား လှမ်းပေးသည်။

တင်မာနွေး ကိုယ်တိုင်လည်း… (ရေမုန့်)စားလေသည်။ (ရေမုန့်)မှာ အရသာရှိသော်လည်း… ဗိုက်မပြည့်သည့်အတွက်… ကောက်ညှင်းကျည်တောက်ကို… ဆက်စားကြသည်။ တင်မာနွေးမှာ အစားစားစဉ်… နင်မှာစိုးရိမ်၍… ရေ တစ်ကြိမ်… နှစ်ကြိမ်သောက်သော်လည်း ဦးသောင်းခန့်ကတော့… အစာစားပြီးမှ… ရေသောက်လေသည်။ “အဘ ဗိုက်ပြည့်ပြီး…ဗိုက်လေးသွားပြီ… အဘပေါင်ပေါ်မှာ… ခဏ လှဲမယ်နော်… အဘဟာကြီး တောင်နေသေးလား…” တင်မာနွေး သည် ဦးသောင်းခန့်၏ ပေါင်ပေါ် လှဲအိပ်ယင်း… လီး ကိုလှမ်းကိုင်ကြည့်သည်။ “ဟင်…အခုကျတော့…သူမဟုတ်သလိုပဲ…” ပုဆိုးပေါ်ကနေ…လီးကိုကိုင်ယင်းပြောနေသည်။ “အာငွေ့ပေးလိုက်မယ်နော်…အဘ” ပြောလည်းပြော… ပုဆိုးကိုလည်း ဆွဲလှန်လိုက်၏။ တင်မာနွေး၏အာငွေ့ကြောင့်လည်းကောင်း ပုလွေမှုတ်မှုကျွမ်းကျင်မှုကြောင့်လည်းကောင်း အဖိုးကြီး ဦးသောင်းခန့်၏လီးသည် မယုံနိုင်စရာ တောင့်တင်းမာကြောလာလေသည်။ ဦးသောင်းခန့်သည်လည်း တင်မာနွေး မိမိပေါင်ပေါ်တွင် လဲလျောင်းလျက် မိမိလီးကိုပုလွေမှုတ်နေစဉ်ကပင် တင်မာနွေး၏ နို့အုံနှင့်တင်သားအစိုင်အခဲကြီးများကို ဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်နေခဲ့သည်။  “နွေးရယ်..ဘာဂျာမှုတ်ချင်လိုက်တာ……” ဟု..ဦးသောင်းခန့်က တင်မာနွေးကို တိုးတိုလေး ကပ်ပြောလေသည်။

“အူး..အဘ သဘောပဲလေ….” လီးကိုငုံလျက်ပုလွေပေးမပျက် တင်မာနွေးက ဖြေလိုက်သည်။ ဦးသောင်းလည်း တင်မာနွေး၏ ထမိန်စကိုခါးပေါ်ထိဆွဲလှန်တင်လိုက်ပြီး တင်သားတင်းတင်းရင်းရင်းများကို၊ လျှောက်နမ်းလျှောက်စုပ်ယင်း၊ ပေါင်နှစ်လုံးကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း ဖွဖွလေးလက်ပူတိုက်နေ၏။ တင်မာနွေးလည်း ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုမသိမသာ ကားပေးလိုက်သည်။ ဦးသောင်းခန့်ကလည်း ပွင့်အာလာသည့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို၊ လျှာဖြင့် လျှက်လေတော့သည်။ ဖင်တုံးကြီးများကိုလည်း၊ ဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်လျက်ရှိသည်။ ပုလွေကောင်းမှုကြောင့် မာတောင်တောင့်တင်းလာသည့် လီးကြီးဖြင့်၊ တင်မာနွေး၏စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို လိုးချင်လာသလို၊ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနှင့် စောက်စိတို့ကိုစုပ်/မှုတ်/ လျက် လုပ်ပေးမှုကြောင့် ထွက်ရှိလာသည့် စောက်ရည်များကိုလည်း တပြတ်ပြတ်လျှက်ကာ၊ အလိုးကြီးလိုးကြရန်၊ နှစ်ဦစလုံးထန်နေကြပြီ ဖြစ်သည်။ “ကလေး….အဘ..လိုးတော့မယ်ကွာ….. ဒီ ခုံပေါ်မှာ ဒူးထောက်ပြီးအဘ ဖက်ကိုဖင်ပေးထား……” တင်မာနွေးသည်.. ဦသောင်းခန့်နေခိုင်းသည့်အတိုင်း.. ပိတောက်ပင်ကိုမျက်နှာပြကာ ဦးသောင်းခန့်ကို ကျောပေးလျက်.. ထမိန်ကို ခါးထိဆွဲတင်ထားသည်။ ဦးသောင်းခန့်သည်မတ်တပ်ရပ်လျက် ခုံပေါ်တွင် မိမိကိုကျောပေးလျက် အလိုးခံရန်အစဉ်သင့်ဖြစ်နေသည့် စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ မိမိလီးကိုလျှောကနဲ ထိုးသွင်းလိုက်လေတော့သည်။ ” ဗြစ်…..ဗြွတ်..,ဗြွတ်…..” အသံနှင့်အတူ….လီးကြီးသည် စောက်ဖုတ်အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားကို.. ပွတ်တိုက်ချိတ်ဆွဲကာ.. အဆုံးဝင်ရောက်သွားလေတော့သည်။

တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အားရပါးရကိုင်ကာ.. ခပ်သွက်သွက်ကလေးဆောင့်လိုးမှုကြောင့်…. ” ဖွတ်…ဖတ်….ဖတ်…ဗြွတ်….ဖွတ်…..” စည်းချက်သံနှင့်အတူ… ” အား….အင့်..အင့်..အဟင့်ဟင့်…အူး….” ဖီးလ်..တက်သံထွက်လာသည်။ “အင်း..အု…အု…ဆောင့်..အဘ….ဆောင့်..ဆောင့်.. မီးပြီးတော့မယ်…. အိုး…ကောင်းလိုက်တာရှင်….” တင်ပါးကိုနောက်သို့ အစွမ်းကုန်တိုးကပ်ထားယင်း… တင်မာနွေး.. တစ်ချီပြီးလေပြီ။ ဦသောင်းခန့်ကလည်း လီးကိုအဖုတ်အတွင်းသို့.. တင်းကြပ်စွာ ဖိကပ်လျက်.. မွှေပေးနေ၏။ တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကိုလည်း ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်ယင်း.. လီးကိုဖြေးညှင်း စွာအထုတ်/ အသွင်းပြန်လုပ်လေသည်။ တဏှာစိတ်တက်နေသည့်တင်မာနွေးက “အဘ….သမီးကိုနမ်းပါအုန်း….” အရှိန်ဖြေးစွာထိန်းလိုးနေယင်း…တင်မာနွေး၏နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲယူစုပ်နမ်းလေတော့သည်။ နှစ်ဦးသား အားရအောင်ကစ်ဆင်ဆွဲပြီးနောက်.. နိ ု့နှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်လျက် အရှိန်ပြင်းစွာ လိုးလေတော့သည်။ “အား…လိုး…လိုး..အဘ….အဘ..လရည်တွေ ထွက်လာအောင်.. နာနာတာဆောင့်လိုးပါအဘရယ်…..” “ဗြစ်…ဖွတ်..ဖတ်ဖတ်……….” လိုးသံများနှင့်အတူ. တင်မာနွေး.စောက်ခေါင်းအတွင်း၌ ပူကနဲ..ပူကနဲဖြစ်ကာ.. သုတ်ရည်များဝင်ရောက်လာတော့သည်။ “အင့်…ဟင့်ဟင့်…သ..သမီးလဲ..ထပ်..ထပ်ပြီးပြန်ပြီတော့….” ဦးသငေ်းခန့်နင့်တင်မာနွေးတို့သည် ပန်းတိုင်သို့ရောက်ရှိပြီးဖြစ်သော်လည်း ဝက်မှိန်း မှိန်းနေကြကာ အဖုတ်အတွင်းလီးကိုစိမ်လျက် တစိမ့်စိမ့်အရသာခံစားနသေလို လီးကို အစိမ်ခံလျက် စောက်ဖုတ်ကလည်း လီးအရသာကို တ‌မြေ့‌မြေ့ခံစားနေကြလေသည်။ အတန်ငယ် အမော‌ပြေ၍ လီးကပျော့ခွေထွက်ကျလာမှသာ “အဘ ရေဆေးကြရအောင်နော်” အေးလေ ဆေးကြတာပေါ့” နှစ်ဦးသားရသေန့်တစ်ဗူးစီကိုင်လျက် ပိတောက်ပင်အနီးဝန်းကျင်တွင် သန့်ရှင်းရေး ပြုလုပ်ကြလေတော့သည်။

ရေဆေးပြီးသွားသည့်အခါ မူလခုံပေါ်တွင် ပြန်ထိုင်ကြလေသည်။ “ချိုချိုပြောတာမှန်တယ် အဘရဲ့” “ဘာလဲဟ နင်ကလဲ အရင်းမရှိ အဖျားမရှိ” “ဟီး ဟီး အဘကလဲ ချိုချိုက‌ သမီးကို ‌ပြောပြတယ် အဘက အသက်ကြီးပေမဲ့ လိုးနိုင်တုန်းပဲတဲ့” “အော် သမီးရယ် မလိုးရတာ နဲနြဲကာသွားပြီလေ သမီးကလဲ အစစအရာရာ စွဲဆောင်မှု ကောင်းနေတော့ နောက်တစ်ချီတောင် လိုးချင်သေးတယ်” “အောင်မယ် အောင်မယ် ကြိုတင်စရံ ချိတ်နေပြန်ပါပြီနော်” “အဟုတ်‌ပြောတာသမီးရဲ့ သမီး တင်တွေ ရင်တွေကတင်း တင်းရင်းရင်းနဲ့ အချိုးကျကျလေး ဖြစ်နေတော့ အဘလေ သမီးကို လိုးပြီးယင်း လိုးချင်ပဲကွာ” ဦးသောင်းခန့်သည် စကားတ‌ပြော‌ပြောနှင့် ဘယ်ဖက်ဘေးတွင် ကပ်ထိုင်နသေည့် တင်မာနွေး ၏နို့အုံကို အင်္ကျီအပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်နေတော့သည် ။ “အဘ ချိုချိုနဲ့ ဘယ်နှယ်ခါတောင် လိုးပြီးပြီလဲ” “ဟာ ညည်းကလဲ လစ်ယင်လစ်သလို တွေ့နေကြတာ ဘယ်လိုလုပ် မှတ်မိမှာလဲ” “ဒါဆို အေးသီတာသိမ့်ကို လိုးတာလဲ မရေတွက်နိင်တော့ဘူးပေါ့ တော်တော်ဆိုးတဲ့ အဘ” တင်မာနွေးသည် ဦးသောင်းခန့်၏လီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ ဆွဲကိုင်ကာ ညှစ်ဆွဲ ဆွဲလိုက်သဖြင့် “အ–အ–‌ဖြေး‌ဖြေးလုပ်ပါဟ” ဦးသောင်းခန့်သည် ချော်လဲ လဲထိုင်လုပ်၍ တင်မာနွေးအဖုတ်ကို ညာလက်ဖြစ်နှိုက်လိုက်သည်။ ထမိန်အပေါ်ကနေ အဖုတ်ကို လျောတိုက် ပွတ်တိုက်နသေည့်အပြင် ဘယ်လက်ကလည်း တင်မာနွေး ၏ ဘယ်နိ ု့အုံကို ဖျစ်ညှစ်နယ်ဖတ်နေသည်။ “အို အဘ နော် သမီး အဝတ်အစားတွေ ‌ကြေမွကုန်ပါပြီ… ဟာ မရဘူး မရဘူး အဘ လဲ အဝတ်အစားတွေချွတ် သမီးလဲ ချွတ်မယ်” တင်မာနွေးသည်ဦးသောင်ခန့်လက်များကို တွန်းဖယ်ပြီး မတ်တပ်ရပ်ကာ ကိုယ်ပေါ်ရှိ အဝတ်အစားကို ချွတ်လသေည်။ ဦးသောင်းခန့်လည်း တင်မာနွေး၏ ကိုယ်လုံးတီးအလှကို ရင်သပ်ရှုမောစွာ ငေးကြည့်နေမိသည်။

“ဟာ–အဘ ချွတ်လေကွာ သူများဟာကို လာငမ်းနေသေးတယ်” ဦးသောင်းခန့်လည်း ပုဆိုးကိုချွတ်ကာ ခုံေါ်တင်လိုက်သည်။ ” ကြည့် လူလည်ကြီး အင်္ကျီကျတော့ မချွတ်ဘူး” “လာပါ သမီး ရယ် အဘ ဂျာချင်နေပြီ ” ” အဘ နော် သမီး ကို ငရဲမပေးနဲ့” ” ငရဲမပေးဘူး လျှာပေးမှာ ဟ ” တင်မာနွေးခုံပေါ်ထိုင်သည်နှင့် ဦးသောင်းခန့်သည်‌ မြေပေါ်ဒူးထောက်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို ခေါင်းဝင်ရလောက်လေးတော့သည်။ ” အိုး—ဘယ်လိုမှလဲ ‌ပြောမရ ဆိုမရ အင့်_အ.အ–အိုး—” လက်မ နှစ်ဖက်ဖြင့် အဖုတ်နှ ုတ်ခမ်းသားများကို ဖြဲကာ လျှာဖြင့် အထက်/အောက် စုန်/ဆန် ဂျာလေတော့သည်။ ” အိုး–စုပ်–စုပ်–အစိကိုပါ သိမ်းကြုံးစုပ်လိုက်စမ်းပါ အဘ ရယ် ” တင်မာနွေးသည် ဦးသောင်းခန့်၏ ဆံပင်များကို ဆုပ်ကိုင်ယင်း ဖင်ကြီး‌မြှောက်ကြွ‌မြှောက်ကြြွဖင့် ကာမ အရည်များထွက်ရန် တာစူနေပြြီဖစ်သည်။ ဦးသောင်းခန့်က အစိကိုစုပ်ယင်း နို့သီးခေါင်းလေးများကို ပွ‌တ်‌ခြေသောအခါ တင်မာနွေးမှာ ထွန့်ထွန့်လူးလျက် ” အီး–ဟ,ဟ–ပြီးပြီ အဘ‌ရေ ပြီးပြီ ” အဖုတ်အတွင်းမှထွက်ကျလာသည့် သုတ်ရည်များ ဦးသောင်းခန့်လျာဖြင့် ကြုံးလျှက်လေတော့သည်။ စောက်ရည်များမစင်တစင် အချိန်တွင် ဦးသောင်းခန့်သည် မတ်တပ်ထရပ်ပြီး သုတ်ရည်အရသာ‌ကြောင့် အနည်းငယ်မာလာသည့် လီးကို ဂွင်းထုခိုင်းလသေည်။ တင်မာနွေးလည်း ဂွင်းထုပေးယင်း (ကစ်ဆင်)ဆြွဲကလသေည်။ ငယ်ရွယ်တောင့်တင်းသည့် ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကို ထပ်မံလိုးရတော့ မည်ဆိုသော အသိစိတ်‌ကြောင့် လီးသည် မကြာခင် မာ‌ကြောလာလေသည်။ တင်မာနွးလည်း (ကစ်ဆင်)ဆွဲနေစဉ် အဘပါးစပ်မှ မိမိစောက်ရည်နံ့တွေကို ရနေ၏။ ခဏ အကြာတွင် (ကစ်ဆင်)ဆြွဲခင်းကို နားလိုက်ကြပြီး လိုးရန်ပြင် ကြတော့သည်။ ဦးသောင်းခန့်သည် တင်မာနွေး ၏ညာ‌ခြေကို မိမိဘယ်ပုခုံးပေါ် ထမ်းလိုက်သည်။

မိမိညာ‌ခြေကို ခုံပေါ်အားပြုလိုက်သည်။ ဟ,ပြဲဖြစ်သော စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့လီးထည့်ရန်ကြိုးစားစဉ် တင်မာနွေးက အလိုက်သိစွာ လီးကိုလှမ်းကိုင်ပြီး အဖုတ် ဝတေ့ပေေးလေသည်။ ပွင့်အာနသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ဇွပ် –ဗြွတ် အသံနှင့်အတူ လီးက ‌ဖြောင့်တန်းစွာ ဝင်ရောက်လေတော့သည်။ အရှိန်ပြင်းစွာ တစ်ချက် အဆောင့်တွင် ” အွတ်–အင့် အင့် အ ဘ ချိုချိုနဲ့ အေးသီတာသိမ့်တို့ကိုရော ဒီလိုပဲ ဆောင့်လိုးသလား ” “အင်း တခါတလေတော့ ဆောင့်လိုးဖြစ်တာပေါ့ ” “ဟုတ်–အင်း–သမီး လဲ အဘ တချက်တချက် ဆောင့် ဆောင့် လိုးတာ– အ– ခံ ခံ လို့ကောင်းတယ်ရှင့်—” ဦးသောင်းခန့်သည် နို့ကိုပါ ကုန်းစို့လိုက်သဖြင့် “အိုး—-သ သ မီး ပြီ ပြီး ပြန်ပြီတော့—” တင်မာနွေးသည် ဦးသောင်းခန့်ခါးကို မမှီတမှီ လှမ်းဖက်ကာ နောက်ပေါင်တစ်ချောင်းကိုပါ ညာပုခုံးပေါ်တင်လိုက်သဖြင့် ဦးသောင်းခန့်လည်း ညာ‌ခြေကို အောက်ချလိုက်ရလေသည်။ အတင်းကာရော ဆွဲဖက်ထားကြသဖြင့် ဆီးခြုံခင်း ထိကပ်နေတော့၏။ နှစ်ဦးစလုံးစည်းချက်ညီညီ ဖင်ဝှေ့နေကြတော့သည်။ ထို့နောက် ဦးသောင်းခန့်က ‌ဖြေး‌ဖြေးမှန်မှန်လေး ပြန်လိုးယင်း စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့သုတ်ရည်ပူများ ပန်းထုတ်နိုင်ရန် ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးရပြန်သည်။ ” အိုး—အင့် အင့် အ အင်း ဟင်း ပြီး ပြီး လိုက်တော့ အဘ—-” ပူကနဲ ပူကနဲ သုတ်ရည်များ အဖုတ်အတွင်းဝင်ချိန်နှင့် မရှေးမနှောင်းမှာတင် တင်မာနွေးလည်း တစ်ချီထပ်ပြီးပြန်သည်။ အတော်ကြာကြာ အနားယူကြပြီးနောက် တင်မာနွေးကို ခုံပေါ်တွင် ပုဇွန်ထုပ်ကွေးခိုင်းလျက် စိမ်လိုးကြပြန်လေပြီ။ ဦးသောင်းခန့်သည် ဤကဲ့သို့ သုံးဦးအား လိုးခဲ့ရခြင်း‌ကြောင့် ကောင်းမွန်သော အရသာထူးကိုရရှိခဲ့ရလေသည်။ ပြီးပါပြီ

လောကကြီးမှာ ထင်တာတွေက မဖြစ်လာပဲ မထင်တာတွေ ဖြစ်လာတတ်တယ်ဆိုတာ တကယ် ပါပဲ ကိုမောင် နဲ့ချစ်ခဲ့တာ ရပ်သိရွာသိ ၇ နှစ်ကျော်တယ် သူလုပ်ချင်တာတွေ မှန်သမျှ တွေအကုန် ဖြည့်ဆည်းခဲ့တယ် ကိုမောင် ကရည်းစားဦးလေ ဆယ်ကျော်သက် တက္ကသိုလ် စတတ်တော့မှ တွေ့တာ အရင်တုန်းထဲ က ဆယ်တန်းထိ ရည်းစာတောင် ထားခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး ကိုမောင် နဲ့ တွေ့တော့မှ ရင်ခုန်ခဲ့တာ ကိုမောင်က ရုပ်တော့ မချောပါဘူး အရပ် ပုပု နဲ့ပါပဲ သူ့မှာ တစ်ုကောင်းတာက ပြေလည်တဲ့ စီးပွားရေးးကောင်းကောင်းတစ်ခုပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ လူတစ်ယောက် ကိုယ့်ထက် အသက် ၃နှစ်လောက်ကြီးပြီး တဏှာရာဂ လည်းသိပ်ကြီးတဲ့ လူတစ်ယောက်ပေါ့ သူနဲ့စကြိုက်ပြီး ၃လလောက် ကြာပြီးတော့ စလိုးခံရတော့တာပဲ ကောင်းကောင်းလိုးပေးနိုင်တယ်

ကျော်ဌေးနှင့် သီတာတို့ လင်မယားမှာ အရင်ကလို တကျက်ကျက် စကားများရန်ဖြစ်ရုံပင်မကတော့။ သတ်ပုတ်ရိုက်နှက်သည်အထိ ဖြစ်လာသည်။ သားသမီးမရှိတော့ တယောက်နှင့် တယောက် သိပ်ပြီး သံယောဇဉ်ထားကြပုံမရပေ။

ခွေးသိုး၏လီးကြီးက မစိန်ခင်၏ ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်အကြားရှိ စောက်ဖုတ်အခေါင်းပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲသို့ အဆက်မပြတ် ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာနေသည်။ မစိန်ခင်တစ်ယောက် ခါးကလေးကော့ကနဲ ကော့ကနဲဖြစ်သွားပြီး သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို ပင့်မြှောက်၍ ခွေးသိုးလိုးဆောင့်မှုကို ဇိမ်ယူခံစားနေသည်။ ခွေးသိုးမှာ အရပ်ပုပုပြတ်ပြတ် လူလုံးလူဖန်သေးသော်လည်း သူ့လီးကြီးကမူ သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်နှင့် မလိုက်ဖက်အောင်ပင် ကြီးမားဖွံ့ထွားကာ ရှည်လည်းရှည်လွန်းလှသည်။ သူ တစ်ချက်တစ်ချက် အားယူလိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း မစိန်ခင်၏တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်မှာ အိကနဲ အိကနဲ တုန်ခါလှုပ်ယမ်းကာ ပိပြားသွားမတတ်ရှိပြီး လီးဒစ် ထိပ်ပြဲကြီးက သူမ၏သားအိမ်ကိုပင် ဒုတ်ကနဲဒုတ်ကနဲနေအောင် ထိတိုက်မိကာ မစိန်ခင်တစ်ယောက် အသက်ရှူပင်ရပ် ရပ်သွားခဲ့မိပါသည်။

အလိုလိုပဲ ထောင်ထားတဲ့ ဒူး၂ဖက်ကို ရသလောက် ထပ်ကားရင်း ခါးညွတ်ပြီး ဖင်အတွင်း ကြွက်သားတွေ လျော့ထားလိုက်တယ်။ ဖင်ကို ထောင်ပေးလိုက်တော့ လီးက ထပ်ဝင်မလာပဲ ဖင်ပေါက်ရဲ့ အောက်ဖက် အရည်ကြည်တွေ အိုင်နေတဲ့ စောက်ခေါင်းဝထဲ ရောက်လာပြန်ရော။ ” ဗျစ် … အ … ရှီးးးးး းးးးး ” ပထမဆုံး လိုးချက်မှာတင် ပြည့် အသဲခိုက်အောင် ကောင်းသွားခဲ့တာပေါ့။ ဖင်ထပ်လိုးမယ်ထင်ပြီး အသင့်ပြင်ထားတုန်း စောက်ပတ်လေး အလိုးခံလိုက်ရတာလေ။ ဦးမြတ်မောင်ကို ပြည့် နဲနဲတော့ ဖြုံသွားမိတယ်။ ပြည့် မျက်နှာလေး မော့တက်သွားပြီး စောက်ခေါင်းထဲ လီးတဝက်သာသာလောက် ဝင်လာပြီးမှ ဆက်မသွင်းပဲ ရပ်ထားပြန်ပြီ။ ပြည့် သွေးသားတွေ ရုတ်တရက် ဆူဝေလာရတယ်။ ပြည့် အဖုတ်ထဲ ဝင်နေတဲ့ လီးက တစ်စို့ကြီးမို့ လန့်လာမိတယ်။

သာယာကြည်လင်တဲ့ မနက်ခင်း လေးရဲ့အေးမြတဲ့လေညင်းလေးတွေနဲ့အတူသားသားတစ်ယောက် နိုးထလာခဲ့တယ်။ ဒီနေ့ဆိုရင်ဒီအိမ်ကိုပြောင်းလာတာတစ်ပတ်တိတိရှိပြီလေ။ ဖေဖေရယ်မေမေရယ်

တစ်ခန်း ကျွန်တော်ကတစ်ခန်း ၊ မမနဲ့ညီမလေးကတော ကျွန်တော့်ဘေးကအခန်းမှာပေါ့

တနေ့တနေ့ ဈေးရောင်းချသူ ဈေးသည်တွေတိုးလာသလို အနီးအနားရှိ တခြားရပ်ကွက်တွေ ကလဲ ဒီပျံကျဈေးလေးကို လာပြီးအားပေးကြတော့ ဈေးဝယ်သူတွေကပါ ကြိတ်ကြိတ်တိုး စည်ကားနေသည်။

ဒေါက်ဒေါက် … ဒေါက်ဒေါက် ” အဆက်မပြတ် တံခါးခေါက်သံကြောင် ကျမလည်း သားလေး ဇင်ကိုနဲ့ကစားရင်း တိုက်ခန်းတံခါး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။တံခါးဝမှာ ဖိတ်စာလေးကိုင်ပြီး ပြုံးပြနေတဲ့ လူချောလေး တစ်ယောက်ပါ။ ” မမ … မင်္ဂလာပါ ” ကျမ တခါမှ မမြင်ဖူးတဲ့ ကောင်လေးကို ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ပြုံးပြမိလိုက်တာပေါ့။ ” မင်္ဂလာပါကွာ … ဘာကိစ္စလည်း မသိဘူး ” ဒီတိုက်ခန်းကို သားလေး ၆လလောက်က ပြောင်းလာတာ။ခု သားလေး ၁နှစ်ပြည့်တော့မှာဆိုတော့ ကျမတို့ရောက်တာ ၅လကျော် ၆လပဲ ရှိသေးတယ်။အသိမိတ်ဆွေလည်း သိပ်မရှိဘူး။မောင်နဲ့ကျမက ၃နှစ်ကွာတယ် ကျမက ၂၂နှစ် မောင်က ၂၅နှစ်ထဲမှာပါ။မောင်က အလုပ်နဲ့အိမ်ပဲ အချိန်ကုန်တတ်တာ။ကျမကလည်း ဈေးနဲ့အိမ်ပဲ အချိန်ကုန်နေတာပေါ့ရှင်။သူများတိုက်ခန်းတွေဘက် အလည်မသွားတတ်တာလည်းပါမယ်။

ကျေးရွာဓလေ့ပျော်မွေ့စရာအလွန်ကောင်းတယ်။ ကျုပ်နာမည်ကလင်းထင်ပါ ရွာအခေါ်အဝေါ်ကတော့ ငလင်းပေါ့။ ကျုပ်မှာမိဘတွေမရှိတော့ဘူး ညီမတစ်ဝမ်းကွဲ လေးတစ်ယောက်ပဲရှိတာ။ ကျုပ်မိဘတွေနဲ့ ကျုပ်ညီမဝမ်းကွဲလေးမိဘတွေက ခရီးသွားရင်းကားမှောက်ပြီး ဆုံး ပါးသွားကြတယ်ဗျာ။ ကျုပ်မှာငယ်ငယ်ကလေးတည်းက မိခြူးလေးရဲ့အဖေဆိုလည်းကျုပ် အမေဆိုလည်းကျုပ် ပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်ကတော့ ရွာမှာသူများခိုင်းရာအလုပ်ကို လုပ်နေရတဲ့သူပေါ့။ ကျုပ်ကကျောင်းမနေဘူး ဒါပေမယ့် ညီမလေးကိုတော့ ပညာတတ်ကြီးဖြစ်စေချင်တာ။ အဲဒီ တော့မိဘတွေပိုင်တဲ့ လယ်ငါးဧကကို မောင်နှမနှစ် ယောက်လုပ်ကိုင်ရင်းစီးပွားရှာရတာပေါ့။

"ဟေ့ကောင်… ဇော်ကြီး … အဲ့ဆော်… မိုက်တယ်နော်"

"အေး…ဟုတ်တယ်ကွ… နောက်ကကြည့်ရင် ပိုတောင်မိုက်သေးတယ်"

"အမလေးလေ ဘာတွေကြည့်ပြီး မိုက်နေရတာလည်း ဇော်ကြီး နဲ့ ကျော်မြင့် ရယ်.... နင်တို့လည်း ငမ်းစရာရှားလို့ ဒီလို တစ်ခုလပ်ကိုမှ ငမ်းရသလားဟဲ့"

"ဟင် တစ်ခုလပ် ဟုတ်လို့လား မတင်ထွေးရဲ့"

"အဟုတ်တော့…အဟုတ်… တစ်ခုလပ်တင်… ဘယ်ကမလဲ… ကလေးတစ်ယောက်လည်း ရှိသေး… သူ့သားလေးကလည်း အခြောက်လိုလေးလေ သားထူး ဆိုလား?"

"ဟာ ဒါဆို ပိုတောင်မိုက်သေးတယ်… အမေကော… သားကော ဟား…ဟား…ဟား…ဟား…"

"ဟဲ့ မိုက်မနေနဲ့ နင်တို့ သေသေချာချာကြည့် မိန်းမဖင်တွဲ… လင်မမြဲ တဲ့"

"ဟင်… မတင်ထွေးပြောတာ ဘာလဲဗျ"

"အော်…ဘာကမှာလဲ…ဟဲ့… အဲ့မိန်းမနောက်ပိုင်းကို သေသေချာချာ ကြည့်လေ ဖင်က အောက်တွဲကျနေတာ... မှတ်ထား မိန်းမ ဖင်တွဲကျနေရင် လင်မမြဲဘူးဟဲ့… စိတ်ကူးတွေ ယဉ်မနေနဲ့"

အလုပ်ကအပြန် ရပ်ကွက်ရဲ့ လူစည်းကားရာ စျေးဆိုင်တန်းလေးမှာ အိမ်အတွက် လိုအပ်တာလေးတွေ ဝင်ဝယ်နေတဲ့ ကေသွယ် တစ်ဖက်စျေးဆိုင် အတွင်းမှ ပြောနေသောကြသည်ကို ကြားလိုက်ရသော စကားလုံးတွေက နှမသားချင်း မစာမနာ သားသမီးချင်း ကိုယ်ချင်းမစာနာ မိန်းမသားချင်း မစာနာသော စကားလုံးတွေကြောင့် ကေသွယ် ထောင်းကနဲ ထွက်လာသော ဒေါသနှင့်အတူ ချာခနဲနောက်ပြန် လှည့်လိုက်ကာ

"ဟဲ့ တင်ထွေး နင်ဘာစကားပြောတာလဲ? ငါ့လက်ဝါးက ပါးမရွေးဘူးနော် ညည်း အသားလွတ် စော်ကားနေတာတွေ များနေပြီ"

ဒီနေ့လည်း အောင်မိုးခြိမ့် သူ့ရုံးခန်းကို စောစောစီးစီး ရောက်နေတယ် ။ သူ့ထက် စောတာက သူ့တပည့် သိန်းအုပ်ကျော် ။ သူ့ကား ထိုးဆိုက်လိုက်တာနဲ့ သိန်းအုပ်ကျော် ကားဆီကို ပြေးလာတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်ဆွဲအိတ်အပြားလေးကို သိန်းအုပ်ကျော်က လှမ်းယူလိုက်တဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်က

ဆရာမများဖြစ်သည့် နီလာ၊ ချယ်ရီ၊ စနိုး၊ သက်သက်ဇော်၊ ငြိမ်းနှင့် အိအိဇံတို့သည် ဂွင်ကောင်းး၍ ချောင်ကျသော ချယ်ရီအိမ်ကို ရွေးချယ်လိုက်သည်။ သူမတို့မှာ နေ့စံ ညခံနတ်သမီးလေးတွေ ဖြစ်နေကြရသည်။ ညပိုင်းရောက်လျှင် ထွန်းထွန်း အမိန့်အတိုင်းကို လိုက်နာကြရသည်။ မဟုတ်ပါက လွန်ခဲ့သောလက ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် သူမတို့ကို စိတ်ဆိုးကာ မခိုင်အိမ်တွင် သွားအိပ်နေသည်။ သူမတို့မှာ ဆာလိုက်သည် ဖြစ်ချင်။ တစ်ယောက် အဖုတ် တစ်ယောက် ပွတ်ပေး လျက်ပေးလည်း လီးလောက် အရသာ မရှိ။ ထို့ကြောင့် ထွန်းထွန်းက သေဆိုသေ ရှင်ဆိုရှင် ဘဝကို ရောက်ခဲ့ရသည်။

ငါ သိပ် အထီးကျန်တယ် သူငယ်ချင်း။ ဒါကြောင့်နင့်ကို ငါ ကိုယ်ချင်းစာတယ်” လို့ ကျွန်တော် ပြောလိုက်တော့ နွယ်နီက ကျွန်တော့်ကို အကြောင်သား ကြည့်နေတယ်။

ရွှေဝင်းတစ်ယောက် လူငယ်ပီပီအပေါ်ထပ်အနောက်ခန်းထဲရှိ ခုတင်ပေါ်တွင် ခေါင်းချလိုက်သည်နှင့်တုံးကနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့၏။ တစ်နာရီလောက်အကြာတွင် အောက်ထပ်က တကျွိကျွိ လှုပ်ရှားသံတွေကြောင့် ရွှေဝင်းဖျတ်ကနဲ နိုးလာသည်။ ရွှေဝင်းက…..အိပ်ပျော်လွယ်သလောက် အလွန်အအိပ်စက်သူဖြစ်၏။ အောက်ထပ်အခန်းနှင့်အပေါ်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းမှာ တဆက်တည်းဖြစ်နေ၍ လှုပ်ရှားသံတွေကလည်း တဆက်တည်းလိုဖြစ်နေသည်။

ခင်ခင်သိန်းဆိုတာ အသက်က (၂၅)သာ ရှိသေးသည့် လုံးကြီးပေါက်လှလေးဖြစ်ပြီး ချောသည် လှသည်ဟူသော စာရင်းဝင်သူတယောက်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း ယူထားသော ယောကျ်ားက ကုန်သည်.. တလလောက်မှ တခေါက်လောက်သာ အိမ်သို့ပြန်လာသည်။

ငထွေးတို့ အိမ်ကို ငထွေး မိန်းမ ရဲ့ ရပ်ဝေးက သူငယ်ချင်းတယောက် လာလည်တယ်။ အဲဒီ အချိန် ငထွေးက အလုပ်ပြုတ်နေပြီး စိတ်ဓါတ်ကျနေတဲ့ အချိန်ပေါ့။ ငထွေးမိန်းမ က အလုပ်ရှိတယ်။ အဲတော့ ငထွေးက နေ့တိုင်းလိုလို သောက်ဖြစ်နေတယ်။ အရမ်းအမူး မဟုတ်ပါဘူး စိတ်ပြေလက်ပျောက်ပေါ့။

ကျနော့်နာမည်အောင်အောင်။ တအိမ်လုံးကအောင်လေးလို့ပဲခေါ်ကြတယ်။ အိမ်မှာ ဖေဖေ မေမေ ညီမလေး ကျနော် လေးယောက်အပြင် အညာကအိမ်ဖော်မလေး သန်းသန်းရယ် ပေါင်း ၅ယောက်နေထိုင်တယ်။ ကျနော့်မိဘတွေက ဈေးတခုမှာ ဖိုက်ဘာပုဂံတွေရောင်းတယ်။ တရက်ခရစ်စမတ်နဲ့ဥပုဒ် ဈေးနှစ်ရက်ပိတ်တဲ့နေ့ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား ညအိပ်သွားကြမယ်ပေါ့။

“နွယ်….. ဒီနေ့ည အတွင်းခံတွေ မဝတ်ခဲ့နဲ့နော် မောင်ဒီတိုင်းလေးမြင်ခြင်လို့”

“ဟာ…. မောင်ကလဲကွာ နွယ်ဒီတိုင်းကြီးမနေရဲပါဘူး”

နုနုမေ မှာမိန်းကလေးပေမဲ့ ခေသူတော့မဟုတ်။ ယောက်ျားနှစ်ယောက်ကိုတစ်ပြိုင်ထဲယူထားသူဖြစ်သည်။ အမှန်က နုနုမေမှာ အထက်တန်းပြကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်သလို တရားဝင်ယောက်ျားလဲရှိသည်။ နုနုမေယောက်ျား သန်းမြင့်မှာ လွန်ခဲ့သည့်တစ်နှစ်လောက်ထဲက မတော်တဆမှုကြောင့် အိပ်ယာထဲလဲနေသူဖြစ်သည်။ သို့ပေမဲ့ ယခင်က ငွေရှာကောင်းသူဖြစ်သည့်အတွက် အိပ်ယာထဲမလဲခင်ထဲက ရှာထားသည့်ငွေတွေနှင့်ရော အမွေရထားသည့် ပစ္စည်းတွေနှင့်ပါဆိုလျှင် တစ်သက်စာလောက်တော့အေးဆေးစားသောက်နိုင်လောက်သည့် အနေအထားဖြစ်သည်။

ကျမနာမည်က စုလှိုင် အိမ်ထောင်ရှင်မတစ်ယောက်ပေါ့ ကျမ အမျိုးသားကတော့ ကိုနိုင်အောင်ပါ။ ကျမနှစ်ယောက်စလုံး ကုမ္ပဏီတစ်ခုထဲမှာပဲအတူတူလုပ်ကြပါတယ်။ လင်မယားနှစ် ယောက်စလုံးက ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းတွေဖြစ်တဲ့ အတွက် အိမ် ထောင်သက်တမ်းလေးနှစ်အတွင်းမှာကလေးမယူဖြစ်ကြသေး ပါဘူး။ကိုနိုင်အောင်ကတော့ အသက်၃၄ နှစ်ရှိပြီး ကျမကသူ့ ထက်အသက်လေးနှစ်ငယ်ပါတယ်။

ထူးသာရဲ့ လိင်ကိစ္စ လက်တွေ့ အတွေ့အကြုံက စောသည်ပဲ ခေါ်ရမလား ထူးသာ ကိုးတန်း လောက်မှာစသည်၊ထူးသာက ၈တန်း လောက်မှာစပြီး ဂွင်းတိုက် တတ်နေပြီ၊သူတို့အတန်းထဲက ကောင်မလေး တွေထဲမှာသူတို့ ထက်နည်းနည်း ကြီးသည့် ကောင်မလေး တွေ ရဲ့ထမိန်တိုတို ဝတ်လို့ ပေါ်တဲ့ ခြေသလုံးသား တွေကို ကြည့်ပြီးသူ့ စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်ဖြစ်နေတတ်သည်။

မာမာနွယ်ကုတင်ပေါ်တွင် ခေါင်းအုံးကို ကျောမှီထိုင်ကာပေါင်နှစ်ချောင်းကိုခပ်ကားကားလုပ်ထားစဉ် သူမထမီအောက်မှ ခေါင်းတစ်ခုကို အသာပွတ်ပေးနေပြီး ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို အရသာခံသောက် နေ၏။ဆေးလိပ်ငွေ့ကို အဆုတ်ထဲသို့ရွိုက်သွင်းလိုက်ပြီး တစ်ချက်အဖုတ်ထဲမှ ကျင်ခနဲဖြစ်သွားသဖြင့်မျက်နှာတစ်ချက်ရွုံ့လိုက်သည်။ 

မြိုစွန်တနေရာ အဝေးပြေးလမ်းမကြီး အနောက်ဖက် ပျံကျဈေးလေးက ရောင်းသူဝယ်သူ အသံပေါင်စုံနဲ့ ဆူညံနေတာဗျို့။ကျုပ်လည်း မိန်းမကို ဈေးခင်းပေးပြီး အိမ်ပြန်ဖို့ နုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ ” မချို ငါပြန်ပြီ နေ့လည်ကျမှ လာတော့မယ် “ ” အင်းပါ ကိုမောင်ခြိမ့် … အိမ်ရောက်ရင် ကလေးသေချာကြည့်နော် “ ကျုပ်မိန်းမ မချိုကလည်း ရောင်းမယ့်ပန်းတွေ ရေဝတ်အုပ်ရင်း ပြန်နုတ်ဆက်နေတာပါ။ဟုတ်တယ် ကျုပ်နာမည် မောင်ခြိမ့်ဗျ။ငယ်ငယ်ထဲက အတူနေရတဲ့ ဘဒွေးက ပေးထားတာ။မိဘတွေက ကျုပ်ကလေးဘဝထဲက ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆုံးသွားတော့ မမှတ်မိတော့ပါဘူး။ 

လက်ထဲမှာ ပူခနဲဖြစ်သွားသဖြင့် ဝေလင်း တစ်ယောက် ငေးမောပြီး အတွေးနွံထဲနစ်နေရာမှ သတိဝင်လာသည်။ သူ့လက်ထဲကစီးကရက်မီးက အစီခံကို ထိလာပြီးသူ့လက်ကို အပူဟပ် သွားသည့်တိုင်အောင် သူ့အသိစိတ်တွေက ဆုံးစမဲ့လွင့်မျှောနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဝမ်းနည်းစိတ်တွေကြောင့် သူ့ရင်ထဲမှာပြည့်ကျပ်နေသည်။ ဖေဖေ၊မေမေရဲ့သားအရင်းမဟုတ်ဖူးဆိုသော အသိကသူ့ရင်ထဲမှာ လွမ်းမိုးနေသည်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ကိုမချစ်လို့လားချစ်ပါသည်။ 

ဖယ်တော့ … ဇော်သူ … နင် သိပ်အတင်းရဲတာပဲ … မောင် သိသွားရင် … ငါတို့အိမ်ထောင်ရေး ပျက်စီးမှာဟ “ ” ပြီးတော့မှပါ … ရှီးးးး းးးး …… ဘွတ်ဘွတ် …… အားဟား …… အင့် …… ကိုရဲခိုင် အပေါ်မှာ သောက်နေတာပါ … မပူနဲ့ မမဝတီ … အင့် အင့် “ နွယ်ဝတီ တစ်ယောက် ၄ထပ်တိုက် အစိမ်းကြီး၏ အောက်ဆုံးထပ် ကားဂိုဒေါင်ထဲ နံရံ ကပ်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်အနေထားဖြင့် ဇော်သူ၏အလိုး ခံနေရသည်။ဇော်သူမှာ နွယ်ဝတီ၏ လက်နှစ်ဖက်အား ချုပ်ပြီးနံရံကပ်ကာ စကပ်ထမိန်အား ပေါင်ရင်းထိလှန်ရင်း ပေါင်ကြားတည့်တည့်မှ စောက်ဖုတ်အား ပစ်ပစ်လိုးနေတော့၏။ 

အဲဒီနေ့က မိုးတွေရွာနေတုန်း ….တင်နီလာ တစ်ယောက် အတွေးတွေ များနေခဲ့တယ် ချစ်သူ ကိုအလိုလိုက်ဖို့ငြင်းဆန်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ခေါင်းထဲတန်းစီဝင်လာခဲ့တယ်။ တကိုယ်ရည် အတွေးလေးနဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီအောက်က ညီမလေးစိုစွတ်လို့နေတယ် ချစ်သူကို လိုက်လျောလိုက်ရင် သူမရဲ့ နွမ်းလျနေတဲ့ ဘဝလေးကို ရိပ်မိသွားမလားဆိုတဲ့ အတွေးလေးတွေ ခေါင်းထဲဝင်လာတဲ့ အချိန်လေးမှာပဲ ချစ်ရတဲ့ ကို့ကို ငြင်းဆန်ခဲ့တာကို မရေမရာနဲ့အားနာနေမိတယ်။ 

ပန်းဦးချွေခွင့် ပြုလိုက်ခြင်း

မင်းဇော် တစ်ယောက် အလုပ်တာဝန် ပြီးပီ မို့ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့တယ်….. လေးရက်လုံးလုံး မိမိ အထက်လူကြီး နဲ့ ခရီးစဉ် တလျောက် ပါသွားခဲ့တာ အခု မနက်ပိုင်း ပြန်ရောက်ခဲ့တာ မို့ နေ့လည်ပိုင်း ရုံးပြန်မတက်ချင်တော့ ။ မိမိ အထက်လူကြီးမှလည်း ပြန်နားပါတော့ ဆိုတာနဲ့ အိမ်ကို တန်းပြန်လာခဲ့တယ် ။